De laatste loodjes
De tegenstander was een oude bekende: het viertal van schaakvereniging Pascal dat bij ons op visite kwam om het seizoen af te sluiten. Ik krijg trouwens nogal eens de vraag: "Pascal? Kon die dan ook goed schaken?" Het gaat dan natuurlijk over Blaise Pascal (1623–1662), die onder andere een Franse wis- en natuurkundige was. Zijn voornaamste wapenfeiten waren dus geen stukoffers op de vierenzestig velden Wel legde hij de grondslag voor de waarschijnlijkheidsrekening, samen met Pierre de Fermat, die overigens van mening was dat Pascal ieder wiskundig probleem zou kunnen oplossen. Ook legde hij de basis voor de integraalleer, gaf betekenis aan het begrip oneindigheid en bouwde een van de eerste mechanische rekenmachines, die kon optellen en aftrekken (1642), de pascaline. Tevens droeg hij bij aan de projectieve meetkunde (kegelsneden, stelling van Pascal), hydrostatica, hydrodynamica en combinatoriek (driehoek van Pascal). Isaac Newton schrijft dat hij veel te danken had aan Pascal. Pascal ontdekte de naar hem genoemde Wet van Pascal: De druk die op een vloeistof wordt uitgeoefend, plant zich in alle richtingen met dezelfde kracht voort.
De schaakvereniging zal ook niet genoemd zijn naar de pascal (symbool Pa), want dat is de SI-eenheid voor druk. SI is de afkorting voor het Internationale Stelsel van Eenheden. De pascal is gedefinieerd als de druk die een kracht van 1 newton uitoefent op 1 vierkante meter. De eenheid is dus eveneens genoemd naar Blaise Pascal.
De schaakvereniging is ook geen groep computernerds die toevallig schaken als hobby heeft, ondanks dat Pascal een programmeertaal is, die in 1970 ontwikkeld werd door Niklaus Wirth en die is genoemd naar de Franse wiskundige Blaise Pascal. In Pascal wordt de nadruk gelegd op eenvoud, gestructureerd programmeren en datastructuren. Een eenvoudig programmaatje om de tekst 'Hallo Willige Dame!' op het scherm te zetten:
program halloDWD(output);
begin
writeln('Hallo Willige Dame!')
end.
Inmiddels weten velen van ons al lang dat de naam PASCAL staat voor: PA(pendrecht) S(chaak) C(ombinatie) AL(blasserdam). Een fusieclub dus in de Alblasserwaard. Weten we nu helemaal tot in de puntjes hoe het zit en gaan we naar de vier partijen:
Op het eerste bord speelde Nicol Kimenai met de zwarte stukken tegen Jordi de Jong. Het werd volgens de in mijn computer opgeslagen versie van de Encyclopedia of Chess Openings: Engels: Bremen System en daar dan weer de Keres-variant van. Een klein voordeel voor Jordi ontstond in het begin doordat hij Nicol een dubbelpion kon bezorgen op e6 en e5. Lang werd er behoedzaam gespeeld en geruild tot er na een zet of 25 een eindspel T,T,L en 7 pi voor Jordi en T,T,P en 7 pi voor Nicol op het bord stond. Het bezit van de open f-lijn gaf Nicol de kans een pion te winnen. Dat deed hij ook en het zag er lang naar uit dat hij de winst ging binnenhalen. Met een score van plus 5 in het voordeel van de zwarte stelling twijfelde ook schaakprogramma Stockfish niet, maar helaas ging Nicol na nog wat zetten in op een herhaling van zetten. Niets zo moeilijk als het winnen van een gewonnen stelling. (Jordi de Jong - Nicol Kimenai ½ - ½)
Op het derde bord verzeilden Ad Stabij en de met zwart spelende Fons Claessen in een Colle-opening. Na tien zetten was de stand volkomen in evenwicht en dat was ook na twintig zetten het geval. Sterker nog: het equilibrium was ook op de dertigste zet nog steeds niet verstoord. Vervolgens liet Fons helaas een drietal mooie kansen op de winst glippen en ook in de eindstand staat hij nog glad gewonnen. De Pascalspeler mocht dus zijn handen dichtknijpen met de remise. Hoe was het ook alweer? O, ja... Niets zo moeilijk als het winnen van een gewonnen stelling. (Ad Stabij - Fons Claessen ½ - ½)
Met wit spelend kreeg Wim Platje op het tweede bord na 1.e4 een klassieke Pirc voorgeschoteld van Gerrit de Jong. Beide spelers speelden de opening solide. Gerrit koos voor het fianchetto van de koningsloper. Wim besloot die loper op g7 tegen zijn eigen zwartveldige loper te ruilen. De opstoot e5 in het centrum werd door Wim niet tijdig uitgevoerd. Gerrit deed dat wel, maar liet op zijn beurt het zeer sterke d5 weer achterwege. Wim besloot op de koningsvleugel met de h- en de g-pion aan een offensief te beginnen. Liet weer een goede kans liggen door d5 niet op te spelen, maar dat deed Gerrit eveneens weer, waardoor een goede kans op winst verloren ging. Langzaam maar zeker kreeg Wim vervolgens een veelbelovende stelling. Twee torens op de h-lijn en een kans om die lijn te openen leken winnend, maar de finale aanval ging dwars door het midden. Een witte toren op f6 verlamde de zwarte stelling en de binnendringende dame maakte het karwei af. (Wim Platje - Gerrit de Jong 1-0)
En zo leidde het viertal met 2-1 en kreeg Piet Schuller de schone taak toebedeeld om op zijn minst een half puntje zeker te stellen teneinde de RSB-competitie 2024-2025 zegevierend af te sluiten. Piet ging met wit goed van start met 1.d4 en 2.Lf4, bezorgde tegenstander Theo Punt een dubbelpion en had met 13.cxd5 beslissend voordeel kunnen bereiken. In plaats daarvan verspeelde hij echter een pion. Helaas wordt daarna de notatie dusdanig onduidelijk, dat de partij verder niet meer goed te reconstrueren is. Piet schijnt winstkansen te hebben gemist, maar uiteindelijk was het punt voor de heer Punt. (Piet Schuller - Theo Punt 0 - 1)
In de competitie '24-'25 van de Viertallen in 2B eindigde het viertal van De Willige Dame op de vierde plaats. Net buiten het podium zoals dat genoemd wordt, maar met acht teams in de ranglijst ook niet geheel onverdienstelijk:
Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.
De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-Viertal RSB Klasse 2B".