Viertal: “Het bittere einde smaakte zoet” 2


WEDSTRIJDVERSLAG | "Ik kom eigenlijk altijd tijd te kort", zei Fons nadat we om klokslag zeven voor de Antoniuskerk in de auto van Piet stapten om naar Nieuwerkerk aan den IJssel te vertrekken.

 

Door Wim Platje

 
Fons heeft een geschiedenis van te laat komen, dus waren we allang blij toen we zijn gestalte zich op de afgesproken tijd in de verte zagen losmaken uit de ingevallen duisternis op de Burgemeester de Raadtsingel. Hij was op tijd, ook al stond er een uur eerder een hele rij mensen voor de kassa van de supermarkt, die volgens Fons allemaal naar de laatste dubbeltjes in hun portemonnee stonden te zoeken, zodat het nogal wat tijd kostte voor hij thuis eindelijk aan het bereiden van een eenvoudige doch voedzame maaltijd kon beginnen. "Logisch", aldus Willem I, die aan het eerste bord zou gaan spelen, "het is immers het einde van de maand..."

De gesprekken onderweg naar de speellocatie zijn doorgaans luchtig van aard en bestrijken allerlei onderwerpen. Zo beaamden we allemaal dat we, net zoals Fons, wel eens helemaal de draad kwijt te raken tijdens gesprekken met vrouwen. Fons: "Dan vraag je je soms af, waar het in godsnaam over gaat. Ik knik dan af en toe van ja of ik schud van nee. Dan heb ik in ieder geval vijftig procent kans dat ik goed zit." "Dan kun je volgens mij beter ja schudden en nee knikken", sprak Willem III, die het derde bord voor zijn rekening zou gaan nemen, "dan weet je tenminste zeker dat je goed zit."

Het werd aldus een genoeglijke rit en Tommie leidde ons buitenom via de A20 en niet binnendoor naar Nieuwerkerk. We waren er al om iets over half acht en Willem I Weerdesteijn had nog tijd genoeg om even een belegd broodje te scoren bij de plaatselijke horeca. We hebben plechtig afgesproken hier niet te onthullen waaruit het beleg bestond.

Eén - nul

Het was pas tegen half elf toen de eerste beslissing in de wedstrijd viel. Fons Claessen kreeg met zwart het Omega-gambiet van het Indisch tegen zich: 1. d4, Pf6 2. e4. Fons nam het pionoffer met 2. ..., Pxe4 niet aan: "Ik zocht er teveel achter." Na een later e5 van wit was hij aan bord twee in de verdrukking gekomen en een pion en de kwaliteit achter geraakt. Daar kwam later nog een pion bij. Dat bleek uiteindelijk te veel van het slechte en derhalve ging het eerste punt jammer genoeg naar de Nieuwerkerkers.Fons Claessen

Eén - één

Aan bord een was Willem I Weerdesteijn er eens goed voor gaan zitten en het werd dus 1. f4, de Bird-opening. "Willem Weerdesteijn weet weer wat winnen is", schreef ik vorige week in het verslag van de interne zesde ronde van de najaarscompetitie en dat gold ook vanavond. Een kwaliteit voorkomen (met de klemtoon op vóór)  biedt, zeker op een vol bord met nog veel lichte stukken, lang niet altijd de garantie op een winnende afloop en Willem had een tegenstander, die alles leek te zien. Naarmate er meer stukken werden geruild begon echter Willems voordeel door te wegen. Ik geloof dat hij nog een pion aan zijn debetsaldo kon toevoegen. Plotseling was het uit en was de score weer recht getrokken.Willem Weerdesteijn

Twee - één

Helaas had teamleider Piet Schuller een mindere avond, ook al rekte hij de partij aan het vierd bord met zwart behoorlijk. Het duurde aanvankelijk erg lang voordat er ook maar één houtje naast het bord kwam te staan. De stelling was ingewikkeld en het was moeilijk te beoordelen hoe de stand nu werkelijk was. Vervolgens begon de stelling van Piet echter te wankelen en viel er pionverlies te noteren. Daarop volgde nog een pion en toen Piet ook nog een stuk weggaf, speelde hij nog wel zo goed en zo kwaad als het ging door, maar verlies was uiteindelijk niet te vermijden.Piet Schuller

Twee - twee

Aan het derde bord bestreed Wi(lle)m III Platje de dubieuze zwarte opzet van zijn tegenstander niet adequaat genoeg en liet hij kansen op groot voordeel liggen. Tot overmaat van ramp gaf hij pardoes een pion weg, maar goed tegenspel compenseerde dat verlies. Een vroeg remise-aanbod van Wim werd na uitvoerig overleg met de Nieuwerkerkse captain geweigerd. De partij ging lange tijd gelijk op, maar mede door de geslonken bedenktijd van Wim kwam tegenstander Hans Dijkers wat beter te staan. Mindere zetten en dameruil speelden echter Wim weer in de kaart en na pionwinst was remise binnen handbereik. Een tweede remise-aanbod van Wim werd echter geweigerd met de woorden: "We gaan door tot het bittere einde." Hans maakte prompt een grote fout door het laatste stel torens af te ruilen en verwachtte kennelijk het eindspel met zijn paard en vier pionnen tegen een loper en vier pionnen te gaan winnen. Het einde was bloedstollend. Wim was in hevige tijdnood gekomen en had op een gegeven moment nog maar een minuut en 27 seconden op de klok staan. Hans had nog meer dan tien minuten. Beide spelers hadden een vrijpion maar de positie van de witte koning in het centrum was prima. Wim viel het paard aan, Hans besloot het edele ros te ruilen tegen Wims vrijpion en met zijn vrijpion de achterlijn te gaan halen, om er vervolgens achter te komen dat deze nog net in de kraag kon worden gevat door de loper. De zwarte koning peuzelde vervolgens een pion op en maakte vrij baan voor de g-pion, die niet meer te stoppen was. Zo werd het inderdaad een bitter einde voor de Nieuwkerker en smaakte de overwinning Wim uiterst zoet.Wim Platje

O, ja, voor ik het vergeet moet ik nog even uitleggen waarom dat prachtige plantje de top van dit verslag siert. Het is namelijk 'Bitterzoet'. Bitterzoet (Solanum dulcamara) is een vrij algemeen voorkomende, vaste plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). Volksnamen zijn dolbessen-hout, elf-rank, hoe-langer-hoe-liever, klimmende nachtschade en qualster. De Nederlandse naam is een vertaling van de botanische naam. Dulcis betekent "zoet" en amaris betekent "bitter". Zo, weet jij dat ook weer...

Voor de individuele uitslagen klik je hier. De stand kun je bekijken via "Extern" ⇒ "DWD-viertal Klasse 2A".

© Wim Platje 2017


2 gedachten over “
Viertal: “Het bittere einde smaakte zoet””

Reacties zijn gesloten.