Ronde 14: “Net wel of net niet?” 6

"Geduld is ook een vorm van actie." (Auguste Rodin)

RONDEVERSLAG | Het is inmiddels niet meer uitermate spannend aan de top van de ranglijst, maar het is nu bloedverzengend, aangrijpend, enerverend, meeslepend, opwindend, bloedstollend, zinderend spannend aan het worden. Want met nog één ronde te gaan staat Cor Paans weer op kop met 825,5 punten. John van Waardenberg is op slechts één puntje aan het bumperkleven met 824,5 punten en Pieter Hofstee staat met 815,8 punten nog binnen tien punten van de leider en is dus ook nog een grote kanshebber op de titel.

Voor de eindoverwinning zal alles zal in de eerste plaats afhangen van de spelers zelf natuurlijk. Je kunt nu eenmaal wel eens een superavond of juist een off-day hebben. Ook speelt de loting best wel een rol. In een systeem, waarbij iedereen vrij is om te komen wanneer hij of zij dat wenst, hangt het er maar net van af wie er in de laatste ronde aanwezig zijn. Onzin? 'n Beetje misschien, maar niet helemaal. Als alle drie de spelers winnen hangt het, dacht ik, ook van de waarde van de tegenstanders af hoeveel punten je aan je totaal kunt toevoegen. En bij deze minieme verschillen kan dat weleens de doorslag geven. In ieder geval is de eerste opdracht van de titelkandidaten natuurlijk wel duidelijk: Winnen!

Tja, bij het schaken bestaat er weliswaar zoiets als winnen op weerstandspunten en is ook een barrage mogelijk, maar zo dramatisch als bij fysieke sporten zal het nooit worden. Ik zag van de week weer een paar short-trackers in diepe rouw gedompeld, omdat een van hen zijn schaats twee centimeter minder ver over de finishlijn schopte dan de tegenstander dat deed. Het resultaat was een tijd die tweeduizendste seconde langzamer was. Gevolg: niet naar de finale. U kunt vertrekken. Uitgeschaatst. Verheven tot vergetelheid en uitgesloten van de eeuwige roem. Niet de plaats en het moment om te komen met: "Ach, het scheelde vrijwel niets, toch wel aardig gedaan hoor..." 

Om bij schaatsen te blijven, zij hebben tenslotte ook een KNSB, daar zijn de verschillen soms zo miniem dat het bijna pijnlijk wordt. Op de 500 meter in Sotchi in 2014, dacht Jan Smeekens een halve ronde lang, al uitglijdend na de finish, dat hij olympisch kampioen was geworden. Toen bleek na een kleine correctie van de tijden dat niet hij, maar collega-sprinter Michel Mulder de kampioen was. Wat een diepe deceptie zal dat geweest zijn. Ook niet de plaats en het moment om te komen met: "Ach, volgende keer beter..."

En als er een paar ronden voor het eind van de wedstrijd iemand in de bandenstapels knalt en de race met nog maar één ronde te gaan toch nog hervat wordt, kan het zomaar zijn dat je in een uiterste krachtsinspanning toch nog geheel onverwacht wereldkampioen bij de Formule-1 coureurs wordt. Vast niet de plaats en het moment om bij de nummer twee aan te komen met: "Kop op joh, volgende keer is het misschien weer andersom..." 

En wielrenners kennen het verschijnsel van "net wel" of "net niet" natuurlijk helemaal. Het aantal keren dat diepe droefheid en opperst geluk gescheiden werden door een banddikte of zelfs een halve banddikte is niet te tellen.

We zullen het op dinsdagavond 15 februari 2022 allemaal gaan meemaken. Wie is zijn zenuwen de baas? Wie blijft geduldig wachten tot de kans komt en grijpt hem dan? Het is na afloop vast niet de plaats en het moment om te komen met: "'t Is maar een spelletje..." Wie niet komt kan er niet over verhalen, kan er niet over meepraten. 't Is maar dat u het weet....

 
Klassementsleider John van Waardenberg trof Pieter Hofstee als tegenstander. Na wat zetverwisselingen in de opening ontstond er een variant van het Geweigerd Damegambiet. Al snel ruilden de spelers de dames en al na 17 zetten was er ook geen toren meer te bekennen. Er werd in het vervolg door geen van beide spelers ook maar enig overwicht behaald, maar ondertussen werd er wel stug doorgeruild. Het enige moment dat er wellicht beslissend voordeel behaald zou kunnen worden kwam toen John met 34.Kxd5 een stuk voor een pion had kunnen winnen, maar ook dan zou het zegevierend afsluiten van het eindspel een forse opgave betekend hebben. John koos voor het veilige 34.Kxf5. De 36 volgende zetten hadden de spelers zich achteraf gezien wel kunnen besparen, want geen moment kreeg een van beiden ook maar een miniem kansje op de winst. John van Waardenberg - Pieter Hofstee ½−½

 
Cor Paans kwam met de witte stukken in de symmetrische variant van het Engels, 1.c4 c5, wat beter uit de opening dan Dick Korteland. Cor zegt zelf over de partij: "In een c4-c5 partij heb ik gedurende de eerste 24 zetten iets beter gestaan. Van zet 26 tot 35 stond Dick een pietsie beter. Na zet 36 van zwart, loper c3, kies ik voor voorzichtigheid, omdat ik er angst voor heb dat Dick met de ver opgerukte pion op de d-lijn promotiekansen heeft. Echter, wat blijkt? Dick kan inderdaad promoveren, maar daarna wordt het wel mat en had Cor een vol punt gepakt. Hoe dan ook, het was net zoals verleden week een hele leuke, spannende en gezellige partij!" Cor Paans - Dick Korteland ½−½.

 
Ruben Schilt kreeg van Piet Schuller de Najdorfvariant van het Siciliaans te bestrijden. Verder dan wat kleine dreigingen in de opening kwam wit aanvankelijk niet en na 21.Pg4+ kreeg Piet een uitgelezen kans om de winst naar zich toe te trekken. 22.h5! wint, maar het gespeelde f3 vergooit de kansen. En zoals het zo vaak gaat volgt er dan nog een fout, maar meestal wel een ernstigere. Zwart speelde zijn dame, maar vergat even dat die dame een aangevallen paard dekte. Ruben sloeg onverbiddellijk toe en met een stuk meer houd je er uiteindelijk altijd eentje meer over dan je tegenstander als de rest van de stukken wordt geruild. Ruben Schilt - Piet Schuller 1−0

 
Fons Claessen koos in een Neo-Koningsindische partij voor de opzet met het London-systeem, de opbouw met Lf4. Wim Platje kwam met een vroeg e5 en na dameruil stond er na 12 zetten een volkomen gelijke stand op het bord. Fons greep echter met 17.f4 mis. Wim profiteerde, won een pion op a2 en bezorgde wit en-passant een vreselijke pionnenstructuur. Zwakke pionnen zouden onvermijdelijk gaan vallen, maar voor het zover kon komen gaf Fons op. Fons Claessen - Wim Platje 0−1

 
Met 1...Pc6 als antwoord op 1.e4 van Gijs van Willigen haalde Rob Truijens de Nimzowitschverdediging uit het stof van de schaakzolder. Het werd een vreemde wedstrijd. Na zes zetten vergat Rob dat er op g4 een loper gratis kon worden afgehaald en Gijs stond derhalve al gewonnen nog voor de eerste koffie geheel genuttigd was. Rond de dertigste zet had Rob echter hier en daar een slordige pion van Gijs meegepakt en met drie pionnen tegen een stuk was de partij in ieder geval materieel weer redelijk in evenwicht. In het eindspel, Gijs: L+4pi, Rob: 7pi, was er eerst sprake van wisselende kansen. Daarna had Rob misschien nog het meeste recht op het punt, maar hij zag kennelijk geen goed winstplan. Gijs van Willigen - Rob Truijens ½−½

Een rustige Phildorverdediging koos Koos van Dalen tegen Ton van der Breggen. Na de opening konden de spelers niet ontevreden zijn over hun stellingen en was de stand in evenwicht. Na een zet of twintig echter begon het treintje van Ton uit de rails te lopen. De ontsporing kostte hem een stuk. Koos offerde vrijgevig een stuk terug, maar Ton wenste kennelijk een stuk achter te blijven en verloor er prompt nog een. Na de schermutselingen stond Koos dus een stuk voor en na pionpromotie op h1 hield Ton het voor gezien. Ton van der Breggen - Koos van Dalen 0−1

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.