"Ongelukkig is hij, die het ongeluk niet kan dragen." (Bias van Priëne)
RONDEVERSLAG | Tjjdens de partij van het bord weglopen om vervolgens niet meer terug te keren zul je me, hoewel je nooit nooit schijnt te moeten zeggen, nooit zien doen. Tenzij mijn tegenstander plotseling een geladen pistool zou trekken en me zou toesnauwen dat ik er beter aan zou doen om zo snel mogelijk op te donderen natuurlijk..
Ik ken een paar verhalen waarin zoiets voorkomt. Verhalen met dat weglopen bedoel ik, niet met dat pistool. Het bekendste is ongetwijfeld dat van wat er zich afspeelde in de partij tussen Wilhelm Steinitz en Curt von Bardeleben in 1895 te Hastings. Wereldkampioen Steinitz had zojuist 25.Txh7+ gespeeld. Zie het diagram hieronder.
Op dat moment zag von Bardeleben waarschijnlijk in dat hij de partij door een meesterlijke combinatie zou gaan verliezen. Wellicht vond hij dat hij hierdoor gezichtsverlies zou lijden. In ieder geval, von Bardeleben liep de speelzaal uit, trok zijn jas aan, zette zijn hoed op en verliet het pand om er niet weer te keren. Hierdoor verloor hij de partij vanzelfsprekend door tijdsoverschrijding, maar Steinitz moest wachten tot de bedenktijd van von Bardeleben verstreken was alvorens hij aan de toeschouwers kon laten zien dat een mat in tien zetten alleen kon worden voorkomen ten koste van onoverkomelijk materiaalverlies. Het gedrag van von Bardeleben werd als zeer onsportief beschouwd en het is waarschijnlijk niet toevallig dat hij op de groepsfoto, die afloop van het toernooi werd gemaakt, ontbreekt. De partij kunt u hier bekijken: Steinitz - von Bardeleben
Het tweede verhaal speelt zich af in Dordrecht. Omdat er inmiddels vele jaren voorbijgegaan zijn, is de kans groot dat mijn herinnering niet meer geheel betrouwbaar is, maar dit is wat ik me voor de geest kan halen: Bij een toernooi dat ergens in een pand aan de Groenmarkt in Dordrecht gespeeld werd, verliet één van de spelers na enige tijd de speelzaal. Omdat hij wel erg lang van zijn partij wegbleef begon men hem te zoeken, maar de speurtocht bleef zonder resultaat. Er was geen spoor meer van hem te bekennen. Uiteindelijk gaf men het maar op en liet men, naar ik aanneem, de klok maar doorlopen. Tot ieders verrassing kwam de speler echter tegen het einde van de speeltijd plotseling weer in beeld. Hij was er duidelijk beroerd aan toe. Zijn gezicht was nogal gehavend, het leek wel of hij bij een flinke knokpartij betrokken was geweest. Ook bleek hij nogal verward te zijn en veel zinnigs bracht hij niet uit. Over wat er met hem gebeurd is tasten we bij mijn weten tot op de dag van vandaag in het duister en ook over de uiteindelijke uitslag van de partij is mij niets bekend.
Waarschijnlijk was ik anders nooit op dit onderwerp gekomen, maar zelf heb ik dit ook een keer meegemaakt, zij het wat minder gewelddadig. In een wedstrijd in het kader van het zogenaamde teamschaken speelde ik voor 'De Stadsherberg' aan de Singel in Dordrecht, in de toenmalige locatie van SC Groothoofd, tegen een vertegenwoordiger van een ander aangemeld team. Het kan een viertal zijn geweest van een bar of een school. Ook teams van de politie, 'Bibelot', 'Caput Ovis', de Culturele Raad en de 'Stichting Bobby Kinghe' deden mee. Met zwart kwam ik terecht in de klassieke variant van het Tweepaardenspel, waarin mijn tegenstander met 8.Lb5-a4 een mindere voortzetting koos. Enige tijd later speelde zwart 10.Dd4. Zie onderstaand diagram:
Het is duidelijk dat zwart hier uitstekend staat. Mijn tegenstander, die ook voor het begin van de partij weinig spraakzaam was, zei niets, staarde een tijdje, ogenschijnlijk vol walging, naar het bord, stond op en liep de zaal uit. We hebben hem nooit meer teruggezien...
Tijd voor de partijen van de negende ronde. Overigens... Wat u, beste lezer, betreft... U zie ik nog steeds liever komen dan gaan...
Wim Platje kwam met wit heel wat beter uit de Scandinavische opening dan John van Waardenberg. Een aantal mindere voortzettingen deden dat voordeel echter snel slinken. Na de ruil van de paarden en een stel lopers was de stand wel zo ongeveer in evenwicht. Het eindspel met ieder twee torens en zes pionnen leek op een remise uit te draaien, maar een flinke misser van Wim kostte hem een pion. Ondertussen was de tijdnoodfase aangebroken, die John heel wat koeler speelde dan Wim. Die blunderde namelijk een toren weg. (Wim Platje - John van Waardenberg 0−1)
Fons Claessen maakte er tegen Dick Korteland een Slavische verdediging van, waarna Dick daar dan weer de ruilvariant van speelde. Nergens overschreed de partij de remisemarge. Fons: "Het ging vrijwel gelijk op. Ik verloor even een tempo door niet direct Tc8 te spelen. Dick bood remise aan, maar heeft met de loper waarschijnlijk net wat meer kansen." Dat was de kunstmatige intelligentie niet met hem eens, want die vond het met een score van 0,00 helemaal gelijk. (Dick Korteland - Fons Claessen ½−½)
Jisk Liemburg schrijft over zijn partij tegen Pearl: "Ik heb wel eens van Pearl gewonnen, maar de balans slaat toch ver door naar zijn kant. Dus wat moet je doen als je weet dat hij veelal opent met 1.d4 Pf6 (mijn normale antwoord) 2.Lg5? Het analyse-gereedschap van Lichess zegt dat 1... e6 een aardig antwoord is, het maakt iig (=in ieder geval, ik doe soms mee met dit soort onzinafkortingen. Soms zeg ik, je moet daarin ook weer niet doorslaan, omdat niemand je dan nog begrijpt. Althans niemand van de oudere garde die DWD (=De Willige Dame) bevolkt. En dat zijn er toch heel wat. Het wordt tijd voor verdere verjonging in de schaakwereld. Zo speel ik ook bij De Klockelaer op donderdagochtend en daar is de gemiddelde leeftijd wellicht boven de 70) direct Lg5 voor wit niet goed mogelijk en het laat voor zwart nog een hele wereld aan diverse openingen open. Dus dat gebeurde. En mijn geachte opponent speelde Lf4.
Pearl had op de damevleugel met 13.a4 een doorbraak kunnen proberen te forceren, maar hij gaf er de voorkeur aan om in het centrum door te breken met 13.e4. De beste voortzetting voor zwart zou d5xe4 of Pxe4 geweest zijn, maar dat was niet leuk. Met 13... e5 werd een fraai blokje van 4 pionnen in het centrum van het bord gecreëerd en iedereen was blij. Dat waren we toch al, immers we mochten in de kapel vóór het altaar onze partij spelen. Pearl was ook blij, want hij kon voordeel krijgen uit de ontstane stelling. Hij brak het fraaie blokje pionnen af en kreeg in de vervolgzetten inderdaad de overhand. Maar opeens deden we allebei geen goede zetten meer, in de analyse kon je Stockfish alle kanten op zien schieten. Uiteindelijk werd na dameruil tot remise besloten. (Pearl Uyttenhove - Jisk Liemburg ½−½)
Ton van der Breggen koos voor het Schots tegen Hans van Nunnikhoven en gaf prima partij. Geen problemen in de opening en ook het begin van het middenspel ging het gelijk op. Het foute zetje 15.h3 echter kostte weliswaar geen materiaal, maar met twee geïsoleerde pionnen op de e-lijn zal Ton niet blij geweest zijn. Enkele zetten later verloor Ton helaas achter elkaar een pion en een paard en toen de materiële achterstand was opgelopen tot een paard en vier pionnen gaf wit het op. (Ton van der Breggen - Hans Nunnikhoven 0−1)
Van de verrassing van de avond, de winstpartij van Koos van Dalen op Willem Weerdesteijn, heb ik helaas niet de hand op de notatie kunnen leggen. Naar verluidt raakte Willem tegen het einde van de partij plotseling één of twee stukken kwijt. We zullen trachten te weten te komen hoe een en ander verliep. (Koos van Dalen - Willem Weerdesteijn 1−0)
1.e4 b6, de Owenverdediging, verscheen op het bord in de partij tussen Rob Truijens en Michel Verheij. Michel fianchetteerde beide lopers. De heren zetten de partij behoedzaam op. Een verkeerd berekende afruil kostte Michel echter rond zet vijftien een stuk. Door gedegen spel van Rob en zonder risico's te nemen werd Michel daarna langzaam maar zeker over de rand geduwd. Met twee pionnen en, na het winnen van de kwaliteit, een volle toren voorsprong zag Michel het hopeloze van zijn missie in. (Rob Truijens - Michel Verheij 1−0)
De eerste kans om in gewonnen positie te komen in de partij tussen Piet Schuller en Gijs van Willigen was voor Gijs. Hij speelde 15...Dg5, waar 15...Dh4+ hem een pion en een toren voor een paard zou hebben opgeleverd. Kansen zijn er om te worden gegrepen... De tweede kans was voor Piet. Een aanval op de zwarte koningsvleugel bood alles om de winst te kunnen pakken, maar Piet speelde het anders. Ook een mogelijk loperoffer op h7 was niet aan hem besteed. (Of hij vond het gewoon te riskant natuurlijk.) Kansen zijn er om te worden gegrepen... In het eindspel met ieder twee torens bezat Piet een pion meer dan Gijs. Zes om vijf. Vanaf dat moment op zet 33 kon niemand bevroeden dat er nog 37 zetten op het bord zouden komen. Gijs knokte tot het bittere einde, kwam nog een toren achter en toen ook zijn laatste pionnetje ging sneuvelen gaf hij het op. (Piet Schuller - Gijs van Willigen 1−0)
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.