Na een excursie door de polder met Johan Went en teamleider Hans Nunnikhoven kwamen we bij Tropica - het nieuwe onderkomen van SV Moerkapelle - aan, waar Freek, Wim en Edwin ons al opwachtten (die waren vanzelf op eigen gelegenheid uit Bergen op Zoom vertrokken).
Moerkapelle is een levendige schaakvereniging waarvan de hoofdmacht al jaren tussen Klasse 1 van de RSB en de Promotieklasse alterneert. De speelzaal is klein maar fijn, heeft een bar in eigen beheer - waardoor het ook wel eens vroeg in de ochtend wordt voor men naar huis gaat - en een fraaie analyseruimte in het pand ernaast. De club heeft een bruisende jeugdafdeling en een club-bibliotheek, inclusief de standaardwerken van Max Euwe over het midden- en het eindspel -de rode en groene uitgaven. Er was een tijd dat zodra er een nieuwe "Euwe" uitkwam, de Russische schaaktrainers zich naar Nederland haastten om er een stapeltje voor hun leerlingen van in te slaan. Euwe was dan ook behalve een begenadigd schaker een excellent wiskundedocent en schrijver. De generatie van Johan Went en de oudere SC Dordrechtspelers zijn er mee opgegroeid - van Hans Berrevoets tot Pank Hoogendoorn. 🙂
De twee sterkhouders van de club - Jesse (Elo: 1945) en Hugo (1941) van Elteren ken ik nog uit mijn tijd als jeugdleider bij Groothoofd - elk jaar bezochten ze trouw ons jeugdtoernooi en ook op andere jeugdtoernooien waren het bekende gasten. Nu zijn het twee volwassen mannen en twee koppen groter dan ik. Na een informele kennismaking met mijn tegenstander Maarten Vroegindeweij (1929) mag ik (1520) aan bord vier achter de zwarte stukken plaatsnemen.
De match begint met een gratis drankje en niet al te veel vuurwerk aan de borden. Mijn teamleider Hans Nunnikhoven (1891), die dinsdag intern nog op het scherpst van de snede tegen Piet Schuller mocht aantreden, bouwt gestaag aan een aanval op de koning van Gerard van Ommeren (2030). Edwin van Dongen (2011) en Freek Schouten (2050) zijn aan bord een en twee licht favoriet tegen de broertjes Van Elteren maar voorlopig is er niet veel aan de hand. Aan de staart mogen Johan Went (1696) op bord vijf, Wim van Dijk (1925) op bord zes, Pieter Sandijck (1735) op bord zeven tegen Dik Bac (1923) en John van Waardenberg (1627) op bord acht tegen Arno Luinenburg (1861) hun best doen. Prognose: 2-2 aan de staart, via Freek en Hans 2½ -1½ op de eerste vier. Maar het zal hoe dan ook spannend worden. In een sterkere samenstelling aan onze zijde kickte Moerkapelle ons twee jaar geleden in de laatste ronde uit de Promotieklasse en stelde aldus zelf handhaving veilig. En vorig jaar deelde dit team een gloeiende oorvijg uit, aan en bij Charlois Europoort 3. Just saying.
Iets na aanvang van de match laat Hans mij weten dat ik remise aan mag nemen - het staat er overall namelijk niet ongunstig voor ons bij - we zijn op dat moment licht favoriet voor de zege. De eerste beslissingen vallen aan kop. Freek bouwt weliswaar gestaag zijn stelling op maar Jesse weet alle dreigingen te neutraliseren, haalt alle spanning uit de stelling en vraagt en krijgt remise. Iets later weet ook Hugo onze Edwin ervan te overtuigen dat verdere winstpogingen zinloos zijn (1-1). Niet zo best voor ons, hoewel 1½ punt aan bord drie en vier nog alleszins mogelijk is. Een half uur later meldt Wim van Dijk zich met een nul- zijn tegenstander wist met goede profylaxis elke vorm van agressie in de kiem te smoren om vervolgens Wim op te rollen. Dan slaat bij Johan Went het noodlot toe. Intern mag hij graag aan de knoppen draaien waardoor hij vaak rake klappen oploopt, maar ook met een geniale ingeving weet te winnen. Dit keer zijn zijn ingevingen net niet geniaal genoeg, neemt hij teveel risico en krijgt hij straf.
De stand is nu dus 3-1 voor de thuisploeg. Kan Hans dat recht trekken? Nee! Tegen de Caro-Kann bouwt Hans een aanvalsstelling op met een pion die op f6 de zwarte stelling lamlegt. Alle lichte stukken zijn er af en de zwarte stelling is zo tochtig als de wind in een polder. Met het klamme zweet in de handen probeert Gerard zich de zware stukken van Hans van het lijf te houden en de omstanders rekenen zich suf op winnende combinaties voor Hans. Kat in het bakkie denken we. "Welnee", zegt Hans. De latente tegenaanval van Gerard is net iets te kansrijk en dat risico kan Hans niet nemen, waarop tot remise wordt besloten. (3½ - 1½)
De jongens aan de staart, Pieter en John, weten echter tegen de verwachtingen in te leveren. (Of is hun rating gewoon te laag?). Eerst haalt John het volle punt binnen. Met het voor hem kenmerkende, rustig zet voor zet de eigen stelling opbouwende en mogelijke dreigingen van de tegenstander neutraliserende, dringt hij de tegenstander steeds verder terug en ziet deze niets beters dan maar te capituleren (3½-2½). Pieter zet met de witte stukken zijn tegenstander al de hele avond onder druk, zoals dat deze trotse pupil van Herman Grooten betaamt. De aanval op de zwarte koning slaat net niet door maar Dik Bac heeft daarvoor een zware veer moeten laten. In het eindspel is zijn paard duidelijk de mindere van Pieters' loper en staat hij voor de ondankbare taak een doorgebroken gedekte vrijpion tegen te houden. In het heetst van de strijd ontstaat een curieus incident. Met zijn laatste zet a2-a4 heeft Pieter een keten van a4-b5-c6; de enige zwarte pion op de dameveleugel staat op a7. In paniek grijpt zwart een verkeerd stuk en speelt a4xb5. Met een witte pion slaat hij dus een andere witte pion. Pieter komt terug met een drankje voor beide spelers, schudt in verbazing over de hem opeens onbekende stelling het hoofd een paar keer, tot hij door heeft wat er blijkbaar gebeurd is. Na tussenkomst van de wedstrijdleider bemerkt Dik tot zijn schrik zijn vergissing, wordt de situatie gecorrigeerd, biedt Dik ontsteld zijn excuses aan en pakken de heren verder op. Pieter haalt vervolgens gedecideerd het punt binnen. (3½- 3½)
Het kan letterlijk nog alle kanten uit en de jongens van Moerkapelle houden elkaar zenuwachtig vast. Aan bord vier mag ik proberen een halfje of iets meer uit de partij te slepen. Ik had de aanwijzingen van Hans iets te letterlijk opgevat en ging wachten op het remise-aanbod van Maarten. :-p De partij zelf: Ik verras Maarten op zet drie al in de opening wat hem veel tijd kost. Ik bezorg hem een dubbelpion en zet de stelling langdurig op slot. Met wat kansloos schuiven probeert wit toch voortgang te boeken. Mijn eigen geschuif is steeds net iets kanslozer waardoor Maarten iets beter staat en ik me tot passieve verdediging beperk. Op een beslissend moment verzuim ik uit te breken en zijn actieve kansen tot nul te reduceren. Met de stand nog op 3½ - 1½ had ik zonder problemen remise kunnen aanbieden wat waarschijnlijk zou zijn aangenomen, maar ik wachtte dus op zijn vredesvoorstel. Maarten mist een fraai torenoffer dat ik wel zie en rap uit de stelling haal. Dan verstap ik me op beperkte ruimte en met een stap 2-truc wint hij mijn dame - afgelopen, ijsje kopen, zoals Gozewijn Van Laatum placht te zeggen. (4½ - 3½)
Hans: "Voor straf schrijf jij het verslag." Bij deze, Hans. "Eens zullen wij de sterkste zijn."(Feyenoord) 🙂
Het is die avond Super Vrijdag in de Promotieklasse. De Oude Dame laat zien wie er de baas is. Onze vrienden van Charlois 4 verslaan thuis Erasmus 1 (5-3); Charlois 3 wint in het Prachthuis van Overschie 1 (3-5) . De Willige Dame moet nog tegen deze twee Oude Dames aantreden.
Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.
De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-1 Promotieklasse".