RONDEVERSLAG | In de inmiddels beëindigde televisieserie “Toen was geluk heel gewoon” probeert buschauffeur Jaap Kooiman (Gerard Cox) voortdurend in een goed blaadje te komen bij zijn baas “Meneer Harmsen”, directeur van de R.E.T.
Als hij dan ook hoort dat deze van schaken houdt wendt hij voor zelf een groot schaker te zijn, maar er ontstaat een probleem als hij wordt uitgenodigd voor een partijtje ten huize van de directeur aan de Avenue Concordia, want hij kan helemaal niet schaken. Zelfs met “Hoedje Wip” verliest hij altijd. Zijn vriend Simon Stokvis, die wel goed kan schaken en door Harmsen steevast “vriendje Stokvis” wordt genoemd, moet hem uit de problemen helpen, maar die laat hem natuurlijk herdersmat gaan … Het schaakfragment uit de aflevering hierboven begint op 15:00.
De brug slaan naar de tiende ronde van de voorjaarscompetitie is simpel: allereerst kwam er tijdens een van de partijen een soort herdersmat voor, dreigde er eentje in een andere partij en analyseer ik de partijen met mijn eigen vriendje Stokvis, het schaakprogramma “Stockfish”.
Jannes Dijk (l) en Koos van Dalen 25 april 2017
Om maar met de deur in huis te vallen: in de partij tussen Koos van Dalen en Jannes Dijk gebeurde wat de ultieme nachtmerrie voor iedere schaker is, namelijk al in de opening mat gezet te worden op f7. Je ziet het herdersmat natuurlijk aankomen, je voorkomt het, maar even later verwissel je in gedachten twee zetten en tot je afgrijzen … Jannes groette vervolgens iedereen vriendelijk en was in ieder geval vroeg thuis.
Anne Meeldijk (l) en Wim Platje 25 april 2017
In het Schots kun je na de zwarte zetten Lc5 en Df6 door een onachtzaamheid als witspeler op f2 mat gaan. Een herdersmat met verwisselde kleuren, maar Anne Meeldijk die met wit het Schots tegen Wim Platje van stal haalde tuinde daar natuurlijk, tot teleurstelling van Naomi Snikkers die toekeek, niet in. Wel nodigde hij na een zet of tien Wim uit om op g2 te slaan met de dame om daarna een aanval via de g-lijn te beginnen. Wim besloot na lang nadenken, dat de schaakwet: “Sla nooit op b2, zelfs niet als het goed is” in dit geval niet gold voor g2 en nam de uitdaging aan. Het leverde hem een pion en het initiatief op. Het vuurwerk in een tactische partij met een overvloed aan veelbelovende varianten doofde echter na dameruil al snel uit en op voorstel van zwart werd tot remise beloten.
Dat er niets zo moeilijk is als het winnen van een gewonnen stelling is een ander schaakcliché. Het overkwam Pieter Sandijck in zijn partij tegen Mark Hopman en ook Hans Nunnikhoven tegen Pearl Uyttenhove.
Mark kwam tegen Pieter niet best uit zijn Pirc-verdediging (eenmaal) en stond na 11. Dd5 eigenlijk al verloren. Mark beet zich vast in de partij en verdedigde zich tot het uiterste. Pieter kon op diverse momenten beter spelen en als je zelf niet scoort… In het eindspel met loper tegen paard met een pion meer ging Pieter tweemaal jammerlijk in de fout. Mark incasseerde verbaasd het punt.
Hans Nunnikhoven (l) en Pearl Uyttenhove 25 april 2017
Hans ondernam met wit tegen de Pirc-verdediging (andermaal) van Pearl al vroeg een pionnenopmars op de koningsvleugel. Pearl kwam wat minder te staan, maar vond toch steeds goede verdedigende zetten tot hij op zet 30. met Tf7 een miskleun produceerde. Hans stond zo goed als gewonnen, maar moest dat nog wel bewijzen. Dat leek uitstekend te gaan en na een paardoffer lag de winst voor het grijpen, maar Hans overzag een paardvork na 53. Kb7. Pearl kwam op zijn beurt gewonnen te staan, maar blunderde een stuk weg, waarna er niets anders restte dan remise.
Johan Went offerde in het geweigerd damegambiet met wit een pion in ruil voor actief spel en kreeg ook een prima stelling. John had door pionnenruil een betere stelling kunnen krijgen, maar door dat na te laten kwam hij onder grote druk te staan. Dat leverde Johan uiteindelijk de winst op.
Volgens Rob Truijens had hij in een aanvalspartij tegen Piet Schuller zeker goede kansen gehad op de winst. Piet was het daar, zoals hij het uiterst diplomatiek uitdrukte, “niet helemaal mee eens”. Rob verloor in het eindspel echter pardoes een toren en kon daardoor vanwege mat op de volgende zet direct opgeven.
Willem Weerdesteijn (l) en Gijs van der Willigen 25 april 2017
Paul de Roos (zwart) begon in de opening tegen Fons Claessen een experiment met g5 en Ph6 waar Fons wel raad mee wist. “Ik sprong met mijn loper in het ontstane gat op h5” aldus Fons, die Paul na enkele duistere zetten van diens kant al snel in de derde houdgreep wist te nemen. Een loperoffer op f7 nam Paul niet aan, waarna het van kwaad tot erger ging. Fons wierp Paul vervolgens met een aantal krachtzetten bekwaam tegen de mat.
Wat er zo hilarisch was tijdens de partij van Willem Weerdesteijn en Gijs van der Willigen weet ik niet, maar herhaalde malen barstten beide heren tijdens hun partij in luid gelach uit. Kennelijk hadden de heren er plezier in. Gijs liet al snel in de Pirc-verdediging (verkocht!) een paard aan de rand (schande!) insluiten, dat even later verloren ging. Willem speelde niet steeds de allerbeste zetten, maar kon de winst na een klopjacht op de zwarte koning die in mat eindigde, toch vrij gemakkelijk naar zich toe trekken.
Tabitha Snikkers trad met wit aan tegen zus Naomi Snikkers. Beiden kozen voor een zeer voorzichtige opzet in een partij waarin de remisemarge eigenlijk nergens werd overschreden. Door de remise delen zij net als voor de aanvang van de tiende ronde de eerste twee plaatsen in de top van het klassement. Dat belooft wat als met ronde elf volgende week de play-offs beginnen.
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Ja, men moet altijd op zijn hoede blijven met schaken!
Voor je het weet verandert de situatie nog wel eens.