7e Ronde: “Einde van een tijdperk”

RONDEVERSLAG | Het nieuws vond ik toch wel een beetje triest toen ik het las in de krant: "Schaaklegende Jan Timman geruisloos gestopt met schaken."

In een interview dat hij gaf aan het Algemeen Dagblad vertelt Jan Timman dat hij gestopt is met het in de externe competitie schaken voor zijn vereniging. "Ik heb afgelopen seizoen nog wel gespeeld bij de club, maar ik heb nu besloten daarmee te stoppen. Ik ben op een leeftijd dat ik het praktische spel gewoon zwaar vind en daar mee ben opgehouden." Jan blijft niettemin nog wel wel een schaker: "Schaken is verslavend en het is mijn grote liefde. De toernooien, het klassieke schaken, volg ik over het algemeen zeer nauwgezet. De laatste maanden ben ik heel intensief bezig geweest met een boek over mijn eigen eindspelstudies, wat binnenkort uitkomt. Meer dan 400 bladzijden, het ligt bij de drukker."

In het interview vertelt hij verder onder andere over zijn carrière, over de schakers die hij kende en over Rusland. Lees het interview hier.

Ik was zelf aanwezig bij enige Hoogovenschaaktoernooien in het begin van de jaren zeventig. Daar heb ik met onder anderen Jan Timman, Hans Böhm en een aantal buitenlandse grootmeester aan de traditionele snertmaaltijd aangezeten. Ik heb er over verteld in mijn Veld 65 verhaal "Harm".

 
Pieter Hofstee trok in de partij tegen Wim Platje na 1.e4 e5 2. Pf3 met 2... Pf6 het Russisch, ook wel de Petrov-verdediging genaamd, uit de schaakkast. Na de gebruikelijke theoretische zetten werden ook al snel de dames geruild. Er werd door beide heren zeer behoedzaam gespeeld. Pas op de veertiende zet waagde Wim het met 14.Pd4 om als eerste wat hout op de tot dan toe lege vierde rij te zetten, terwijl ook de vijfde rij tot dat moment nog onbezocht was. Nadat ook de paarden van het bord waren verdwenen en zowel wit als zwart in het verdubbelen van de torens op de e-lijn waren geslaagd, werd de vrede getekend. Geen moment was de partij uit evenwicht geweest. (Wim Platje - Pieter Hofstee ½−½)

 
De partij heeft uw verslaggever amper kunnen zien, maar uit de woordelijke reconstructie van de spelers naderhand destilleerde hij het volgende: John van Waardenberg miste een damezet die Han van Gorkom kon uitvoeren en die dat ook daadwerkelijk deed. U bent vast ook ooit wel eens het slachtoffer geworden van een dame-uitval over een diagonaal die leidde tot schaak, waarna op de volgende zet die dame horizontaal aan de andere kant van het bord een stuk meepikt. De kracht van de dame! Dat was wat John overkwam. Hij zal, John kennende, nog lang en dapper hebben tegengestribbeltt... (Han van Gorkom - John van Waardenberg 1−0)

 
Pearl Uyttenhove zond het hier volgende verslag in:

"Een heroïsche nederlaag voor Erik Brok. 'Tegen sterkere tegenstanders moet je aanvallen. Pats, boven op hun neus!' (Gozewijn van Laatum)
Een waarheid als een koe. De meeste mensen vinden verdedigen moeilijk en zelfs als je verliest, dan heb jij alle fun gehad. Als je Pieter of John hun gang laat gaan dan rollen ze jou in 60 zetten op..

In ronde 7 neemt Erik Brok plaats achter de zwarte stukken. Tijd voor een avondje romantisch schaak. Na 1.e4 e5! 2.f4, Pc6 (de Damepaardverdediging van het Koningsgambiet) mag ik proberen Eriks verdediging te doorbreken. Ik ben gewaarschuwd: twee jaar terug verpletterde Erik de meervoudig kampioen Pieter Hofstee in een zinderende aanvalspartij en wist hij mij met mooi verdedigend schaak teleurgesteld te doen afdruipen. Voorwaar, het is bepaald geen gevulde koek...

Een paradox in het Koningsgambiet is dat wit een pion offert voor een halfopen f-lijn en ontwikkelingsvoorsprong, maar dat zwart hem vaak met een vernietigende tegenaanval om de oren slaat. Dat heeft agressieve spelers als Bronstein, Spasskyi Kasparov en Nepomniachi echter nooit weerhouden om deze romantische schaakopening toe te passen.

Erik kiest voor agressief stukkenspel waarbij hij zijn stukken op de damevleugel als eerste op mijn koning afstuurt. Erik negeert mijn schijnoffer op f7, stapt in romantische stijl uit het schaak en offert zo een pion. Ik heb nu een pion meer, maar zwart heeft een open lijn, initiatief en een betrekkelijk veilige zwarte koning in het centrum... ...terwijl na ruil op f3 mijn g-lijn open is en mijn koningsstelling zwaar onderverdedigd is.

Erik voert versterkingen aan voor de aanval; ik moet een veelheid aan zwakke punten in mijn stelling verdedigen. Zo vernederend, dit!

Dit soort aanvallen vereist precisie en een goede coördinatie van de stukken. Omdat mijn koningsstelling onderverdedigd is en vol zit met zwakke velden, zou Erik met een offer de fatale bres in mijn stelling kunnen slaan. Erik heeft het goede idee te pakken..., maar de tactische uitwerking faalt op een verdedigende zet die vijf zetten later zichtbaar wordt.

Een romantisch offer van een loper op c5 moet ik aannemen. De zwarte dame komt met tempo in de aanval..., maar de witte dame spoedt zich naar g1 om haar koninklijke meester op h1 te ontzetten. "Zullen we samen dit slagveld verlaten, mijn zwarte zuster?" "Jouw schijnheiligheid maakt me ziek!," bijt de zwarte dame haar witte nemesis toe, en blaast knarsetandend de aftocht.

Ik weet met stukkenruil (= stukkenhuil voor Erik) mijn stelling te ontlasten. Dan verstapt Erik zich, hij overziet een röntgen-aanval die hem de dame zal kosten. Zover laat hij het niet komen. In de analyse laat hij me alle hoeken van het bord zien." (Pearl Uyttenhove -  Erik Brok 1−0)

 Over zijn partij tegen Jisk Liemburg schreef Fons Claessen: "De opening (1.d4 d5 2.f4 Pf6 3.Pd2 Pc6 4. e3 Lf5) wordt ook wel "Boiling Frog" genoemd. Wit bouwt langzaam druk op de zwarte koning op, de damevleugel en het centrum staan vast. Jisk moest verdedigen en een paar valletjes omzeilen." Ten koste van een dubbelpion kreeg Fons de half-open f-lijn. De witte aanval op f7 kon vrij eenvoudig door de korte rokade van zwart worden gepareerd, maar even later miste Fons de winst van een pion op e6. Die pion kon hij onder minder gunstige omstandigheden later ook nog wel pakken, maar de spelers besloten tot remise, omdat Jisk de pion achterstand altijd weer kon goedmaken. (Fons Claessen - Jisk Liemburg ½−½)

 
Cor Paans speelde met zwart tegen Piet Schuller en meldt: "In de eerste 12 zetten ging het prima voor Piet en kreeg hij steeds meer initiatief. Echter, na zet 13.b4 begint zwart te ruilen. Met zet 16 van zwart begint de strijd pas echt. Na a5 van zwart heeft Piet alleen maar moeilijke keuzes, want slaan is niet handig, omdat dan die kant helemaal open komt te liggen. Misschien dat het als Piet toen veilig had gerokeerd anders had kunnen lopen.Maar gelukkig voor mij schatte Piet dat anders in en plaatste hij de koning op e2, zodat de torens toch verbonden waren. Nu begon ik met slaan en, ook al duurde het nog 14 zetten, voor zwart kon er toen nog weinig fout gaan." (Piet Schuller - Cor Paans 0−1)

In de zesde partij van de avond, die tussen Ton van der Breggen en Koos van Dalen, was het Koos die met zwart spelend aan het langste eind trok.

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.