Uiteindelijk losten Cor Paans en John van Waardenberg door logisch nadenken, schakers wel toevertrouwd, de problemen op en kon er worden gestart. Het ongeduld onder de spelers nam weliswaar tijdens de opstartmoeilijkheden toe, maar tot uitbarstingen kwam het niet. Wel werden er in afwachting van de actie heel wat lange gesprekken gevoerd en zo leerde men de aanstaande vijand ook eens wat beter kennen als persoon. Ook werd ondertussen bij de koffie ijverig geknabbeld aan het door Pearl uitgedeelde chocoladegeld.
Als uw verslaggever kon ik vanzelfsprekend niet tegelijkertijd met mijn eigen partijtjes ook die van de anderen volgen, maar wat ik heb gezien, gehoord of anderszins heb opgevangen zal ik trachten voor u op te schrijven:
De eerste ronde: Cor Paans schoot uit de startblokken en liet Rob Truijens zijn hielen zien. Wim Jongeneel zag niet dat hij de dame van Wim Platje kon slaan met de zijne en liet daardoor zijn eigen dame instaan. Dat ontging Wim P. echter volkomen en dus werd het geen mat voor Wim J. die zijn tweede kans op damewinst wel greep. De vlag in de partij tussen Pearl Uyttenhove en Willem Weerdesteijn moet bij een van de twee als eerste zijn gevallen, maar er werd doorgespeeld. Wat te doen? Dan maar remise. Iets dergelijks vond dacht ik eveneens plaats bij Piet Schuller en Michel Verheij. Ook moest er nog even worden afgesproken hoe om te gaan met onreglementaire zetten. De heren schakers moesten duidelijk nog wennen aan een tempo van vijf minuten per persoon per partij. Resultaat: Zes heren gedeeld aan de leiding met 1 uit 1.
Ronde twee: Jisk Liemburg gaf een toren, of was het een dame(?), weg in zijn wedstrijd tegen Han van Gorkom. Cor Paans had te weinig tijd, nog drie seconden, om Wim Platje mat te krijgen. Wim had aan negen tellen wel genoeg om de koning van Cor van mat te voorzien. Aan kop na twee ronden: John, gevolgd door Wim Jongeneel en Piet Schuller.
Derde ronde: Een sterk optreden van John in de topper tegen Pearl. Zes van de zeven partijen eindigden in een witte overwinning. Jan Siebelink moest tegen Wim Platje een paard geven om mat te voorkomen, maar met een stuk minder en een onverbiddelijke klok... John nog steeds aan de leiding, Wim Jongeneel op de tweede stek en Han stoomt op naar drie.
De vierde ronde: Han vervolgt zijn zegereeks en wint weer. Jan Siebelink is het slachtoffer van de Gorkomse dadendrang. De twee absolute favorieten, John en Wim Jongeneel botsen op elkaar. John loopt de meeste schade op. Wim Platje pleegde harakiri. Hij koos vrijwillig voor de dood door mat tegen Pearl. Geen toespraken, geen gladiolen. Fons Claessen wint zijn eerste partij. Aan de kop wisselen Wim Jongeneel en John van plaats. Han blijft derde.
Ronde vijf: Penningmeester Rob Truijens profiteert van een grote fout van secretaris Wim P. Met een toren meer schuift hij de partij bekwaam uit en Wim in een diepe depressie. (Stijlfiguur: zeugma.) Door een remise tegen John van Waardenberg stijgt Jisk nu naar drie. Wim Jongeneel wint ook zijn vijfde partij. Met 1½ punt voor op John en nog twee ronden te gaan kan hem eigenlijk al niets meer gebeuren.
Zesde ronde: Ook Jisk kan de zegereeks van Wim Jongeneel niet stoppen. Wim is daardoor voor een jaar de snelschaakkampioen van De Willige Dame. Willem Weerdesteijn heeft een gewonnen stelling, maar mist een matzet en verliest op tijd van Wim Platje. Naast John verschijnen Han en nu ook Cor op de derde plaats. De zevende ronde zal beslissend zijn voor zilver en brons.
Om zijn recht op het goud te onderstrepen verslaat Wim Jongeneel ook Pearl en behaalt zo een score van 100%. John heeft een gunstigere Sonneborn-Bergerscore dan Cor en legt zo, ondanks zijn remise in de laatste ronde, beslag op de tweede plaats. Cor Paans versloeg in het rechtstreekse duel om plaats drie Han van Gorkom die zo net naast de enveloppen met inhoud grijpt.
