Vierde ronde: “Wie biedt er remise aan?” 2

RONDEVERSLAG | De vierde ronde van de interne competitie in het najaar van 2016 zal met ingang van het neerschrijven van deze zin de geschiedenis ingaan als de "Hans Berrevoetsronde".

Wat is het geval: We hebben momenteel vier sponsoren die een bedrag hebben overgemaakt en afhankelijk van de hoogte daarvan hebben wij toegezegd een of meerdere ronden op te dragen aan de sponsor. Mooi, bij dezen dus: "De wedstrijdbal van de vierde ronde is geheel belangeloos ter beschikking gesteld door de heer H. Berrevoets te Dordrecht, waarvoor onze grote dank!"

Deze keer werden de partijen afgewerkt onder begeleiding van het gerenommeerde Bachkoor, waarvan de noten op hun zang ons zachtjes vanuit de kapel bereikten. Of de cantates van Johann Sebastian onbewust inspirerend werkten op Ton van der Breggen blijft natuurlijk gissen, maar feit is wel dat Ton voor een daverende verrassing zorgde door Paul de Roos te verslaan. Het commentaar van Ton na afloop gaf een persoonlijk inkijkje in de bron waaruit hij doorgaans zijn motivatie put: "Mijn kleindochter zal het vast niet willen geloven..."

Ton van der Breggen (r) en Anne Meeldijk

John van Waardenberg zag Gijs van der Willigen een onvoordelige ruil aangaan, wat Gijs een stuk kostte. Toen ook nog de dame moest worden ingeleverd was het punt helemaal voor John.

Tot een echte strijd tussen Tabitha en Naomi kwam het niet. De gezusters Snikkers maakten er in geen tijd een remise van.

De partij tussen Cor Paans en Nick Kimenai ging een tijd lang gelijk op, totdat Cor de fout in ging. Het kostte hem in een ingewikkelde stelling een stuk en toen hij gebruik dacht te maken van een penning op de dame ging het nog verder mis.

Piet Schuller ruilde tot ontzetting van de verzamelde toeschouwers de laatste stukken van het bord om er vervolgens achter te komen, dat de twee pionnen voorsprong die Rob Truijens al had toen wel van heel erg doorslaggevende aard waren.

Wim Platje en Hans Nunnikhoven speelden een Spaanse partij. Hans posteerde een loper op c5 in de opening en er onstond een, wat Hans noemde, "loopgravenoorlog". Van het ratingverschil tussen beide spelers was lange tijd helemaal niets te merken. Wim kwam zelfs (bijna) in het voordeel nadat Hans wat te lichtzinnig met een loper op h3 sloeg. Direct terugslaan met pion g2 ging niet vanwege een dreigend familieschaak door een paardvork, maar Wim viel het paard aan. Dat moest wijken en vervolgens kon Wim de loper nemen en zo een stuk tegen twee pionnen in het voordeel komen. Dat deed hij niet, want hij dacht nog groter voordeel te kunnen behalen. Hij kwam bedrogen uit: twee pionnen achter en geen loper naast het bord. Hans schoof Wim vervolgens bekwaam van de speeltafel.

Johan Went. Op de rug gezien: Pearl Uyttenhove (Visser's 2014)

De toppartij van de avond was die tussen Johan Went en Pearl Uyttenhove. Het was tevens de langste partij van de avond. Johan kwam een pion voor. Pearl verdedigde zich uitstekend. In een eindspel met de zware stukken en een loper van ongelijke kleur nam Johan de pion op f7 op de korrel met een toren en een loper. Pearl dwong de ruil van een stel torens af en Johan bood remise aan. Tussen beide heren onstspon zich vervolgens de volgende dialoog: Johan: "Ik bied remise aan". Pearl: "O, eeehh, ja...., maar ik heb net gezet, dus als je remise wil aanbieden moet je eerst een zet doen..." Johan: "Ok dat is goed..." (Maakt aanstalten om een toren te ruilen) Pearl: "Maar ik heb net gezet. Ik bied remise aan." Johan: "OK, dat is ook goed." De handen werden geschud en voor de geschiedenis: Remise op voorstel van Pearl.

© Wim Platje 2016

P.S. De eerste competitie-avond, nog maar iets meer dan een maand geleden, waanden we ons in tropen. Nu is het najaar toch echt ingezet getuige het logo van De Willige Dame in herfsttooi...