"Slechts het bedrog onteert, de dwaling nooit." (G. C. Lichtenberg)
RONDEVERSLAG | Vanmorgen sloeg ik de krant open en al direct sloeg bij mij de verontwaardiging toe. Ik kan het niet helpen (waarom zou ik ook?), maar ik word nog altijd boos als ik lees dat een stelletje oplichters weer eens hoogbejaarde mensen, bij uitstek de gemakkelijkste slachtoffers, via een babbeltruc van hun spaarcentjes heeft beroofd. Lager kan het haast niet.
In het televisieprogramma 'Opgelicht' ging het van de week over malafide ondernemers. Bij 'Radar' over oplichting via Maktplaats en als klap op de, binnenkort wellicht verboden, vuurpijl was bij 'Kassa' identiteitsfraude het onderwerp.
Het lijkt er zo langzamerhand op dat je niemand meer kunt vertrouwen, dat er geen bonafide ondernemer meer in dit hele land te vinden is en dat je voortdurend op je hoede dient te zijn om te voorkomen dat je wordt besodemieterd, bedonderd, bedrogen, gewisseltruct en belazerd dan wel omvergebabbeld.
Ontvang je geen spookfacturen van onechte incassobureaus op je deurmat dan krijg je wel valse e-mails met bankpas-phishing als doel of een geval van domeinnaamfraude op je scherm. Om maar niet te spreken van foute webshops, nep-advertenties, onbetrouwbare klussers en oplichting bij het boeken van de droomreis waar je zo lang en moeizaam voor hebt gespaard.
Je computer puilt als je niet uitkijkt uit van de virussen, trojan-horses, tracking cookies, data-lekken, mal- en ransomware en pas ook maar op voor adres-, kilometer-, creditcard- en advertentiefraude. De flessentrekkers, fraudeurs, zwendelaars en bedriegers zelf blijven doorgaans buiten schot. Geldezels en katvangers knappen het vuile werk wel op.
Opletten geblazen dus in deze tijd, waarin het besjoemelen, neppen, bezwendelen en afzetten van de ander wel de nieuwe nationale sport lijkt te zijn geworden. Hoed u dus voor al deze vormen van verlakkerij en misleiding en gedenk de gulden regel om te voorkomen dat u het slachtoffer wordt: Als iets te mooi lijkt om waar te zijn dan is het ook niet waar.
Hoe anders ligt dat in de verheven denksport die het schaken is. Natuurlijk bent u nooit bezig de ander te besodemieteren, te bedonderen, te bedriegen en te belazeren. Zeker niet! Integendeel! Op cultureel hoog niveau bent u voortdurend slechts bezig uw tegenstander beentje te lichten, uit de tent te lokken, een hak te zetten, knollen voor citroenen te verkopen, blij te maken met een dooie mus, in de val te laten lopen en in verleiding te brengen. En als dat dan ook nog eens gelukt is staan u schouderklopjes te wachten en is bewondering uw deel... Het betrof hier namelijk geen zwendel of bedrog, het waren simpelweg tactische wendingen.
En nu naar de partijen waar de afgrond van de 'Schwindel' immer nabij is...
In de top van het klassement stootten Johan Went en Pieter Sandijck op elkaar De 'clash der giganten' eindigde in de serene stilte van de consistorie na een lange zit in een overwinning van Pieter. Laten we de heren zelf aan het woord laten over hun partij:
Johan: "Ik probeerde eens een ander antwoord op de Franse verdediging namelijk na 1. e4 2. f4. (Hier mag u dus lezen: 'Ik probeerde de tegenstander op het verkeerde been te zetten'. Red.) Mijn koningsstelling werd kwetsbaar en even later de damevleugel ook. Pieter kreeg overwicht in het centrum en na een pionwinst was er geen houden meer aan, twee centrale pionnen stormden voort."
Pieter: "Johan opende zoals wel vaker wat afwachtend. Hij graaft zich op voorhand in en om heel eerlijk te zijn vind ik dat wel prettig voor mij. Ik hou wel wat van een open spel (Bedoeld, maar niet uitgesproken wordt: 'Dan kan ik mijn heimelijke vallen gemakkelijker opzetten'. Red.) en zo ontstond op een gegeven moment de lange rokade van Johan tegenover een pionnenfront van a5, b5, c5 en d5. Volgens Komodo was het daarna al snel "alleen nog een kwestie van techniek" (na 19 zetten). In mijn geval betekende dat nog een geconcentreerd gevecht tot de 53e zet alvorens hij zich dan uiteindelijk overgaf. Want ja, Johan die blijft zoeken naar kansjes en vermijdt ook consequent tactische wendingen (behalve op de 31e zet 'De2', maar die miste ik ook). Het verzilveren van een betere stelling blijft toch iets lastigs in ons mooie spel en ik was dan ook blij dat dat me nu eindelijk weer eens lukte."
Pearl Uyttenhove legde met wit direct zijn sinistere kaarten op tafel door de Trompowsky-opening op te dienen aan Gijs van Willigen. Gijs gaf geen krimp en na een zet of 15 lonkte de winst na een foutieve pion-opmars van Pearl. Gijs is kennelijk echter sterker in het doorzien van snode voornemens van anderen dan in het smeden van eigen zwendelplannen en liet zijn dame insluiten. Dat bracht Pearl een enigszins bemazzeld punt.
In een Koningsindische partij maakten Anne Meeldijk en Paul de Roos het elkaar niet al te lastig. De partij had met 15 paardzetten van de in totaal 23 meer weg van een concours hippique dan van een schaakwedstrijd. Paul had niets bedrieglijks in de zin, maar gaf blijk van zijn vrijgevig karakter door al op de tiende zet een pion cadeau te doen. Ook Anne had geen lagen en listen klaarliggen deze avond en daardoor valt het verloop van deze tweekamp enigszins buiten het kader van mijn beschouwingen over de criminaliteit in de huidige criminele tijd. Anne over de partij: "Een rustig voortkabbelend partijtje. Paul gaf na de opening al een pion weg, maar door secuur verdedigen wist hij remise te houden."
John van Waardenberg na afloop van zijn gewonnen partij tegen Koos van Dalen: "Ik heb niet gewonnen, maar Koos heeft verloren". En inderdaad heeft Koos enkele kansen op een beter resultaat laten liggen. Via de Italiaanse variant van het Russisch kwam er een Tweepaardenspel op het bord. Beiden hadden kansen om voordeel te bereiken en beiden deden deze kansen ook steeds weer zelf teniet. Johns tactiek van de 'sluipmoordenaar die u eerst in slaap sust' had uiteindelijk succes. Koos was even niet wakker genoeg en maakte een grote fout die een toren kostte. Even later gaf hij op toen er mat in één aankwam.
In een Italiaanse opening liet Ton van der Breggen evenals vorige week de lopers spreken en ook deze keer deed hij er weer eentje aan zijn tegenstander, Rob Truijens deze keer, cadeau. Wat is dat toch met Ton? Het zijn naar het zich laat aanzien geen vergiftigde lopers die hij aanbiedt teneinde zijn opponent te neppen. Ook in deze partij bleek er van kwade opzet helaas geen sprake. Wel besjoemelde Rob de boel naar hartenlust en maakte via wat slinkse paardvorken nog een kwaliteit en een pion buit. Toen er nog een pion slachtoffer werd van Robs zwendelpraktijken hield Ton het voor gezien.
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.
Sponsors van deze ronde:
NN - Speler van De Willige Dame die onbekend wenst te blijven
Erik Brok - Speler van De Willige Dame