"Het rijm dient het geheugen." (Alfred Lord Tennyson)
RONDEVERSLAG | Altijd als ik in een rondeverslag de naam van Willem Weerdesteijn neerschrijf moet ik aan de stijlfguur alliteratie denken.
Over dat man en muis als in: 'het schip verging met man en muis' wil ik nog wel iets naders opmerken. Na de zoveelste feministische golf in de laatste decennia van de vorige eeuw bleken ineens allerlei woorden met 'man' erin taboe te zijn en dus werd een woord als 'mankracht' ineens omgevormd tot 'menskracht' en 'bemanning' werd 'bemensing'. Consequent waren de dames evenwel niet, want ik heb ze nooit horen zeggen dat het schip met 'mens en muis verging' en ook het bij dreigende schipbreuk gebruikelijke 'Vrouwen en kinderen eerst!' is naar mijn weten nooit vervangen door 'Mensen en kinderen eerst!' Het voorrecht om als eerste te verzuipen bleef dus gelukkig uitsluitend aan mannen voorbehouden. Mijn voorstel om in het vervolg 'Schat, wat heb je een beeldig mantelpakje aan' te vervangen door 'Schat, wat heb je een beeldig menstelpakje aan' kon helaas ook al niet op instemming rekenen.
Tegenwoordig gaan we met de genderneutrale aanhef in brieven van de overheid weer een stapje verder, maar gelukkig roepen de meisjes van het voetbalelftal van mijn nichtje tijdens de wedstrijd nog steeds 'Kom op jongens! Er tegen aan!' tegen elkaar.
Ik dwaal een beetje van de alliteratie af als ik niet oppas, dus laat ik maar eens kijken hoever ik daarmee kom in de bespreking van de partijen van de zesde ronde. Een zesde ronde overigens, waarin het spelniveau hoog was. Aan jullie om het letterrijm op te sporen. Moeilijk is het niet.
De plagerige plukker
De eerste partij die tot een beslissing kwam was die tussen Gijs van Willigen en Wim Platje. Wim had alle stukken op het bord gezet en na de eerste zet merkte Gijs dat de dame en de koning aan beide zijden van het bord niet op de juiste plaats stonden. Wim werd warm en raakte aanvankelijk enigszins van zijn stuk: 'Koning en Koningin op kleur. Ik zou toch gezworen hebben ...' Totdat de grijns op het gezicht van de toekijkende beheerder Jan Lokhorst hem ineens de ware toedracht onthulde: 'Ik wilde wel eens weten hoe lang het zou duren tot jullie het in de gaten zouden hebben.' Nou, snel dus. Nadat Gijs een paar keer met een maaiende mouw een stuk van het bord had geveegd en Wim, 'ik verklaar me solidair, Gijs!', er expres een toren bij had gesmeten kon de partij beginnen, maar niet voordat Gijs voor de fotografe nog even een chocoladeharing in zijn keelgat had laten zakken. (Zie de foto hierboven) Van Willigen wilde waarachtig met wit wel winnen van Wim, maar kwam door onachtzaamheid al snel een pion achter. Wim offerde vervolgens een parmantig penetrerend paard voor een paar pionnen en zou dat stuk onvermijdelijk terug gaan winnen. De enige manier om dat te voorkomen leek het slaan van de aanvallende pion door de toren, maar Wim had goed berekend, dat een aftrekschaak wit dan de dame zou kosten. Toen Gijs dat toch deed plukte plotseling Platje plagerig na Lh2+ de witte dame van het bord en Gijs gaf gelaten, gebutst, gebeukt en gedesilusioneerd op.
(Je leest het overigens goed, Gijs blijkt niet 'van der Willigen' te heten zoals al jarenlang in alle verslagen vermeld wordt, maar 'van Willigen'.)
De rustige remise
Anne Meeldijk speelde met wit tegen Wim Vink. Het werd een Caro-Kann, waarin Anne dreigde een pion te winnen. 'Pionnen peuzelen?', peinsde Wim, 'Dat nooit!' En om dat te voorkomen speelde de vastberaden Vink venijnig vilein een paard om de pion te dekken. Anne viel dat paard aan, Wim zette het weer terug. Anne dreigde weer pionwinst... De heren herhaalden haastig hun zetten en besloten vervolgens tot een redelijkerwijs relatief rustige remise.
De lastige loper
Woeste Willem Weerdesteijn weet weer wat winnen is! Na zijn verlies in de vorige ronde tegen Pearl Uyttenhove ging hij er eens goed voor zitten en bracht hij de Bird-opening, 1. f4 op het bord tegen Dick Korteland. Helaas kwam hij een pion achter en Dick leek lang over de beste paperassen te beschikken. In het eindspel beschikte Dick over een dame en een sterk en lastig laverend loperpaar tegen een dame, een toren en een loper van Willem. Willem won een pion, maar Dick dreigde driest en driftig door te douwen naar winst. Wellicht was daar op een andere manier kans op, maar Dick dacht een mat te zien, offerde een loper en kwam er vervolgens onthutst achter dat Dh4 weliswaar schaak was, maar geen mat. Willem kon vanaf a3 zijn dame er nog tussen plaatsen en Dick dolf dapper doch droevig het onderspit.
De reddeloze radeloze
Johan Went had een zware dobber aan een zich taai verdedigende Piet Schuller. Weliswaar had Piet een dubbelpion opgelopen en stond zijn koning enigszins onveilig, maar hij slaagde er op het oog toch goed in Johan de toegang tot de zwarte stelling te ontzeggen. Johan verdubbelde de torens op de h-lijn, maar Schuller schoof, schijnbaar schuw, maar toch redelijk rustig zijn torens naar diezelfde lijn. Met een half uur meer op de klok plaatste Johan in een eindspel met voor beiden een stel torens, een witveldige loper en zeven pionnen, de opstoot f4, die door Piet niet goed werd verwerkt. Een blunder die hem een toren kostte maakte hem radeloos en de partij reddeloos. Johan Went won, want Went was wel wat beter.
De knarsende kniezer
Fons Claessen won al snel de kwaliteit in zijn partij tegen Koos van Dalen en begon een langdurig offensief op de damevleugel. Koos viel aan op de koningsvleugel en dreigde daar af en toe een 'kleinigheid' als mat in één. Fons diende dus doorlopend dreigende dingen te voorkomen. Koos plaatste op een gegeven ogenblik zonder aanwijsbare reden zijn koning op de diagonaal a1-h8 en werd daar slachtoffer van een priemend pinnige penning op zijn toren. Die bleek niet meer te verdedigen en Koos kon knarsetandend kiezen: kansloos klungelen of kniezend klagen. Hij deed geen van beide, maar feliciteerde Fons fatsoenlijk met ferme handdruk. Fons schaterde het na afloop uit: 'Leve de penning!'
De consequente capitulatie
Cor Paans liep door te passief spel in de Caro-Kann tegen de met wit spelende Pieter Sandijck al snel tegen een achterstand in ontwikkeling op en verloor bovendien nog een stompzinnig steigerend stuk. Sandijcks stukken spanden samen, scalpeerden schurkachtig nog een schaakstuk van Cor, een toren wel te verstaan en toen was het tijd dat Cors' consequente conclusie culmineerde in capitulatie.
De vrolijke vrijpion
John van Waardenberg had in de eerste ronde Naomi Snikkers op remise kunnen houden en moest het nu met wit opnemen tegen kampioene Tabitha Snikkers. Het werd een Siciliaanse opening, waarin John ervoor koos om zijn koningsloper te fianchetteren. Tabitha combineerde zich naar pionwinst en John begon via de h-lijn aan een koningsaanval. Die liep evenwel hopeloos vast en toen Tabitha de ruil van de dames bereikte bood John remise aan. Tabitha weigerde wellicht wat waaghalzerig en deed vervolgens een mindere zet, die haar een paar prachtige pionnen kostte. Een tweetal vergenoegd vrolijk vooruitsnellende verbonden vrijpionnen in een toreneindspel dat door John bedachtzaam bekwaam werd gespeeld, bezorgden Waardenberg welverdiende winst.
De sprankelende Spanjaard
Resteert nog de partij van Pearl Uyttenhove tegen oud-kampioene Naomi Snikkers, de langste partij van de avond. Beide spelers gebruikten alle beschikbare tijd in een spetterend sprankelende Spanjaard. Een stel lopers werd geruild en in het middenspel beschikten beiden over een dame, twee torens en de witveldige lopers. Of Naomi rekening had gehouden met het en-passant slaan van een pion door Pearl weet ik niet, feit is dat in opperste en tergende tijdnood van beiden de stelling van Naomi ineen begon te storten. Pearl overzag waarschijnlijk ergens mat in één of twee toen hij ervoor koos een loper te winnen, maar dat zal hem achteraf wel weldadig weinig hebben gedeerd. Naomi ging tenslotte door haar vlag. Pearl kunnen we na de zesde ronde loven als legitiem leidende lachende leidsman van het klassement.
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Sponsor van deze ronde:
Hans Berrevoets - Oud-speler en oud-kampioen van De Willige Dame
Waarde Wim,
Schitterend stukje!
Waanzinnig woordenspel!
Episch epistel!
Roemrijk rondeverslag!
Hoogverdiende hulde!
Joop (de) Jong
Dank je wel Joop! Altijd heel prettig zulke (allitererende) complimenten te krijgen van je lezers.