Tweede team: “Bedroefd heen uit Waddinxveen” 1

+++
De vrouwenstem uit het navigatiesysteem in de auto van John had niet alleen een onvervalst Vlaams accent, maar gebruikte ook net iets andere woorden dan een Nederlandse dame zou doen. Bij vrijwel iedere rotonde die we onderweg naar het Anne Frankcentrum in Waddinxveen moesten nemen zei ze steevast: "Neem de tweede afrit", waar wij hier in het noorden bij een rotonde toch doorgaans voor het woord 'afslag' kiezen. Na de tiende rotonde begon het op te vallen, dat we steeds de tweede afslag dienden te nemen, wat er op neerkwam, dat we een hele tijd alleen maar rechtdoor moesten rijden. Er leek geen einde te komen aan de lange rechte weg noordwaarts. Op het moment, dat ik toch maar eens bij John wilde informeren of hij het apparaat ingesteld had op een Jan van Bijnenpad in Oude Pekela of Wildervank zei de Flandriënne monter: "Neem de eerste afrit" en kort daarna doemde de speelgelegenheid van WSV op.

Een mooi speellokaal daar in Waddinxveen, maar ja, die heb je vast ook wel in Aarle-Rixtel, Goidschalxoord, Sexbierum, Axel, Boxmeer, Boxtel, Dinxperlo, Hardinxveld-Giessendam, Nibbixwoud en Lexmond om maar eens een paar plaatsen met de letter 'x' erin te noemen, alleen spelen we daar zelden. In een andere zaal werd gebridged en ik had de indruk, dat het daar toch behoorlijk voller was dan in de schaakzaal. Na de zeer welkome kop koffie, het was koud en winderig buiten, een speculaasje en het uitsluitend met pinpas afrekenen konden we onze borden gaan opzoeken en kennis maken met de tegenstanders. Naar de partijen:

Een forse tegenvaller was het onverwacht snelle verlies van Willem Weerdesteijn tegen Derek Zuurmond aan bord vier. Bij mijn eerste rondje langs de borden zag het er allemaal nog goed uit, maar opeens prijkte er een 1-0 voor WSV op het uitslagenbord.

Aan het eerste bord speelde John van Waardenberg met wit tegen Jan van der Born. Qua rating ontliepen de heren elkaar niet veel en ook in de Siciliaan die op het bord kwam was er nauwelijks sprake van overwicht van een van de twee. Zowel wit als zwart fianchetteerden in de openingsfase hun koningslopers en na 6. d3 van John stond er ineens een onvervalste Reti-opening op het bord. Enkele zetten werden herhaald en er tekende zich een remise af, maar John besloot om nog even door te spelen. Er was weliswaar wat initiatief aan de kant van John, maar de zwarte stelling bleek onneembaar, zodat een puntendeling onvermijdelijk was.

Pearl Uyttenhove kreeg Arjen Zuurmond te bestrijden aan het tweede bord. Pearl deed het, met zo'n 200 rating-punten minder dan zijn tegenstander en met de zwarte stukken, uitstekend en haalde een verdiend halfje binnen.

Pearl Uyttenhove over zijn partij: "Ik beantwoord wits' 1.e4,.. met een halfgesloten spel. Via een vroegtijdige dame-uitval dwing ik ruil van pionnen op e5 af 4. .., dxe5. 5. dxe5,.. wat mijn stelling ontlast en mijn stukken alle ruimte voor ontwikkeling geeft. Met f2-f4 weet wit later weliswaar de e-pion af te ruilen maar dat gaat ten koste van ruil van zes lichte stukken én een geïsoleerd duo op d4 en e4. Als ik de laatste twee paarden ook weet te ruilen sta ik beter omdat wit dan zijn zware stukken nodig heeft om het zwakke duo te beschermen. Dat weet hij te voorkomen, maar mijn voortdurende dreigingen om uit te breken neutraliseren zijn pogingen om tot actief spel te komen.

Kan ik mijn pressing omzetten in initiatief? Ik doe mijn best, maar het risico is net iets te groot. Vroeger zou ik er voluit in zijn gegaan met 50% kans op succes en 50% kans op een pak slaag. Bij 4½-2½ voor de thuisploeg biedt mijn tegenstander remise aan. Ik zie af van verdere winstpogingen omdat ik hiervoor nog te kort kom".

Han van Gorkom verraste Albert Prins aan het zevende bord op een truc-spéciale à la Han . Hij dwong zijn tegenstander om op h7 een schaakgevend paard te nemen en incasseerde vervolgens zelf de vijandelijke dame. Dat noemen we nog eens een goede ruil en het leverde ons dan ook meteen de eerste winst op.

Fons Claessen viel in voor Pieter Sandijck en deed het aan het derde bord prima tegen John Groen in 't Woud. In de ruilvariant van de Caro-Kann en het daarop volgende begin van het middenspel werd alles wat ook maar enige dreiging leek te bezitten geruild en de partij leek uit te gaan als een nachtkaars. Fons had onderweg beloofd deze keer geen stukken weg te geven en deed dat prompt wel. Met 24. Txe6 sloeg hij met zijn toren een pion. Met een dreigende paardvork op dame en toren dacht hij daar voordeel uit te halen, maar een dame kun je niet schaak zetten. Dat was dus een misrekening. Fons had een paard moeten verliezen tegen een pion, maar had kennelijk zijn torenzet dermate overtuigend gespeeld dat Albert er zo door geïmponeerd leek, dat hij op zijn beurt in de fout ging. Hij sloeg de toren niet en bood in plaats daarvan een toren ter ruil aan. Die pakte Fons razendsnel en hij hield er per saldo een pion aan over. Onmiddellijk daarna blunderde Albert een toren weg en kon Fons het punt meenemen naar Dordrecht.

Nick Kimenai trof René Kleiweg op bord vijf als tegenstander. In een moderne opening ( 1.e4; g6) verliepen het begin en de overgang naar het middenspel rustig. In een iets mindere stelling verprutste Nick het met 28. Lc2 wat hem vanwege de matdreiging op g2 een loper kostte. Nick bleef zich nog lang tot het uiterste teweer stellen, maar moest uiteindelijk toch opgeven.

Wim Platje speelde met zwart aan bord acht tegen Henk Erkelens. Henk speelde agressief drie pionnen, e4, d4 en f4, in het centrum, maar Wim ontzenuwde de witte opzet met het bekende schijnoffer op e4, waarna er van het centrum weinig meer over was. Henk profiteerde vervolgens niet van een fout van Wim, die en-passant ook nog even een mat in één voorkwam, en ging vervolgens zelf in de fout waardoor Wim de kwaliteit voor kwam in gewonnen positie. Beter was het echter geweest de kwaliteitswinst nog even uit te stellen en eerst nog een paard te ruilen. Wim volgde vervolgens een verkeerd plan om te proberen de dames te ruilen. Na een tiental damezetten van wit begon het zwarte voordeel te slinken en een grote fout in tijdnood bracht Wim in een verloren positie. De klok deed de rest door aan Wim zijn kant op nul te gaan staan.

Ook Cor Paans deed het aanvankelijk op het zesde bord met zwart prima tegen Nico Dannis. In het Blackmar-Diemergambiet (1.d4; d5 2.e4), om precies te zijn de Weense verdediging daarvan, liet Cor zich niet gek maken en behield hij de geofferde pion met behoud van een goede stelling. Een inschattingsfoutje kostte hem even later wel een dubbelpion. Afruilen leverde een eindspel op met aan beide zijden een paard en een toren, waarin Cor een vrijpion op e4 voor stond. In het eindspel dat toen volgde had Cor zeker goede winstkansen, maar hij raakte een beetje de draad kwijt nadat hij nogmaals een pion voorgekomen was. In het toreneindspel met ieder vier pionnen gingen ze allemaal verloren bij Cor en hield Nico er drie over. In de hectiek ging Cor ook nog eens mat op b8.

Wie ijverig heeft meegeteld weet nu, dat het tweede team met 5-3 verloor van WSV-2. Wie nijver heeft gelezen zou kunnen concluderen dat dat bepaald onnodig was.

Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.

De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-2 Klasse 3B".