Ronde 1: “Hanenpoten en cryptokrabbels” 2

"Volmaakte humor en ironie zijn meestal onopzettelijk." (Samuel Butler)

RONDEVERSLAG | Dinsdag 23 januari 2018 was niet alleen de dag van de lang verbeide start van de voorjaarscompetitie 2018 van Schaaksociëteit De Willige Dame, maar ook de door het Platform Handschriftontwikkeling uitgeroepen 'Internationale Dag van het Handschrift'. "Het oefenen van motorische vaardig­heden zoals het schrijven is goed voor de hersenontwikkeling van kinderen. Dat gebeurt nu te weinig. Kinderen leren nog schrijven, maar daar is alles wel mee gezegd. Het is op vele middelbare scholen zelfs zo erg dat leerlingen hun eigen toetsantwoorden niet meer kunnen lezen", stelt een woordvoerder van het Platform.

Naar het schijnt worden juist door kilometers te maken in het schrijven bepaalde delen van de hersenen geprikkeld om nog eens extra verbindingen te leggen tussen de cellen in beide hersenhelften.

Nu beschikken wij schakers natuurlijk over veel meer dan twee hersenhelften, daar zit het probleem niet, maar toch zouden sommigen onder ons er goed aan doen om, al was het maar om mij tijd en intense droefenis te besparen, hun handschrift iets meer in de richting van minimale leesbaarheid te ontwikkelen. Want wat u allemaal op de notatieformuliertjes tijdens de partijen neerkalkt daar krijgt een paard de hik van, een toren acute instortingsverschijnselen en raakt een loper in een irreversibele psychose. Maar dat terzijde.

Ik ben er in mijn verleden als docent Nederlands in geslaagd dusdanig veel vormen van geheimschrift en exotische lettertypes in de opstellen en verslagen van mijn studentjes te ontcijferen, dat ik waarschijnlijk na een minimaal aantal colleges op de universiteit in één keer zou kunnen slagen voor het gecombineerde examen hiëroglyfen en Chinese karakters, maar ik ben al tevreden als ik uit uw erbarmelijke schrijfsels, de goeden niet te na gesproken natuurlijk, een aanvaardbaar partijbeeld zou kunnen reconstrueren. Nu weet ik wel dat ik hiermee wellicht haat en nijd zaai binnen ons genootschap, maar dat is ook de bedoeling. Derhalve richten we nu onze volledige aandacht op de partijen:

Vanuit een, overigens uitstekend leesbaar, officieel DWD-notatiebiljet destilleerde ik het volgende: In een vierpaardenspel speelde Gijs van Willigen met wit de opening wat passief. Dat lokte op de koningsvleugel een bestorming door de zwarte pionnen van Wim Platje uit. Gijs trachtte die onschadelijk te maken door de vleugel dicht te schuiven met zijn pionnen en lang te rokeren, maar zag over het hoofd dat de zwarte dame haar aandacht verlegde en op a2 binnenviel. Wim had de partij direct kunnen beslissen, maar bracht in zijn haast om wit te overrompelen een foutief paardoffer. Gijs nam echter dat offer niet aan, speelde in plaats daarvan zijn koning naar een verkeerd veld en deze werd vervolgens meedogenloos uit zijn paleis gejaagd om op c5 mat te gaan.

Als op het formulier als uitslag vermeld staat dat de uitslag 1-0 is, terwijl dat 0-1 moet zijn, dan voorspelt dat op zich al weinig goeds, maar als er stukken worden geslagen op velden waar ze niet staan, dan moet ik terugvallen op eigen waarnemingen: Pieter Sandijck kreeg met wit Wim Vink tegenover zich, die op 1. e4 doodleuk antwoordde met 1. .., f6. Dat was dus meteen buiten elke theorie. Pieter zette de partij gedegen op, maar verloor in de aanval ergens een pion en even later nog eentje. Hij veroverde er nog wel eentje terug, maar moest er vervolgens weer eentje prijgeven. Het eindspel met ieder een toren was voor Wim Vink vervolgens, met inmiddels drie pionnen voorsprong, gewonnen. De nummer twee van de vorige competitie begon de tweede cyclus derhalve met een onverwachte nul.

Het handschrift van onze Pearl ken ik inmiddels zo goed, dat ik er geen enkele moeite meer mee heb om te weten dat met iets wat er uitziet als 'Du|' Pd6 wordt bedoeld. De partij tussen Pearl Uyttenhove en Tabitha Snikkers begon als een Siciliaanse opening, maar Pearl transformeerde deze met de witte stukken in de doorschuifvariant van het Frans. Pearl joeg met de damevleugelpionnen een loper weg van b4 naar b6, die daar echter prima stond om samen met Pc6 en Dh4 pion d4 op de korrel te nemen. Tabitha speelde echter na g3 foutief haar dame naar e4 om de toren op h1 aan te vallen, maar overzag - en dat zien we zelden bij haar - een dodelijke paardvork door Pd6, die de dame kostte. De nummer drie van de vorige competitie begon de tweede cyclus derhalve met een al even onverwachte nul.

Geen enkele moeite met het handschrift van Naomi. Temeer, omdat ze ontbrekende en verkeerd geplaatste zetten achteraf nog even corrigeerde. Hulde! De nummer één van de vorige competitie begon de tweede cyclus niet met een onverwachte nul, maar dat ging niet vanzelf. Kampioene Naomi Snikkers stond na de opening eigenlijk zelfs iets minder tegen de zich kranig verwerende Piet Schuller. Zelfs had Piet met 15. dxe4 een uitstekende stelling kunnen bereiken, maar hij speelde het anders en raakte op de koningsvleugel in de knoei na een foutief h3. Hij verloor een stuk en kwam vervolgens in een matnet terecht.

Ton van der Breggen noteerde zijn partij vrijwel foutloos, bestreed ondertussen met wit de Siciliaan van Willem Weerdesteijn met 2. Lc4 en kwam alleszins bevredigend uit de opening. In het middenspel maakte Willem een pion op c2 buit en pikte er bij wijze van spreken en-passant ook nog eentje uit het centrum mee. In de daaropvolgende fase strooide Ton kwistig met pionpresentjes, die door Willem in jubelende dank werden aanvaard. Toen Willems' voorsprong vijf pionnen bedroeg hees Ton de witte vlag.

De computer gaf aan dat in de partij tussen Johan Went en Koos van Dalen de Keresverdediging van het damepionspel werd gespeeld. Het diplomatenhandschrift van een van beiden - ik zal geen namen noemen, Johan - dat ik te ontcijferen kreeg zou zelfs de meest doorgewinterde grafoloog tot opperste waanzin drijven. Wellicht kan iemand met een gedegen kennis van de Zuid-Mesopotamische variant van het spijkerschrift hieruit een schaakpartij samenstellen, maar ik in ieder geval niet. Wat ik wel met eigen ogen zag, was dat Koos in de slotstelling drie pionnen, een loper en een toren achter stond en toen besloot de documenten betreffende de onvoorwaardelijke capitulatie te ondertekenen.

Boven het notatiebiljet is het opschrift 'Rotterdamse Schaakbond' met balpen vervangen door 'Lutherse Schaakbond', de hanenpoten zijn wonderwel ontcijferbaar, omdat op tal van plaatsen de oorspronkelijk opgeschreven letters en cijfers met vette exemplaren zijn verbeterd. Als verzachtende omstandigheid moet ik wel vermelden dat de auteur een linkspoot is. In wat zo mooi de Giuoco Piano (It: Rustig spel) genoemd wordt kwamen John van Waardenberg en Fons Claessen volkomen gelijkwaardig uit de opening. Na dameruil stond er een pot-remisestelling op het bord en zoals zo vaak geschiedt kiest dan een van de spelers uit de vele mogelijkheden de allerberoerdste. Dat overkwam Fons helaas. Na een paardzet ontstond er een gecombineerde aanval op pion f7 en na het verdedigen daarvan zou het paard verloren gaan. Fons noteerde na afloop onder de gedane zetten met een pijl naar 22. Ph5 iets wat lijkt op: 'slechtere kon ik niet vinden'.

Zonder geschreven bron: Dwd-nieuweling met SC Groothoofdverleden Jisk Liemburg trof het niet door in zijn eerste wedstrijd met de zwarte stukken uit te moeten komen tegen Hans Nunnikhoven. Dat is nou niet om te zeggen een "opwarmertje", maar meer een "maak je borst maar nat". Met een KNSB-rating van 1876 is Hans absoluut niet de minste. Toch hield Jisk bewonderenswaardig lang goed stand om pas in het verre eindspel te buigen voor de aanstormende pionnen van Hans. Hans had een pion meer en ondanks dat er sprake was van ongelijke lopers moest Jisk uiteindelijk toch het hoofd in de schoot leggen.

 
Eveneens niet in handgeschreven kronieken vervat: De andere nieuweling, Erik Brok, moest het met zwart opnemen tegen Cor Paans. Ondanks het feit, dat je als speler anderhalf uur mag besteden aan het denkwerk in je eigen tijd en je desgewenst ook in de tijd van je tegenstander de nodige geestelijke activiteiten ten aanzien van je partij mag ontplooien, stond er op de klok van Erik nog een uur en een kwartier toen de partij werd beëindigd. Zelfs Vishy Anand, die in zijn jonge jaren menig grootmeester tot wanhoop dreef met zijn moordende tempo, maakte het niet zo bont. Iets meer tijd nemen lijkt voor Erik een wijze raad. Cor kwam uiteindelijk twee pionnen en een paard voor en trok derhalve het punt naar zich toe.

Ik zou haast vergeten, dat de eerste ronde van een nieuwe competitie traditioneel begint met de huldiging van de nummers een, twee en drie van de voorgaande competitie. Dat was natuurlijk ook deze keer het geval. Beelden zeggen meer dan woorden dus hieronder de foto's van de ceremonie protocollaire:

 

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".

Sponsor van deze ronde:

Hans Berrevoets - Oud-speler en oud-kampioen van De Willige Dame