"Inzicht is een soort extase." (Carl Sagan)
RONDEVERSLAG | Opgepast! Daar komt-ie...! Mijn neusslijmvlies is geïrriteerd. Ik voel aankomen dat er zometeen via de drielingzenuw een signaal naar het reflexcentrum van m'n brein gaat. Allerlei verschillende spieren en spiertjes krijgen van daaruit de opdracht in beweging te komen. Die rond mijn ribbenkast trekken zich ook krachtig samen en dan... Haaaaatsjieie!
Vijf en tachtig decibel. Zo hard als het geluid van een voorbijrijdende vrachtwagen. In mijn elleboog stoot ik een wolk van zo’n 100.000 snot- en slijmdruppeltjes uit. Op die manier komen de druppeltjes gelukkig niet de gebruikelijkelijke vier meter ver. Na de ontploffing lig ik even ademloos op de bank. Dan begint langzaam maar onweerstaanbaar het voortdurende proestsnuiven en zakdoeksnuiten weer, gevolgd door af en toe wat kuchhoesten tot de volgende snotterniesbui zich aankondigt om dan met geweld los te barsten.
Wat een ellende. Zo kan ik vanavond natuurlijk niet gaan schaken. Wel getest voor de zekerheid. Onprettig gedoe met wattenstaafje. Ronddraaien. Linkerneusgat. Rechterneusgat. Niet mijn favoriete bezigheid. Lijkt verd... wel een hersenpunctieprik. Er zit een ander wattenstaafje in deze test. Dunner. Trekt meteen ook maar tranen uit mijn ooghoeken. In vloeistofbuisje ronddraaien. Druppeltjes laten vallen in ronde vakje. Effe wachte.... Effe wachte.... Nog effe wachteeeeh.... Eén streepje! Coronavirus is niet thuis. Wel ellendig maar niet zielig.
Dan de televisie maar aanzetten om tussen de kuchhoestjes door maar eens naar een WK-wedstrijd voetballen te kijken. Nu niet in de val van de negatieve publiciteit rond dat WK trappen. Alles zo positief mogelijk benaderen. Tenslotte komt er zo weer een proestbui... ellende genoeg op de wereld en thuis. Positief naar voetballen kijken valt tegenwoordig niet mee, maar het kan. Positief, positief, positief....
Jeetje zeg, dat is een kunstige schwalbe, hoe krijgt die vent dat nou voor elkaar. En dan die prachtig gespeelde rol van zwaargewonde, heel knap! Om niet te zeggen waarachtig vindingrijk. Wauw, en daar.... de bal net missen, maar wel heel geniepig nog net de tenen van de tegenstander meenemen. Geraffineerd en kundig tegelijk. Om van te smullen! Aan een shirtje trekken steekt daar wel behoorlijk banaal bij af, maar de ontwikkelingen in de elleboogstoot van de laatste tijd zijn daarentegen beslist ingenieus, zo niet geniaal te noemen.
Echt genieten geblazen is de werkelijk vernuftige manier waarop er de laatste tijd wordt gedaan aan tijd rekken. Het neerzetten van een muurtje kost gemiddeld een minuut of twee als de verdedigende partij daar baat bij heeft. Het nemen van een vrije schop niet veel minder als de aanvallende partij geen haast heeft. Maar het summum van tijd rekken is toch wel het met de bal opzoeken van de cornervlag om die daar dan af te schermen voor de tegenpartij. De schop die je daarmee uitlokt levert dan, na het op authentiek tijdrovende wijze opvoeren van het bekende toneelstukje van de stervende voetbalprof, ook weer een minuutje op. Waarlijk bewonderenswaardig! Onvervalst creatief, doordacht, scherpzinnig en schrander. Wat zegt u? Spelbederf? Kom, kom, we zouden het toch positief benaderen...?
Het toppunt van verfijning zijn de beslissingen van de VAR, nee, niet de Verenigde Arabische Republiek van lang geleden, maar de Video Assistent Referee. De onzekerheid over de uitkomst van beslissingen is weliswaar regelrecht in tegenspraak met waarvoor hij in het leven was geroepen, maar de manier waarop hij functioneert getuigt van een gecompliceerde onbegrijpelijkheid van muzische, bijna bijbelse proporties. Bij al of niet hands is het van belang dat de armen strak langs het lichaam hangen, maar soms ook weer niet als je met je rug naar de bal staat en helenaal geen bal ziet. Het is wel hands als je de bal met de hand weg slaat, maar niet als je dat doet in een blauw-wit gestreept shirt en je kleiner bent dan 1 meter 72 en Spaans spreekt. Hoe verzin je het? Petje af! Wat een onvervalst oorspronkelijke denkers moeten daar achter zitten! Die lijntjes die wel of niet buitenspel aangeven. Je kleine teen kan wel buitenspel staan, maar je linkerpink niet! Hoe origineel! Guhniehtun!!
Ik zou een meter of twee tekst over al die moderne, briljante verbeteringen in het voetbal kunnen opschrijven, maar ik ben bang dat ik dan helemaal uit mijn dak ga bij zoveel voorbeelden van ongeëvenaarde bekwaamheid en capabele bedrevenheid. Nog één dingetje dan. De dansjes. Als jouw ploeg heeft gescoord ga je als medespelers allemaal achter de doelpuntenmaker aanrennen. Die probeert dan als een malle aan de aanstormende meute te ontsnappen onder het slaken van oerkreten en het maken van allerlei originele gebaren. Dan, zover als maar mogelijk is van de eigen helft verwijderd, begint het hele elftal een van tevoren ingestudeerd dansje van ongelofelijk artistieke, inventieve en kunstzinnige aard. De toejuichingen van de eigen supporters, in de bizarste, vaak seksueel getinte uitdossingen gehuld, zwellen aan tot een stembandvernielende orkaan van geluid.... Ik geniet me helemaal het ongeluk! Heerlijk... En als dan ook nog je eigen keeper er op onnavolgbare wijze in slaagt om geen enkele strafschop te houden maakt het volmaakte hemelse geluk zich extatisch van mij meester....
Terug op aarde begint langzaam maar onweerstaanbaar het voortdurende proestsnuiven en zakdoeksnuiten weer, gevolgd door af en toe wat kuchhoesten tot de volgende snotterniesbui zich aankondigt om even later met geweld los te barsten...
Gaan we nu maar schaken. Ze zeggen dat een schaakarena een oase van rust is. Een verademing. Ja, hallooo! Kan die klok alsjeblieft wat zachter worden ingedrukt? Verd*mme, ze leren het ook nooit. Rotherrie...
Wim Jongeneel geeft de volgende karakteristiek van zijn partij tegen Dick Korteland: "Ik speelde de Grünfeld die Dick beantwoordde met zetten als e3, Pf3, Ld3, 0-0 en Dc2. De stukken van wit bleven aan zijn eigen kant. Na lang heen en weer schuiven dacht ik dat alles wel goed stond. Opvallend was dat wit veel meer tijd had gebruikt dan ik. Ik probeerde toen het spel open te breken. Wit kwam intussen in tijdnood. Even dacht ik dat hij het er op aan liet komen, maar toen ging hij daadwerkelijk door de tijd heen (nou ja, bijna) en gaf hij op." Gevraagd naar wat informatie stuurde Dick ons een afbeelding van zijn notatieformulier vergezeld van de korte, in het Kortelands gestelde, opmerking: "Wit verliest door tijdsoverschrijding." Analyses achteraf geven aan dat wit de gehele partij een fractie beter heeft gestaan en eventjes zelfs veel beter. Tegen het einde was de stand echter weer geheel in evenwicht. Maar ja, die tijd hè? (Dick Korteland - Wim Jongeneel 0−1)
Witspeler Hans Nunnikhoven meldt: "Willem Weerdestein en ikzelf speelden met 1.e4 e5 2.Pf3 d6 3.d4 exd4 4.Pxd4 Ld7 5.Lc4 Pc6 6.O-O Pf6 7.Pc3 Le7 8.Lg5 Pxd4 9. Dxd4 een Philidor-opening met een op het eerste gezicht rustige opzet. Willem kon echter niet de juiste zetten vinden om ruimte te creëren voor zijn stukken en kwam in het middenspel erg gedrongen te staan. Hij moest om te verdedigen ook de kwaliteit geven en in het eindspel nog eens een pion. Uiteindelijk kon ik de kwaliteit teruggeven en met twee pionnen meer de overwinning binnenhalen." (Hans Nunnikhoven - Willem Weerdesteijn 1−0)
Pearl Uyttenhove zegt over zijn partij met wit tegen Koos van Dalen: "In de Oran Oetan-opening speelt Koos een paar pionzetten op de damevleugel terwijl zwart daar niets te zoeken heeft. Twee gratis zetten voor mij. Ik breek het centrum open, zwart verzwakt zijn koningsstelling en verliest bakken met materiaal. De partij eindigt met het matzetten van de zwarte koning." (Pearl Uyttenhove - Koos van Dalen 1−0)
We bedanken Ruben Schilt voor de toegestuurde notatie van zijn partij tegen Michel Verheij. Daarbij geeft hij aan: "Dankzij de rumoerigheid aan het begin van de partij, zo vertelde Michel mij, lukte het hem niet echt zich te focussen in de opening." En inderdaad verliep de opening, de Philidorverdediging, minder goed voor Michel. Dit is eigenlijk wel beetje een eufemisme, want het woord desastreus had zeker ook wel kunnen worden gebruikt, maar dat doen we hier, zoals u allen ongetwijfeld weet, natuurlijk niet. Al snel maakte Ruben gebruik van een penning op paard c6 die Michel ten onrechte liet bestaan. Vervolgens verplaatste Michel een aangevallen loper naar een plaats waar hij minder goed gedekt stond dan daarvoor. Zo kwam hij al vroeg twee stukken achter en toen daar ook nog een pion bij kwam gaf zwart op. Er zijn zo van die dagen... (Ruben Schilt - Michel Verheij 1−0 )
Rob Truijens trof met wit Gijs van Willigen tegenover zich en als je dan start met 1.e4 dan zet Gijs vrijwel automatisch 1...d6 op het bord. Dat heet officieel de Pirc-verdediging, maar het kan natuurlijk met zetverwisseling tot allerlei andere speelwijzen leiden. Een rustige opening volgde. De paarden verdwenen alle vier al snel naar het koetshuis. In het middenspel maakte Gijs een foutje. Rob kwam een pion voor. Veel gelaveer later maakte Rob een foutje. Gijs won een pion. Het eindspel van Dame plus vijf pionnen voor elk werd remise doordat Gijs eeuwig schaak kon geven en ook van zins was dat te gaan doen. (Rob Truijens - Gijs van Willigen ½−½)
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.
Sponsor van deze ronde:
Hans Verberg - Oud-speler van De Willige Dame