RONDEVERSLAG | De veertiende en voorlaatste ronde van het najaarskampioenschap 2024 zou wel eens de beslissende ronde kunnen worden. De aanvoerder van het klassement, Pearl Uyttenhove, die voor aanvang aan de leiding ging met 882 punten, trof de kampioen van voorgaande competities, Wim Jongeneel. Voor Wim geldt, met zijn tot nu toe verzamelde 659 punten, dat de derde plaats deze keer het maximaal haalbare zal zijn.
Zaak voor Pearl dus om niet te verliezen, maar de voornaamste belager van Pearl, John van Waardenberg, die 820 punten bij elkaar had geschaakt in de voorgaande dertien ronden, zou in ieder geval moeten winnen van Dick Korteland om nog kansen op het kampioenschap te behouden.
Vol met sidderspanning en huiverbibbers namen de kampioenskandidaten en troonpretendenten hun plaatsen in en dit is wat er volgde:
Wim Jongeneel opende met 1.e4 het cruciale duel tegen Pearl Uyttenhove, die er 1...d6, de Pircverdediging tegenover zette. Tegen het einde van de opening speelde Pearl een wat mindere zet, 12...c5, waarmee hij een paard op d4 aanviel, dat op f5 echter een prima aanvallende stek verwierf. Een aangevallen loper op e7 wilde Pearl met 13...Lf8 behouden, maar hij verloor daarmee niet alleen kostbare tempi, maar ook was de korte rokade niet meteen meer mogelijk. Wim kreeg een prachtige stelling als het ware in de schoot geworpen en aarzelde niet met enkele sterke zetten het initiatief te grijpen. Omdat beide spelers niet steeds de beste zetten produceerden, leek het er nog enige tijd op alsof Pearl stand kon houden, maar een opstoot in het centrum van Wim zorgde voor de allesbeslissende wending in de partij. (Wim Jongeneel - Pearl Uyttenhove 1−0)
De partij tussen titelkandidaat John van Waardenberg en Dick Korteland begon met 1.Pf3 van John. De Réti-opening, die al snel met verwisseling van zetten in een soort Koningsindisch van wit veranderde. Het betekende het fianchetto van de witte koningsloper naar g2, waar hij door Dick al op de achtste zet voor de zwarte dameloper kon worden geruild. Na de lange rokade van Dick ruilde John de dames en leek er na een lange periode van manoeuvreren en stukkenruil een remise aan te gaan komen. Van de elfde zet tot de achtentwintigste en laatste zet bleef de stand volkomen in evenwicht. In de slotstand bezaten beide spelers zes pionnen een paard en twee torens. Stockfish meldde dat zwart een fractie (+0.75) beter stond, maar Dick had nog slechts een minuut of twee op zijn klok staan en besloot toen om op te geven, omdat hij het zo uitschaken van de partij in tijdnood niet wilde doen. Een verrassende ontknoping van een gelijkwaardige partij en het zal eigenlijk ook wel als een anticlimax gevoeld zijn door de toeschouwers. (John van Waardenberg - Dick Korteland 1−0)
Doordat Pearl door zijn nederlaag niet verder kwam dan 886 punten en John door zijn winst van 820 naar 916 steeg, kregen we dus met nog één ronde te gaan een wisseling van de wacht aan de kop. John is nu de uitgesproken favoriet voor de titel. Pearl lijkt nu gedoemd tweede te worden en Wim Jongeneel is verzekerd van de derde plaats.
Jan Siebelink zette met 1...c6 als antwoord op 1.e4 van Jisk Liemburg de Caro-Kann op het bord, waarna Jisk er via 2.d4 d5 3.e5 de doorschuifvariant van maakte. Beide spelers verzorgden de verdediging secuur. De pion op d4 van wit had wel enige steun nodig, maar was nimmer echt in gevaar. Na 18 zetten bood Jisk remise aan en Jan accepteerde die. (Jisk Liemburg - Jan Siebelink ½−½)
Op de tiende zet, dus nog niet geheel warmgedraaid, miste Rob Truijens in een Spaanse partij tegen de met wit spelende Wim Platje dat er een ongedekte zwarte pion op c6 stond. Wim zette die maar meteen in zijn krijgsgevangenenkamp. Dat, gevoegd bij een betere pionnenstructuur, gaf de computer aanleiding om met +2.02 de voorkeur te geven aan de witte stelling. Maar Rob had met een 50%-score tot aan deze partij en een goede recente reeks overwinningen meer te bieden dat de Truijaanse taaiheid waarover hij van zichzelf reeds beschikt. In deze partij voegde hij daar een zekere sluwheid aan toe. Allereerst sloeg hij wijselijk het aanbod om met zijn dame op b2 te slaan af. B2 or not b2 dat blijft nog steeds the question, nietwaar? Vervolgens liet hij na het ruilen van dames en wat stukken een eindspel over met ongelijke lopers, ieder een toren en zes pionnen voor zichzelf en eentje meer voor Wim. Dat was naar het scheen goed voor een half punt. Wim weigerde echter te berusten in remise en trachtte de winst te forceren. Een sluw pionzetje van Rob en een te snel pionzetje als antwoord van Wim leidde tot kwaliteitsverlies en toen Wim, redelijk onthutst, onmiddellijk daarna ook nog een loper kwijt raakte was het punt verrassenderwijze ineens voor Rob. (Wim Platje - Rob Truijens 0−1)
Cor Paans met wit en Piet Schuller speelden het symmetrisch Engels: 1.c4 c5. De opening en het begin van het middenspel gaf geen van beide spelers voordeel van enige betekenis tot Piet een pion verspeelde, maar daar overigens voldoende compensatie voor kreeg. Even later ging hij echter enorm in de fout, maar Cor verzuimde op zet 27 met een loperoffer op g6 beslissend voordeel te bereiken. In plaats daarvan liet hij in de opmaat naar een sterke aanval een loper onbeheerd staan en dat was Piet niet ontgaan. Cor offerde daarna nog een toren om te proberen op zijn minst nog remise te bereiken, maar dat bleek ijdele hoop. Wit had nadat de zwarte koning in veiligheid was gebracht simpelweg geen materiaal genoeg meer om het tij om te keren. (Cor Paans - Piet Schuller 0−1)
Erik Brok opende de partij tegen Michel Verheij met 1.d4 en na 1...d5 2.Pc3 noemen we dat de Richter-Veresov-aanval. Richter en Veresov zullen er vast wel veel plezier mee hebben beleefd, denk ik zo. De opening verliep gunstig voor Erik, de stelling rond de lang gerokeerde koning van Michel kwam al vlot aan aanvallen van wit bloot te staan. Erik won de pionnen op a7 en b7 en kon na dameruil beginnen aan een onstuitbare opmars met zijn vrijpionnen op de damevleugel. Op zet 25 staakte Michel de ongelijke strijd. (Erik Brok - Michel Verheij 1−0)
Fons Claessen sloeg in de Loperopening, 1.e4 e5 2.Lc4 Pf6 3.Pf3, het aanbod van witspeler Koos van Dalen af om met 3...Pxe4 4.Pxe5 verder te gaan. In plaats daarvan bood hij Koos een paar keer pionwinst op e5 aan, maar ook Koos geloofde niet in cadeautjes. Zelfs een gratis paard werd door Koos niet geblieft. Nadat de spelers de koude start hadden overleefd, was het in eerste instantie Koos die het beste van het spel had en diverse winstmogelijkheden onbenut liet. Toen hij weigerde om na een stukoffer door te pakken nam Fons het initiatief over en na de ruil van de dames kwam het materiële overwicht van Fons steeds meer tot gelding. Na een zet of 40 tegenstand te hebben geboden zag Koos het zinloze van zijn pogingen in. (Koos van Dalen - Fons Claessen 0−1)
Een klassieke Pirc-verdediging sierde het bord in de partij tussen Gijs van Willigen en Han van Gorkom. In de opening ging het vrijwel gelijk op. Een klein kansje op nog kleiner voordeel was niet aan Gijs besteed. Toen hij echter vergat om de loper die zojuist op f3 een paard had geslagen meteen terug te nemen, stond Gijs ineens een stuk achter. Toen daar later nog een pion bij kwam was het punt voor Han. (Gijs van Willigen - Han van Gorkom 0−1)
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.
Sponsor van deze ronde:
Erik Brok - Speler van De Willige Dame