WEDSTRIJDVERSLAG | Ik was vroeg en stond me af te vragen of ik aan zou bellen. Meestal doe ik dat niet, want er is waar Fons woont genoeg te zien met die begraafplaats aan de overkant van de vijver. Maar nu viel de regen gestaag en het was best wel koud. En dat niet alleen, het was nog kil ook. Ik strekte mijn hand naar de knop onder het lensje van de camera...
Voor ik kon aanbellen ging de deur open. Fons in regenjas. "Hee, ben je al hier?" "Ja, ik ben een beetje vroeg." "Ik ook." We lopen samen de Dubbeldamse weg af in de richting van de voetgangerstunnel. Capuchons op. Zigzaggend langs de vele plassen. Gesprekken over van alles. Een heel scala van onderwerpen passeert de revue. Fysieke ongemakken en blessures. Het oneigenlijk gebruik van de tunnel als verblijfplaats door mensen zonder vaste woonplaats en hetgeen er zoal achtergelaten wordt op de treden van de trappen. "Blijf maar even links lopen", waarschuwt Fons. "Laatst trapte ik er bijna middenin en die was echt niet van een hond..." In de Transvaalstraat bovengekomen besluiten we om pas bij het station over te steken naar vertrekpunt Antoniuskerk. Stukje extra lopen kan geen kwaad.
De kerk heeft geen afdak. Op het plein is schuilen niet mogelijk. We kijken in de richting van de hoek met de Stationsweg. Daar zou Piet vandaan moeten komen, maar het is nog voor zevenen en de vertrektijd is pas om kwart over zeven. Ook de auto van Nicol is er nog niet. Er staat wel een auto op de parkeerplaats, maar die is donker van binnen, daar zit niemand in. Zal wel een vergunning hebben, want zomaar je auto hier stallen is niet toegestaan. Af en toe drentelen we naar een auto die parkeert, maar onze taxi is het niet. Vanaf het busstation aan de overkant steken mensen die opgehaald worden over. Kwart over zeven. Niemand te zien. "We hebben nog tijd zat", zegt Fons, "Papendrecht is om de hoek." Intussen beginnen er druppels door te dringen in mijn nek en ook mijn schoenen beginnen langzamerhand te zwichten voor een druppelgewijze invasie. In de auto is een lichtje aangegaan. Zat er toch iemand in. De persoon achter het stuur zit druk te gebaren. Fons houdt het op een woest telefoongesprek. Ik denk dat het een dirigent is die nog even vanaf de partituur in z'n hoofd zijn denkbeeldig orkest bestuurt...
Dan begint de auto langzaam achteruit te rijden. Het achteruitrijsignaal klinkt zachtjes. Ter hoogte van waar wij staan te kleumen stopt hij. Het raam gaat naar beneden. Het is Piet die naast Nicol zit. "Waarom kwamen jullie niet naar ons toe?", vraagt hij. "Ja zeg, wij zagen hiervandaan niet dat er iemand in die auto zat! Trouwens, waarom hebben jullie ons dan niet geroepen?" "Tja, het is van hier uit hartstikke donker, joh! We zagen jullie wel staan, maar volgens ons waren jullie het niet, want jullie zagen er niet zo uit als we dachten dat jullie er uit zouden zien en bovendien..." Ondertussen is Fons ingestapt. Ik veeg nog wat water van mijn jas en ga ook zitten. We rijden weg. De verwarming staat aan. De ruitenwissers wissen... links... rechts... wis, wis....
Ruim op tijd komen we in Papendrecht bij het denksportcentrum aan. Koffie voor vier. In de grote zaal begint net de bridge-avond. Als de jeugd uit de schaakzaal is kunnen we eindelijk aan de borden plaatsnemen...
Aan het tweede bord speelde Fons Claessen met zwart tegen Gerrit de Jong. Na 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.d4 ontstond er een Schotse partij. Er volgde 3...exd4 4.Pxd4 Pxd4 5.Dxd4. Fons vond het achteraf niet goed: "To take is a mistake. Ik had een ontwikkelingszet moeten doen in plaats van het paard slaan." Toch is er na 5...Df6 weinig aan de hand. Nog voor de tiende zet gingen de dames aan de kant en leek er een gelijkspel aan te komen, maar Fons ruilde onnodig een loper voor een paard, liet de tegenstander het loperpaar en verloor door een dubbelaanval van een loper een pion. Na het verlies van een tweede pion kon het weggeven van een loper op d5 er ook nog wel bij: "De laatste zet Ld5 had Lf5 moeten zijn. Dan nog sta ik twee pionnen achter, maar wel met ongelijke lopers." Een ongelukkige avond voor Fons. (Gerrit de Jong - Fons Claessen 1-0)
Bij Piet Schuller, die op het vierde bord met zwart tegen Louis Kemper speelde, kwam de Marshall-verdediging van het Geweigerd Damegambiet op het bord: 1.d4 Pf6 2.c4 d5. 't Is maar dat u het weet. Een foutje van Piet kostte hem een pion en een grote fout van Louis had hem een paard moeten kosten. Piet miste even dat hij het paard gratis kon stelen en stallen. Het bedierf de pret niet. Beide heren hadden het duidelijk hoorbaar naar hun zin. Lange tijd waren de beste kansen voor Louis en na een grootscheepse stukkenruil ging het eindspel in met koning en zes pionnen voor Piet tegen koning en zeven pionnen voor Louis. Niet alleen had Louis een vrijpion, maar ook moest Piet na de ruil van een aantal pionnen een pion helemaal gaan ophalen op a4, terwijl Louis op de koningsvleugel de laatste twee pionnen van Piet zou kunnen oprapen. Winnen met twee vrijpionnen zou dan simpel zijn geweest. Ook toen er één vrijpion resteerde was de zege voor de Pascalspeler geweest, ware het niet dat hij een elementaire winstvoering miste: oppositie nemen, het promotieveld in bezit nemen met de koning en dan promoveren. Louis lette niet op. Nam geen oppositie. Piet wel. Pat! (Piet Schuller - Louis Kemper ½-½) .
Nicol Kimenai zette met wit op het eerste bord Jordi de Jong, die 120 ratingpunten meer achter zijn naam heeft, de Colle-opening voor. Nicol kwam duidelijk beter uit de opening, maar een verkeerde volgorde van slaan op e4 leidde tot een evenwichtige stelling. Jordi rukte met de pionnen op de koningsvleugel op, maar overzag vervolgens een kansrijke voortzetting voor wit, waar Nicol overigens geen gebruik van maakte. In tegendeel, na een mindere zet won Jordi juist een pion. Toch bood hij kort daarna remise aan. Na overleg met de captain kon Nicol het aanbod aanvaarden. (Nicol Kimenai - Jordi de Jong ½-½).
Bij de beslissing om aan het eerste bord een voorstel voor een half punt te aanvaarden, speelde ook de stand in de partij op het derde bord tussen captain Wim Platje en Majd Bshara een rol. In een Open Spanjaard was Majd met het onorthodoxe 4...De7 gekomen en was hij weliswaar even later een pion voor geraakt, maar zat hij tevens tegen een door Te1 gepend paard op e4 aan te kijken. Een relatieve penning op De7. Door lang te rokeren en meteen met Td8 een paard op d4 te pennen, de witte dame stond op d1, dacht hij zijn stellingprobleem op te lossen. Maar relatieve penningen, dus niet absolute penningen op de koning, staan toe dat het gepende stuk gewoon speelt. Dat deed Wim. Het gepende paard sloeg doodleuk een loper en de witte dame kon nu door Majd worden geslagen. Maar dat zou op de volgende zet ook zwart zijn dame hebben gekost en, belangrijker nog, dat zou gepaard zijn gegaan met schaak. Het leverde Wim een stuk op en de hele partij is die voorsprong gebleven. Hij kon het zich ook nog permitteren om een mat in twee te missen, omdat hij een zeker winstplan aan het uitvoeren was. Dat bleek te kloppen. (Wim Platje - Majd Bshara 1-0)
Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.
De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-Viertal RSB Klasse 2A".