DWD 1 wint slag bij De IJssel 2

 
Het was dus deze keer een zestal dat op 24 april voor het spelen van de zesde ronde in de RSB-competitie afreisde naar de boorden van de Hollandse IJssel en op de uitslagenlijst prijkten reeds twee halfjes: Pieter Hofstee - Frank van de Pavoordt ½-½ en Menno van Dijk - Wim Jongeneel ½-½.

 
Op het eerste bord speelde Remco van Vaalen met wit tegen Frank Visser. Na vijf zetten was de tegenstander van Remco het rokaderecht reeds kwijt. Een clubgenoot van de IJssel gaf mij terloops aan dat dit wel een onverwachte opening was geweest, die door Remco gespeeld werd. Tijdens de partij bleek wel dat Remco wat meer thuis was in deze opening en de gevolgen hiervan. Alhoewel hij op de negende zet wel lang de tijd nam om eens rustig te kijken hoe het nu verder moest. Na 15 zetten waren de rollen omgedraaid. Nu investeerde Frank veel tijd om te kijken wat er moest gebeuren. En dat was niet verwonderlijk aangezien hij opgescheept zat met twee "los" staande pionnen op de e-lijn. En dat is een beetje vragen om problemen, want hoe ga je die nou op een "gemakkelijke" manier behouden?
Remco schrijft zelf over de partij: "In een Stauntongambiet bleef zwart na dameruil met een zwakke pion zitten. In het middendeel werd deze door wit opgehaald. Zwart probeerde met stukkenspel compensatie te krijgen, maar dit werd nauwkeurig door wit geneutraliseerd. Zwart probeerde met nog een pionoffer het initiatief naar zich toe te trekken, maar wit nam dit offer niet aan. In een afwikkeling naar het eindspel zou wit een stuk winnen, maar voor het zover kwam gaf zwart op." (Remco van Vaalen - Frank Visser 1-0)

 
Aan bord twee speelde Hans Nunnikhoven met zwart tegen Gerard van der Wouden. Hans won na tien zetten een pion op d4, door die met een paard te slaan. Wit dacht waarschijnlijk dat de pion gedekt stond door zijn paard op f3, maar helaas ging die vlieger niet op! Door een tussenschaak met de dame van Hans zou dat paard vallen en zouden er alleen maar meer problemen komen voor wit. Zodoende ontstond er na zet twaalf voor wit eigenlijk al een vervelende stelling. Hans nam daarna rustig tien minuten de tijd om eens te kijken hoe nu winnend verder te gaan zullen we maar zeggen. Het had tot gevolg dat Hans rustig zijn stelling kon verbeteren en wit met twee geïsoleerde pionnen op de a- en de c-lijn eigenlijk niet veel meer kon. Nadat Hans ook nog eens op zet 18 een pion kon voorsorteren op d4, als een soort voorpost zullen we maar zeggen, was de winst voor Hans eigenlijk al duidelijk. Tien zetten later was de winst binnen. (Gerard van der Wouden - Hans Nunnikhoven 0-1)

 
Aan het vijfde bord zat een zeker niet geheel fitte Han van Gorkom. Maar wat was het fijn dat hij er toch bij was! Han speelde tegen Crelis Molenaar. (Een rating van 1759 en extern nog niet verloren dit seizoen!) Han kwam tijdens de partij aardig in wat tijdvoordeel en speelde prima na twaalf zetten h3. Dat hield het dreigende paard van Crelis mooi uit de buurt. Han hield zijn eigen stelling mooi dicht en speelde zijn tegenstander eigenlijk keurig netjes van de mat.

Han schrijft daar zelf over: "De eerste zes zetten waren volgens de Siciliaanse verdediging. Zwart rokeerde kort en niet veel later wit aan de lange zijde. Zwart startte een offensief via de a- en de b-lijn en wit aan de andere kant via de h- en g-pion. De druk werd door zwart opgevoerd door zijn twee paarden ondersteund door zijn toren op de c-lijn. Het zag er gevaarlijk uit voor wit, maar zwart zette niet door. Op de 24e zet probeerde zwart toch iets te forceren en offerde een toren tegen een loper. Op de 30e zet begon zwart met een combinatie, waarbij hij over het hoofd zag dat, ondanks een penning door zijn loper en ondersteuning van de witte dame en toren, wit kon terugslaan met zijn dame. Zwart verloor in elke variant een toren en een loper. Crelis gaf toen op." (Han van Gorkom - Crelis Molenaar 1-0)

 
Op bord zes bestreed Pearl Uyttenhove met zwart Sjaak in ’t veld, met 3½ uit 5 extern een tegenstander die dus zeer degelijk is! (Cor: Zelf had ik er ooit ook heel weinig tegen in te brengen!) Na negen zetten had Sjaak a3 en h3 staan, dat was misschien wel een beetje te afwachtend voor wit. Op zet 20 sloeg Pearl met zijn loper op c4, "misschien wordt dat wel de winnende zet", dacht ik toen.

Pearl verhaalt op zijn eigen onderhoudende wijze over zijn partij aan bord 6 tegen Sjaak in't Veld: "Ik win tijdelijk een pion. De dames zijn dan al van het bord geruild en ik initieer een apocalyps van stukkenruil. Als de rook is opgetrokken heb ik al míjn slechte stukken afgeruild en staat er een eindspel met aan beide zijden een toren, een (zwartveldige) loper, een paard , vier pionnen op de koningsvleugel en twee pionnen op de damevleugel. 

Plotseling heb ik een strategische winststelling: mijn pionnen staan op wit, mijn pionnen op e4 en f5 geven mij meer ruimte, terwijl wits pionnen op a3 en b4 moeilijk te verdedigen zijn. Mijn toren op de tweede rij en mijn paard op d3, gedekt door pion e4 leggen de witte verdediging helemaal lam, terwijl de witte toren op a1 moet blijven om a3 te dekken. 

Voorlopig weten de witte loper op d4 en het paard op c3 de zwarte koning buiten te houden. Ik dwing ruil van mijn goede loper tegen Sjaaks slechte loper af en nu vindt mijn monarch een doorgang in de witte stelling. Mijn g- en h-pion komen mee naar voren en ik voer de druk op de witte koningsstelling op.

Wit heeft geen actief plan en moet zijn tijd beiden, waarbij voortdurend matdreigingen op de loer liggen. De onvermijdelijke doorbraak levert mij een vrijpion op e3 op. Wit verstapt zich, trekt zijn paard terug naar g1 waar het het laatste vluchtveld voor zijn koninklijke meester blokkeert en dat betekent mat op f1. Sjaak heeft dan meer dan een uur op de klok en ik acht minuten... (Sjaak in 't Veld - Pearl Uyttenhove 0-1)

 
Willem Weerdesteijn raakte op het zevende bord met wit al snel in de partij een beetje verstrikt in het aanvalsspel van zijn jeugdige tegenstander. Ik had al begrepen van Aad van der Meer, waar ik al een poosje mee had staan te kletsen, dat dit een jongen was die heel snel leerde! Alhoewel hij nog niet zo lang schaakt, liet hij al geregeld fraaie dingen zien in de interne competitie! Aad en ik waren zo in gesprek gewikkeld dat Remco ons eigenlijk de zaal wilde uitzetten! (Nogmaals sorry Remco.) Terug naar de partij. Willem raakte in de opening een pion kwijt. Na nog een tweede pion te hebben zien sneuvelen kostte een onnauwkeurigheid helaas een stuk. (Willem Weerdesteijn - Nick McPherson 0-1)

Tenslotte bord acht, waar John van Waardenberg met zwart speelde tegen Arie MacDaniel. Ik vond dat John een heel gedegen partij speelde. Echt haast hadden de spelers niet. Twaalf zetten in ongeveer 47 minuten is tenslotte geen rapid of snelschaak. Bij de stand 2-4 bood John zijn tegenstander remise aan, iets wat deze, na enig nadenken en overleg met de teamcaptain, aannam. Op zich genomen had hij misschien ook wel gezien dat dat voor hem het hoogst haalbare was, aangezien John beter stond, maar dat John hem voor de lonkende teamwinst remise aangeboden had.

John: "Volgens de computer kwam de Scandinavische variant van de Aljechin-opening op het bord. Wit speelde daarin wat agressiever dan zwart met Df3 en hield tijdens de zetten daarna een wat betere positie. Dameruil bracht alles weer in evenwicht en toen wit verzuimde om zijn loper op de juiste plaats te zetten op d3 kwam ik in een betere stelling. Ik verzuimde echter om een kwaliteit te winnen met een paardvork. Daarna speelde wit met c4 eigenlijk een hele slechte zet, maar omdat het toen 4-2 voor ons stond bood ik remise aan." (Arie MacDaniel - John van Waardenberg ½-½)

.

Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.

De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-1 RSB Klasse 2B".