"In het kinderlijk spel ligt vaak een diepe betekenis" (Friedrich von Schiller)
RONDEVERSLAG | Het is al lang geleden dat ik mijn eerste denkspel speelde. Het zal ergens rond 1957 in Zeist geweest zijn. Waarom ze het dammen noemden wist ik toen niet en dat weet ik eigenlijk nu nog steeds niet. Geen flauw idee.
Zoals ik het me herinner was het op zomeravonden dat ik naar de speeltuinvereniging mocht. Langer dan een uurtje zal het steeds niet geduurd hebben, maar mijn begrip van tijd stemt natuurlijk helemaal niet meer overeen met hoe ik tegenwoordig de tijd ervaar. Via een pas aangelegd parkje, de wijk was amper vijf jaar oud, liep ik langs een kunstmatig aangelegd meertje naar de speeltuin. In het gebouwtje dat in die speeltuin stond konden we van alles doen. Figuurzagen, tekenen, timmeren en ook spelletjes.
Het zal toen geweest zijn dat ik heb leren dammen. Als je over een damsteen, het woord damschijf kende ik in dit verband vast nog niet, van de vijand kon springen met je eigen damsteen dan mocht je die van het bord pakken en had je hem gewonnen. En als je geluk had, dan kon je er zelfs meer dan eentje slaan. En ik had eigenlijk heel veel geluk, want ik won altijd van mijn leeftijdsgenootjes. Steevast had ik aan het eind van het spelletje alle stenen van mijn tegenstandertjes aan mijn kant van het bord staan. Niet in het begin, want ik kwam meestal nogal wat damstenen achter, maar ik speelde erop om een dubbele steen te halen als ik aan de overkant kwam met een steen. En daarna ging het van een leien dakje.
Met zo'n dubbele steen, die ze 'dam' noemden sloeg ik er als een dolle op los en daar was ik heel goed in. Soms sloeg ik er over zo'n schuine lijn wel vijf stenen van de vijand in één keer af. En thuis was ik vol verhalen over hoe goed het dammen wel ging.
Tot op een gegeven moment iemand die toekeek bij mijn slachtingen opmerkte dat je wel met je dam meerdere stenen mocht slaan, maar dat je niet over twee of meer stenen mocht springen als ze aaneengesloten op zo'n schuine lijn lagen. Ik liet hem nog zien dat ik toch echt zo'n superdubbelsteen in mijn handen had, maar toen ook andere jeugdleiders vertelden dat ik het toch echt verkeerd deed, moest ik het wel geloven. Prompt was het uit met de schier eindeloze reeks overwinningen. Het moet toen begonnen zijn dat ik in de loop de jaren een onbedwingbare aversie tegen het dammen zal hebben ontwikkeld. Alles moet bij dammen. Het is verplicht om te slaan. Dan zijn er nog meerslag en damslag. Welke van die twee er voor de ander gaat? Geen idee, maar het is in ieder geval verplicht. Het is mij te moeilijk allemaal. Eén foutje en ze slaan heel je bord leeg...
Hoe ik later aan het schaken raakte vertel ik de volgende keer wel. Nu eerst naar ronde twaalf.
De twaalfde ronde is traditioneel de eerste ronde van de vier play-offwedstrijden die het voorjaarsseizoen 2023 afsluiten. Na elf ronden wordt het klassement aangevoerd door Wim Jongeneel met 845 punten, gevolgd door John van Waardenberg met 702 punten. Op de derde plaats staat Fons Claessen met 577 punten. De partij tussen Jan Siebelink en Wim Jongeneel is helaas niet doorgegeven. zodat we volstaan met de uitslag: Jan Siebelink - Wim Jongeneel 0−1)
Vanuit de Nimzowitsch-opening, 1.e4 Pc6, ontstond er een voor Wim Platje, spelend met wit, gunstige stelling in de partij tegen Rob Truijens. Even zag het er naar uit dat het punt voor Wim zou gaan zijn, maar door te omzichtig te spelen kreeg Rob de tijd om alle muziek uit de stand te spelen, hetgeen hij bekwaam deed. (Wim Platje - Rob Truijens ½−½)
Pieter Hofstee opende met 1.Pf3, de Réti-opening, tegen Fons Claessen. De opening verliep rustig totdat Fons wat minder alert reageerde in het centrum. Een pionvorkje en doorslaat op beide dames bracht Pieter een mooie gedekte vrijpion op c7. Toch ging er iets niet helemaal goed, want Fons slaagde erin de pion onschadelijk te maken en een eindspel van een paard en zes pionnen (Fons) tegen een loper en zes pionnen op het bord te brengen. Het zag er remise-achtig uit, maar Fons kwam een pion voor en ging op de overwinning af. Maar dan moet je natuurlijk niet in een moment van onachtzaamheid zomaar je paard cadeau doen. (Pieter Hofstee - Fons Claessen 1−0)
In het Colle-systeem van de damepion-opening waren er in het begin van de partij kansen op voordeel voor wit (John van Waardenberg) en voor zwart (Willem Weerdesteijn). Maar een afwikkeling in het centrum handelde Willem niet al te best af en en wellicht geschrokken van het dreigende verlies van twee pionnen gaf hij pardoes en loper weg. (John van Waardenberg - Willem Weerdesteijn 1−0)
Het pionoffer dat Koos van Dalen met zwart in het begin van de Italiaanse partij tegen Dick Korteland bracht is volgens mij nergens in de theorie te vinden. Het leverde hem in ieder geval geen compensatie en geen zichtbaar voordeel op. Een tweede pion mocht Dick eigenlijk niet nemen, maar Koos speelde niet de sterkste zet en daarmee zat er al op de tiende zet een pionnenduo in de witte knip van Dick. Wit behield zijn greep op de zwarte stelling en toen een paardvork op koning, dame en toren op de 21ste zet op het bord verscheen hield Koos het voor gezien. (Dick Korteland - Koos van Dalen 1−0)
Ton van der Breggen vergat in een Koningsgambiet een witte loper van Pearl Uyttenhove direct terug te slaan, waardoor hij zichzelf binnen zes zetten op een stuk achterstand trakteerde. Ook hier kwam er na verloop van flink wat tegensputteren van Toms' kant een dodelijke vork op koning en dame op het bord. Hoewel niet eens de beste zet van dat moment was de damewinst van Pearl natuurlijk de genadeklap. (Pearl Uyttenhove - Ton van der Breggen 1−0)
Jisk Liemburg over zijn partij tegen Gijs van Willigen: "Ik weet, dat Gijs soms erg gevaarlijk uit de hoek kan komen. Dus met de zwarte stukken bouwde ik een ingetogen rustige stelling op, zodat er geen verrassingen konden plaatsvinden. In de opening wilde ik uiteraard gaarne een standaard Siciliaan, edoch Gijs deed niet aan standaard. Het leek een stevig robbertje te worden, maar helaas ging het niet helemaal goed op zet 11. Gijs rokeerde terwijl bijvoorbeeld Ld2 beter was. Nu kwam hij met een dubbelpion op de e-kolom te zitten. En dat is een prachtig aangrijpingspunt voor iets méér dan ingetogen en rustig afwachten. Een tweede mindere zet was de 14de, toen Gijs b2-b3 speelde. Daarmee zou wit minimaal een pion en een kwaliteit verliezen en op de 16e zet gaf Gijs op. Je kan dan natuurlijk nog doorspelen, maar daar wordt niemand vrolijk van." (Gijs van Willigen - Jisk Liemburg 0−1)
De partij tussen Cor Paans en Michel Vermeij werd helaas niet doorgestuurd aan de redaktie. De uitslag: Cor Paans - Michel Verheij 1−0
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.
Sponsor van deze ronde:
Lokhorst & Zn - Oosterse tapijten