Ronde 15: “Het einde van de competentie” 2

"Taal is zuurstof" (Heinz H. Polzer - Drs P.)

RONDEVERSLAG | Enige tijd geleden behandelde ik hier de stijlfiguur het zeugma. U weet wel die verkeerde samentrekking zoals in "Hier zet men koffie en schaakmat".

Nu is het natuurlijk niet de bedoeling om hier allerlei verhandelingen over taalverschijnselen te schrijven, maar eentje wil ik er toch nog uitlichten, omdat ik onbedoeld op het spoor van het malapropisme kwam door een grappig bedoelde opmerking tijdens een partij in de laatste ronde. Iemand vond dat Johan Went weer eens een 'vaccinerende zet' had gedaan. Natuurlijk een opzettelijke verhaspeling van het woord 'fascinerende'.

Een verhaspeling of malapropisme is het onjuiste gebruik van een woord of uitdrukking, bijvoorbeeld doordat het woord of de uitdrukking wordt verward met een ander woord of een andere uitdrukking die er qua vorm sterk op lijkt. Vaak brengt dit een (onbedoeld) komisch effect teweeg.

Iemand die bijvoorbeeld zegt de 'flamingo' een mooie dans te vinden, bedoelt eigenlijk de 'flamenco'. Een persoon die 'Gronings verkouden' zegt te zijn, bedoelt waarschijnlijk dat hij chronisch verkouden is.

Mrs. Malaprop was een personage in The rivals (1775), een toneelstuk van Richard Brinsley Sheridan, een Iers-Engelse toneelschrijver en politicus. Het personage was ongeschoold, maar wilde graag duur doen. Ze doorspekte haar taal met deftige woorden, die dan steevast verkeerd gekozen en verhaspeld waren, tot vermaak van het doorgaans geschoold publiek.

Laten we met dit in het achterhoofd eens kijken of er van een doorgaans niet al te komisch schaakverslag toch iets luchtigs te maken valt:
 

 
Het seizoen zit erop. Op 28 mei speelden we de vijftiende en laatste ronde van de voorjaarscompetitie 2019. De kampioene, Naomi Snikkers, was een week eerder al bekend. Wie de andere ereplaatsen zouden gaan bezetten zou na afloop blijken. Voor het begin van de partijen werd iedereen verzocht om wat langer te blijven, omdat de huldiging van de nummers een, twee en drie aan het eind van deze speelronde zou gaan plaatsvinden. Kanshebbers voor de plaatsen twee en drie waren Pearl Uyttenhove, Johan Went en Tabitha Snikkers. John van Waardenberg, Jisk Liemburg en Pieter Sandijck konden wellicht ook nog als derde eindigen. Naar de partijen:

In een aangenomen Damegambiet kwam Naomi Snikkers met zwart in de opening een pion voor tegen Tabitha Snikkers, omdat deze het terugslaan van de gambietpion op c4 te lang uitstelde. Tabitha liet zich echter niet met een kluitje uit het veld slaan en bij de overgang naar het middenspel kon ze na een combinatie die tot pionwinst leidde enige aanspraak maken op de betere stelling. Dat was evenwel niet genoeg om tot winst te komen. De partij eindigde door herhaling van zetten in een visuele cirkel en dus werd er tot remise beklonken.

 
De partij tussen Pearl Uyttenhove en Jisk Liemburg verliep vrij desastreus voor Pearl. De tering was geworpen toen hij in de Trompowsky-opening op de zevende zet een opgelegde kans op stukwinst miste na een onachtzaamheid van Jisk. Pearl besloot spijkers in koppen te slaan en zelf - ten onrechte - tijdelijk een paard te geven nadat Jisk gratis de pion van h3 had genomen met zijn loper. Dat urineerde echter, na het op die manier terugwinnen van een stuk, wel zijn koningsstelling. Door nogmaals pionverlies en het verlies van de kwaliteit werd het voor Pearl uiteindelijk vechten tegen de bierkraan.

Wim Platje slaagde er met wit in om Johan Went een half punt aanhangig te maken en dat was al heel lang niet - wellicht nog nooit - gebeurd. Deze keer werd het voor Wim eens een keertje geen tetanuskwelling tegen de als vanouds imiterende verschijning tegenover zich aan het bord. Zelfs miste hij een kans op pionwinst in de opening van de Spaanse partij, hoewel dat niet echt voordeel zou hebben afgeleverd. Na dameruil had Wim het loperpaar, Johan twee paarden en was de stand volkomen in evenwicht. Remise op voorstelling van wit.

 
Iedereen stond compleet perspex dat Dick Korteland zijn laatste optreden in de voorjaarscompetitie afsloot met winst op John van Waardenberg. De Richter-Veresov die op het bord kwam bracht John na 6. .., c5 in de problemen, maar hij redde zich er na mindere zetten van Dick uit. Toen hij echter een toren liet insluiten en die verloor, was zijn hele stelling naar de Filippijnen. Ook hielpen valletjes om de vijandelijke dame te winnen niet meer, want die werden door Dick tijdig in de gaten doorzien.

Erik Brok was sinds de zevende ronde helaas gehinderd geweest om te spelen. In die ronde moest hij de eer laten aan Cor Paans en het toeval wilde dat Cor ook deze ronde zijn tegenstander was. De langstdurende partij van de avond werd uiteindelijk, ondanks dat Cor nog even in duplo stond of hij niet toch nog wat zou proberen, remise. Ook in de analyses achteraf bleek dat beiden een prima houdbare stelling op het bord hadden. Daar was geen speld tegen in te brengen.

 
Koos van Dalen kreeg de winst in de schoot geholpen toen Gijs van Willigen in een vrij onschuldig uitziende stelling met zijn loper een pion sloeg, maar daarbij overzag dat hij hierdoor niet alleen een loper zou verliezen, maar via een paardvork ook nog zijn dame. Het is zo'n beetje een wet van meten en persen dat Koos daar zijn nek niet voor omdraait en meedogenloos toeslaat.

In de Moskou-variant van het Siciliaans ging Paul de Roos agressief tekeer tegen Anne Meeldijk. Hij was in zijn dadendrang bijna niet te stuiteren. Met een breed pionnenfront rukte hij op de koningsvleugel op naar de zwarte koning, maar voor de aanval zich ten volle zou kunnen ontplooien had Anne er al ridicuul de scherpste kantjes vanaf geruild en kwam hij een fractuur beter te staan. De stelling kwam daarna vast te zitten alsof de stukken met twee-continentenlijn waren vastgeplakt. De heren sloten de competentie in alle tevredelievendheid af.

 
De verzamelde tegenstanders van Ton van der Breggen schotelden hem onder het vaandel van Connie Koomen een Schotse opening voor, die via zetverwisseling evalueerde in de oude Steinizvariant van het Spaans. Ton is zeker nog niet aan het demonteren en hield goed stand, pareerde de dreigingen bekwaam af en ging, met een stuk voorsprong, in op het remise-aanbod dat Paul hem deed. Connie kroop zo uit het oog van de naald en Ton kwam, dat zullen we in ons achterhoofd knopen, in ieder geval op de valreep van de haatdragende nul af.

Na afloop van de laatste partij werden de kampioene Naomi Snikkers, Pearl Uyttenhove, die als tweede eindigde en Johan Went, die derde werd, door de voorzitter gehuldigd. Zij kregen behalve de gebruikelijke geldprijs natuurlijk ook een staande ovulatie van de overige tot het laatst gebleven clubleden.

Prettige vakantie allemaal! We zien elkaar weer op de tweede dinsdag van september.

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's voorjaar 2019".

Sponsor van deze ronde:

Nick Kimenai - Speler van De Willige Dame