"Het verschil tussen de regering en de maffia is dat de maffia georganiseerd is."
(Wiet van Broeckhoven)
RONDEVERSLAG | In drie van de acht partijen in de negende ronde bevolkten Sicilianen de borden. De eerste was gesloten van aard, de tweede had een open karakter en de derde heette Najdorf.
Het Siciliaans kennen we allemaal als antwoord op 1. e4: 1. .., c5. Deze zet werd in de 17e eeuw gespeeld door de Siciliaanse priester Pietro Carrera en dit was voor de Britse schaker Sarratt de reden om deze verdediging de Siciliaanse te noemen.
Na 1.e4 c5 2.Pc3 spreekt men doorgaans van een gesloten Siciliaan. Dat heb ik altijd een vreemde term gevonden. Het komt me voor dat het hier een 'contradictio in terminis', een tegenspraak in termen, betreft. Volgens mij zijn er maar weinig gesloten Sicilianen op deze wereld. Een echte Siciliaan is vurig, emotioneel en onberekenbaar als de uitbarstingen van de Etna. Natuurlijk zijn alle Sicilianen lid van de maffia en op de een of andere wijze doelwit van een vendetta. Die gedachte aan bloedwraak zal ongetwijfeld tijdens een partij ook bij sommige schakers door het hoofd spelen, maar dient op het bord uitsluitend onder afwezigheid van pistoolschoten te worden voltrokken.
Kortom: Sicilianen behoren, ook op het schaakbord, open te zijn. Niet voor niets zijn er varianten als de Draak, de Rauzer en niet te vergeten de Kalashnikov in het Open Siciliaans. Die Kalashnikov (1.e4 c5 2.Pf3 Pc6 3.d4 cd4 4.Pd4 e5) zal van wat recenter datum zijn dan de 17e eeuw, want anders had hij vast wel Musket-aanval geheten denk ik zo.
De maffiosi van de Cosa Nostra kennen natuurlijk ook hun omertà, de geheimhoudingsplicht. Een zwijgplicht die je, als je hem breekt, met de dood zult bekopen. Alweer een overeenkomst: Wij worden geacht tijdens de partij niet te spreken, maar daar wordt doorgaans wat flexibeler mee omgegaan en de straffen zijn over het algemeen wel wat milder.
Ik weet het, het zijn allemaal cliché's natuurlijk. In werkelijkheid kende ik ooit maar één, overigens vrij gesloten, Siciliaan: Giovanni Battista Balistreri die, oorspronkelijk als gastarbeider in de zestiger jaren naar Nederland gekomen, in 1972 zijn Pizzeria Costa D’Oro opende op de Voorstraat in Dordrecht. De pizzeria bestaat nog steeds en wordt nu door zijn oudste dochter gedreven. Veel meer dan een 'arrivederci' na de maaltijd heb ik nooit van 'Papa' Balistreri vernomen, maar zijn pizza's waren onovertroffen en zijn dat, ook na zijn plotselinge dood op Sicilië in 1989, nog steeds.
Om alvast in de stemming te komen raad ik de lezer aan om eerst even de film 'The Godfather' te bekijken en pas dan naar de partijverslagen te gaan:
Capo di tutti capi (Baas der bazen), Hans Nunnikhoven, kwam in een Gesloten Siciliaan weliswaar een pion voor en behield die ook lange tijd tegen Willem Weerdesteijn, maar Willem is een harde noot om koud te maken en dat bleek ook deze avond weer. De eindfase van de partij werd een toreneindspel dat volgens Hans kennelijk in remise zou gaan eindigen, want hij stelde een puntendeling voor. Willem won na het afslaan van een remise-aanbod wel de pion terug , maar Hans toonde vervolgens haarfijn aan dat het eindspel met ieder een toren en een resterende vrijpion niet te winnen was.
Piet Schuller won met de zwarte stukken een pion van Fons 'Al Pacino' Claessen, maar Fons kreeg in ruil daarvoor goed spel. Piet moest steeds goed letten op dreigende combinaties met mat op de achtste rij en kreeg eigenlijk de tijd niet om een ventieltje voor zijn koning te scheppen. De partij eindigde tenslotte in remise. 
Pieter Sandijck was weer terug van een verre vakantie (niet op Sicilië) en kreeg van Dick Korteland de derde Siciliaanse partij van de avond voorgeschoteld. Het was, zoals het hoort, een Open Siciliaan, waarin het aanvankelijk gelijk opging, maar na een paar mindere zetten van Pieter kreeg Dick het initiatief. Hij trok vanaf de achterbank de pianosnaar stevig aan en won twee pionnen. Een machtig zwart pionnencentrum was voor Pieter niet te stuiten en toen zijn enige hoop, een oprukkende pion op de b-lijn verloren zou gaan gaf hij onder complimenten voor het goede spel van zijn tegenstander op.
Willi Daamen, onze virtuele, bye-voorkomende dame, behaalde haar eerste overwinning. Koos van Dalen had de witte stukken gekozen en zijn stelling zag er heel behoorlijk uit totdat hij zich volgens eigen zeggen "met open ogen" verslikte in een combinatie die naar dameverlies leidde, terwijl hij die een zet tevoren nog voorkomen had. De vele persoonlijkheden van Willi hadden vervolgens weinig moeite meer om Koos mat te zetten. 
Ook bij Wim Platje versus Anne Meeldijk kwam de Siciliaanse opening op het bord. Anne koos met 5. a6 voor de Najdorf-variant. Wim zag af van een stiletto-scherpe voortzetting, waarbij een loper voor drie pionnen bij goede stelling kon worden geruild en daarna verzandde de partij door de solide verdedigende zetten van beide spelers in remise op voorstel van Wim.
John van Waardenberg, die overigens steeds meer op Marlon Brando gaat lijken, maar dat terzijde, voerde de witte stukken aan tegen Erik Brok. Het werd een Colle-opening, waarin John 7. b6? van Erik goed afstrafte, even een iets mindere voortzetting koos, maar wat later een paard ging winnen. Dat Erik om dat te vermijden een ander paard in de aanbieding deed was gloeiend lood om oud schietijzer. John volstond in zijn ingestuurde partij met "enzovoort" als commentaar. 
Een onachtzaamheid van Gijs van Willigen kostte hem al na vier zetten een pion in zijn partij tegen Jisk Liemburg. Jisk was even later waarschijnlijk nog een en al aandacht voor de traditionele eerste bak espresso, want hij verzuimde na een zet of zeven Gijs ook nog een stuk afhandig te maken. Meerdere kansen op een vernietigende opstoot met e5 liet Jisk in de Nimzowitsch-variant van de Philidorverdediging liggen en na de openingsfase was de stand weer in evenwicht. Gedurende het hele middenspel leek de partij op remise aan te koersen, maar toen Gijs een paard wegblunderde werd hij zonder pardon in een verzwaarde juten zak over de brugleuning gekieperd. 
In tijd gemeten was de langste partij van de avond die tussen Don Vito Corleone Paans en Pearl Uyttenhove. Voor wat het aantal zetten betreft was dat niet zo, want er stonden in een Engelse opening pas een zet of acht op het bord en Cor had daarvoor maar liefst 33 minuten uitgetroken. Hoe het ook zij, Cor kwam niet tot een acceptabele oplossing van het openingsprobleem en het lukte hem niet te rokeren. Met de koning in het midden kwam hij onder grote druk van de zwarte stukken te staan. Cor kon tegen het einde niet voorkomen, dat hij een paard moest geven en met een stuk voor en de open stelling van Cor kon Pearl de beslissende aanval inzetten. 
Onverwacht bezoek kregen we deze ronde van Renhilde Becker die eens kwam kijken hoe het er bij een echte Schaaksociëteit toe gaat. De wedstrijdleider zette haar tegenover Stefanie van den Bos. Uit de opmerking van Stefanie: "Ze ziet het wel heel erg snel" maak ik op dat Renhilde het zeker niet slecht deed.
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's vind je via "Intern" ⇒ "Foto's voorjaar 2018".
Sponsor van deze ronde:
Fons Claessen - Speler van De Willige Dame