“Een herinnering, een ontmoeting” Ronde 7 2

"Herinnering is een vorm van ontmoeting." (Kahlil Gibran)

RONDEVERSLAG | Vorige week bleken de karpers in de vijver het niet meer zo naar hun zin te hebben. Ze zwommen aan de oppervlakte, ze hapten naar lucht en dat is geen goed teken.

Iedereen weet dat een vis niet in de lucht kan ademhalen, omdat een vis nu eenmaal geen longen heeft. De meeste vissen niet tenminste. Een vis kan via zijn kieuwen wel zuurstof uit het water halen, maar als het zuurstofgehalte van het water onvoldoende is dan krijgt hij het moeilijk. Voor mij betekende dat het als de wiedeweerga (ik durf hier niet het woord sodemieter te gebruiken, want dat komt van sodomieter en dat is een inwoner van Sodom en die worden dan misschien wel boos...) aanzetten van de pomp en het schoonmaken van het drie-compartimentenfilter in de schuur. Dat had ik nog niet gedaan dit jaar. Het was vrij lang koud geweest en koud water bevat kennelijk genoeg zuurstof voor de vissen. De draaiende pomp perst water in de filterbakken dat dan lekker borrelt en bruist en daardoor komt er weer meer zuurstof in het water.

Het is een vies karweitje. Er moeten borstels worden schoongemaakt, zakken met puimsteen gereinigd. Vuil water moet via slangen naar de riolering worden afgevoerd. Filtermatjes moeten worden ontmodderd. Maar met een uurtje of twee draait alles weer naar behoren en verdwijnen de vissen van de oppervlakte onderweg naar de wat diepere oorden in de vijver.

Bij het opruimen van de emmers en de borstels merkte Gusta een schilderijlijstje op dat met allerlei vergeten spulletjes in zo'n plastic opvouwbaar krat zat. Ze draaide het houten lijstje om. "Wat een mooie foto zit hierin", zei ze, "kijk eens wat een prachtig tijdsbeeld."

Het bleek een foto te zijn van een simultaanseance, mooi woord trouwens, waaraan ik ooit heb meegedaan. De plaats van handeling staat me nog helder voor de geest. Het is "Huize Johanna" aan de Groenmarkt in Dordrecht. In dat pand werd destijds het Nationaal Schaakkampioenschap voor Dames gehouden.
 

 
Ik herinner me tevens dat Erika Belle kampioene werd en dat werd ook bevestigd door de stempel op de achterkant van de foto. Daarop staat niet alleen te lezen dat de fotograaf Rini Boon was, wiens foto's destijds vaak in de "De Dordtenaar" en de plaatselijke bladen gepubliceerd werden, maar ook dat de creatie-datum 9 februari 1980 was. En in dat jaar werd Erika kampioene van Nederland.

De simultaangeefster is Alexandra (Käty) van der Mije-Nicolau. Ze was meermaals Nederlands Kampioene en van Roemeense origine. Hoe ik hierbij verzeild raakte? Ik heb geen idee. Ik kan me niet voorstellen dat ik me ervoor heb opgegeven. Eerlijk gezegd denk ik eerder dat ik even was gaan kijken, Vissers' Poffertjessalon is tenslotte maar een paar panden verderop, en dat me toen verzocht is om een partijtje mee te spelen.

Op de foto zit ik aan de rechterkant tegen een door mezelf verwoeste zwarte damevleugel aan te kijken, dat weet ik nog wel. De stelling is als ik het goed zie zo onderhand wel rijp voor de sloop. Tijd om op te geven. Aan de overkant zit als eerste van links waarschijnlijk Marjolein Reiber. Ze was lid van schaakclub "Groothoofd", destijds de tweede Dordtse schaakvereniging. Ik pijnig mijn hersenen over de naam van de jongeman die als derde van links op de foto zit. Ik weet zeker, dat ik hem destijds kende. Volgens mij schaakte hij bij schaakclub Dordrecht en speelde hij behoorlijk sterk. Wie was dat nou ook al weer... Ik kan het niet uitstaan dat het me maar niet te binnen wil schieten. Mijn geheugen laat me in de steek en dat zint me niets...

Een paar dagen later... (Niet een paar dagen na de simultaan natuurlijk, maar een paar dagen na de vondst van de foto.) De zevende ronde van het interne kampioenschap van De Willige Dame staat op het menu op 8 mei 2021. Een uur of acht 's avonds. De wedstrijden zijn nog niet begonnen. Spelers druppelen binnen. Voor het eerst sinds onze korte remise van 8 december vorig jaar spreek ik John van Waardenberg. Hij ziet er gezond uit. Ik bedoel hier gezond in de zin van door de zon geroodbruind. Alsof hij heeft liggen zonnen dus. Hij ziet er nog wel een beetje verhit uit. Biefstuksgewijs tegen 'medium rare' aan of 'á point' zoals de Fransen zeggen. John vertelt me dat hij 's morgens een partij in de open lucht heeft gespeeld in het Sterrenburgpark. Dat verklaart inderdaad veel. Hij heeft de stukken meegenomen naar de daar aanwezige schaaktafel en zijn tegenstander nam een klok mee.

En dan slaat het ongelofelijke en onvoorspelbare toeval zijn slag als hij de naam van zijn tegenstander noemt: Wim Jongeneel. En dat is, je raadt het al, nou precies de naam van de jongeman op de foto. Veertig jaar na dato keert zijn naam naar me terug en ontmoet ik hem weer....

Over tot de orde van de dag. Het verslag van de zevende ronde van de najaarscompetitie 2020:

 
Wim Platje en Fons Claessen speelden een Siciliaan. Na 2...Pc6, 3.d4 cxd4, 4.Pxd4 e6 ontstaat een wijze van spelen die men de Taimanov-variant gedoopt heeft. Voor de liefhebbers van nutteloze kennis: de ECO-code is B44. Voor de liefhebbers van zo mogelijk nog nuttelozer kennis: ECO is de afkorting van "Encyclopaedia of Chess Openings". Het is een vijfdelig boekwerk waarin alle belangrijke schaakopeningen uiteengezet worden. Goed, een Siciliaan dus. Vrijwel altijd eindigt een partij tussen Wim en Fons in remise en daar zag het ook deze keer weer naar uit, zeker toen Wim op de tiende zet een mooie kans op groot voordeel miste. Na dameruil had Wim in het middenspel het loperpaar en een betere pionstructuur. Na het ruilen van de torens ontstond een eindspel met voor ieder een witveldige loper en zes pionnen. Op grond van de groepjesregel zou Wim de beste kansen moeten hebben, maar ook de computer zag geen enkel voordeel voor wit. Wim sloeg nog even een terecht remise-aanbod van Fons af, maar winst zat er niet meer in totdat een plotselinge blunder 31...f4?? Wim alsnog het punt opleverde. Wim Platje - Fons Claessen 1−0

 
Pearl Uyttenhove speelde met wit maar weer eens zijn vertrouwde Trompowsky, hoewel na 1.d4 d5 de zet 2.Lg5 ook de Hodgsonaanval genoemd wordt. John van Waardenberg kwam een pion voor toen de stelling op die van een Aangenomen Damegambiet begon te lijken en hij de gambietpion niet teruggaf, maar verdedigde met 6...b5. Wat volgde was een behoedzaam gespeelde partij. Een laverend aftasten van elkaars stelling. Op louter materiële gronden had John wellicht de beste kansen om in een eindspel te winnen, maar zover lieten de heren het bij lange na niet komen. Na 26 voorzichtige zetten werd de vrede getekend. Pearl Uyttenhove - John van Waardenberg ½−½

 
Bij Cor Paans en Dick Korteland stond het Corriaans Engels op het menu. Dick trok met de zwarte stukken van meet af aan ten aanval, maar liet wel wat steekjes vallen. Cor kwam mede daardoor bij de overgang naar het middenspel gewonnen te staan, maar toen hij besloot tot een tussenschaakje met 21.De4+, een misser van jewelste, kreeg hij de kans niet meer om een paard terug te slaan en bleef hij na de combinatie dus een stuk achter. Wel had hij er twee pionnen voor, dus kon er nog gevochten worden. Het verlies van de belangrijke centrumpion op d5 luidde echter Cors ondergang in. Dick combineerde bekwaam in enkele zetten naar een ondekbaar mat. Dick: "Je hebt gewonnen gestaan Cor..." Cor: "Ik geloof het ook, maar er ging ineens iets helemaal mis...". En dat is nu één van die onbezongen melodieën van het schaken waar schrijver dezes zo blij van kan worden: soms gaat er ook bij de tegenstander wel eens wat helemaal mis.... Cor Paans - Dick Korteland 0−1

 
Dat 1.e4 f5 geen goede manier is om met zwart de partij te beginnen weet iedereen. Dat je er sommige tegenstanders mee kunt verrassen is ongetwijfeld ook waar, maar als je tegenstander meervoudig DWD-kampioene Naomi Snikkers is, dan kies je maar beter voor een solide speelwijze. Ruben Schilt trok er zich ook deze keer niets van aan en bracht toch 1...f5 op het bord. Zwart probeerde een kleine opmars op de damevleugel, maar moest deze al snel staken, omdat er op de koningsvleugel van alles goed mis begon te gaan. Het ging daar niet alleen goed mis, maar ook nog eens helemaal fout en toen er mat in twee op het bord stond gaf Ruben op. Naomi Snikkers - Ruben Schilt 1−0

 
Gijs van Willigen kreeg na 1.e4, 1...c5 van Tabitha Snikkers te zien. Siciliaans dus, maar wel op z'n Gijssiaans: 2.d3. De opening verliep goed voor Gijs en na een zet of 16 stond er een gelijke stelling op het bord. Kort daarna echter begon Gijs wat foutjes te produceren, waar Tabitha wel raad mee wist. Ze kwam een pion voor, vervolgens nog eentje, maar na een paar zwakke zetten begaf Gijs zich tot overmaat van ramp ook nog eens met zijn koning in een matnet. Gijs van Willigen - Tabitha Snikkers 0−1

Koos van Dalen speelde de Schotse opening tegen Ton van der Breggen. Die opening verliep redelijk desastreus voor Ton, want al na tien zetten stond hij twee pionnen achter bij een eveneens redelijk desastreuze stelling. Koos kon echter de weg naar de winst niet vinden en toen Ton erin slaagde om een pion terug te winnen leek het eindspel op een remise af te stevenen. Koos liet echter al zijn pionnen op de koningsvleugel aan hun lot over en dat noodlot sloeg toe in de vorm van de witveldige loper van Ton die ze allemaal inrekende. Met een voorsprong van drie pionnen kostte het Ton verder weinig moeite meer om er eentje veilig naar de overkant te brengen. Ton is (nog) geen veelwinnaar, maar dit was eindelijk weer eens een gezellige en een mooie overwinning! Koos van Dalen - Ton van der Breggen 0−1

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.