Ronde vier: “Deuken en miskleunen” 4

"Er zijn mensen wie de mislukking naar het hoofd gestegen is."
(C. Buddingh')

RONDEVERSLAG | Ik heb in mijn leven heel wat stomme dingen gedaan. Niet omdat ik iets deed waarbij ik niet nadacht, zo stom ben ik nu ook weer niet, maar gewoon om eens te kijken of de gevolgen van een bepaalde handeling ook inderdaad bleken te zijn zoals ik had verwacht.

Je kunt het een gezonde vorm van nieuwsgierigheid noemen, alleen pakten mijn experimenten niet altijd even gezond uit. Dat moet je dan maar op de koop toe nemen natuurlijk. Wetenschap doet soms au. Zo was bijvoorbeeld mijn inschatting vooraf dat het best wel eens een pijnlijke zaak kon gaan worden toen ik tegen een Hell's Angel zei: "Hé joh, ga eens effe opzij met je brommer." Ja, ik kan dat nu eenmaal niet helpen. Pure, menselijke nieuwsgierigheid. Als we dat niet zouden bezitten liepen we nu nog in berenvellen.

In ieder geval was de reactie wel enigszins zoals ik verwacht had: "Wat sei jij daar? Wat sei jij daar?! Wat sei jij daarrrr?!!" "Waarom zeg je alles drie keer", kon ik niet nalaten op te merken, "Sta je soms triplex?" "Sal ik je seffe nun ram voor je harses verkopen bijdehand?", was het antwoord. "Moet je dat nog vragen", zei ik, "Je denkt toch zeker niet dat je bang voor me bent?" Een ouwe grap, ik geef het toe, maar kennelijk toch nieuw voor de gespierde en rijkelijk van tatoeages voorziene baardmens. Hij liet zijn biceps rollen en gromde. "Zeker heel veel getraind om zulke stierballen te krijgen, niet?", sarde ik.

"Sal ik je seffe nun ram voor je harses verkopen of sal ik je seffe je nek omdraaie?", grauwde hij. "Het is het een of het is het twee", zei ik, "Je komt er niet echt lekker uit hè ouwe nozem? Nou, ik ga er maar eens vandoor. De groetzen en nog van harte gecompliceerd met je moeilijkheden."

Bij dat soort gasten ben je na een dreun op zijn minst behoorlijk Disney of op slag halfdood, dus benen maken. Nu liep ik vroeger, toen je koe nog met een "oe" schreef, de 100 meter gemakkelijk binnen de 12½ seconden. Geen punt dus. Toch heb ik me wijselijk nog een jaar of wat daar in de buurt maar niet meer vertoond.

De experimenteerdrang is nooit helemaal verdwenen en het pakt ook nu nog geregeld helemaal verkeerd uit. Zo ook in ronde vier:

 
Kees Buddingh', Dordts schrijver en fervent schaker, beschouwde een verloren partij als zijnde 'niet gespeeld'. Dat principe huldigt Wim Platje inmiddels ook en daarom kunt u hier nu helaas niet lezen dat Wim Platje in zijn partij tegen koploper Wim Jongeneel voor een behoorlijke anticlimax zorgde. In een tweepaardenspel verzuimde hij een door Wim J. aangeboden pion te nemen, wat de beste voortzetting was. Vervolgens trok hij, in de veronderstelling dat hij al gerokeerd had, onvervaard ten aanval met 6...d5. Dat was niet eens een experiment, maar meer een strategische miskleun van de buitencategorie en daar wist Wim J. wel raad mee. Al snel werd Wim P. het slachtoffer van allerlei nare penningen. Nadat hij ook nog eens, redelijk schaakblind, de filantropische variant speelde en een stuk wegschonk gaf hij gedesillusionimineraliseerd op. (Wim Jongeneel - Wim Platje 1−0)

 
Ik heb geen idee hoe de partij tussen Pearl Uyttenhove en Dick Korteland verliep. Wel een verrassende uitslag, maar gezien de resultaten van Dick de laatste tijd ook weer niet zo verrassend. (Pearl Uyttenhove Dick Korteland 0−1)

 
In de Najdorfvariant van het Siciliaans had Piet Schuller 7.h4 van Hans Nunnikhoven beter met 7...h5 kunnen beantwoorden. Een paar zetten later was de pionnenstructuur van zwart met drie groepjes van twee niet zo geweldig meer. Eigenlijk was het vanaf dat moment een moeilijke zaak om stand te houden. Er ging een pionnetje verloren, maar Piet kreeg nog een kans. Met 16...b4! als antwoord op de lange rokade van Hans had hij zich nog heel goed kunnen verdedigen. Dat gebeurde niet, maar wel ging er nog een pionnetje verloren. Dames en een stel torens werden geruild en toen de materiële achterstand tot vier pionnen was opgelopen vond Piet het opgeeftijd. (Hans Nunnikhoven - Piet Schuller 1−0)

In een damepionspel liep Ton van der Breggen in de opening een deukje op. Loperruil resulteerde in een dubbelpion, maar in het centrum, zoals in dit geval, is dat doorgaans niet zo erg. De dubbelpion werd dan ook snel weggecombineerd en na de opening had geen van beide spelers voordeel. Dat veranderde nogal drastisch toen Ton zijn dame in de aanbieding deed. Ton bleef nog wat spartelwatertrappen tot en met de 29ste zet. (Fons Claessen - Ton van der Breggen 1−0)

 
Cor Paans schreef ons over zijn partij tegen Han van Gorkom: "In mijn partij met wit opende ik deze keer verrassend met ....c4. De partij ging lange tijd gelijk op en eigenlijk deden we beiden de juiste zetten. Het was dan ook niet gek dat Han een remise voorstel deed halverwege de partij. Aangezien er nog niks aan de Han(d) was, koos ik er voor nog even door te spelen. In zet 24 liet ik echter de waarschijnlijk winnende zet liggen en kabbelde de partij verder en kwam ik slecht in mijn tijd te zitten. Ik was dan ook Han zeer erkentelijk dat hij mijn remise voorstel in zet 30 accepteerde." In een naschrift van een paar dagen na afloop van de partij schrijft Cor nog: "Ik sprak over een misschien winnende zet voor mij in zet 24 geloof ik, die ik naliet! Wat blijkt in zet 26 doe ik een zet die de winst voor Han had kunnen betekenen. Kortom , ik heb gewoon gemazzeld." (Cor Paans - Han van Gorkom ½−½)

Van onze vaste correspondent in bange dagen Jisk Liemburg kwam het volgende relaas binnen: "In de vorige competitie kon ik (met wit) nog winnen van Willem Weerdesteijn. Maar nu met de zwarte stukken? De opening was het Geweigerd Damegambiet, zo las ik tijdens het naspelen op Lichess. En achteraf bleek, dat ik het concept niet heb begrepen. Je moet op enig moment toch Pbd7, b6 en Lb7 spelen. Alle drie de zetten heb ik niet gedaan en dat was merkbaar. Zwart was voortdurend aan het zoeken naar een goede stelling en had telkens het gevoel dat Willem een tikje beter stond. We mochten in de kapel spelen, zou het daaraan gelegen hebben? Gelukkig was het er wel warm genoeg. Tijdens de 17de zet bood ik remise aan en bleef, indachtig het eerder op de site gepubliceerde remiseverhaal, zitten. Na enig nadenken accepteerde Willem. We hebben nog een 20-tal zetten gedaan en alles wees er op dat het wel terecht was. Afsluiting met een biertje en genieten van de worstelingen van de nog bezig zijnde clubleden maakte de avond perfect." (Willem Weerdesteijn - Jisk Liemburg ½−½)

 
Helaas was de partij tussen John van Waardenberg en Koos van Dalen aan de hand van de notatie achteraf niet meer te reconstrueren. De door Koos gekozen Philidorverdediging was kennelijk niet geheel toereikend, want de partij werd door John gewonnen. (John van Waardenberg - Koos van Dalen 1−0)

In een overigens voor Rob Truijens voordelige stelling konden de andere spelers niet op tijd de winst tegen hem vinden. Integendeel, Willie Damen overschreed de tijd. (Rob Truijens - Willie Damen 0−1)

De Pircverdediging met d6 en e6 hanteert Gijs van Willigen als een medicijn tegen alle kwalen. Zo ook tegen 1.e4 van Michel Verheij. Het werd een spannende partij met wisselende kansen. In het middenspel waren er grote kansen voor Michel om de partij te beslissen. Ook tegen het einde toen hij een voorsprong van een kwaliteit en een pion omzette in een plus van een toren en een pion had hij de winst naar zich toe moeten trekken. Torenverlies gevolgd door een hele serie schaakjes op de witte koning deed de heren tenslotte tot remise besluiten. (Michel Verheij - Gijs van Willigen ½−½)

.

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.