Ronde 12: “Dat is kat in het bakkie…” 2

"Probeer nooit een kat te overtreffen in koppigheid." (Robert A. Heinlein)

RONDEVERSLAG | Laatst zat ik wat te bladeren in de enorme lijst met namen van schaakopeningen en varianten binnen die openingen, die allemaal een Encyclopaedia of Chess Openings code (ECO-code) en een naam hebben. Het viel me ineens op dat er vrijwel geen openingen zijn, die een dierennaam dragen. Behalve natuurlijk de "De Leeuw" en de "Orang Oetan", maar die komen dan weer niet op deze officiële lijst voor.

Wel zijn er in de varianten wat dierennamen te vinden. Zo bestaan er een Krab-opening (1.a4 e5 2.h4),  speel hem eens als je jeuk hebt en een Pterodactyl-verdediging. Aan de laatste is te zien dat zelfs uitgestorven Sauriërs bij de schaakopeningen vertegenwoordigd zijn. Nog meer? We kennen een Vulture-verdediging (Gier) voor als je de slappe lach hebt, een Hippopotamus-verdediging (Nijlpaard) voor als je na de Kerst wat al te veel in omvang bent toegenomen en een Lemming-verdediging die je kunt spelen als je eens een keer helemaal in de massa wil opgaan. Er is zelfs een Fried Fox-verdediging, een gebraden vos-verdediging, voor als je eens wat anders wenst dan een runderkarbonade. Vanzelfsprekend kennen we binnen verschillende openingen wel de nodige twee-, drie- en vier paardenvarianten, maar veel dierennamen vinden we dus niet.

Ja, als je een partijtje speelt kun je in het begin natuurlijk altijd wel die kat uit de boom kijken en moet je er vooral voor zorgen dat je niet het Trojaanse paard je stelling binnenhaalt, want dan ben je het haasje en vis je achter het net. Heb je dat ook? Dat je op sommige tegenstanders maar geen vat kunt krijgen? Ze zijn zo glad als een aal, want vaak schuilt er in hun spel wel een addertje onder het gras en komt er altijd wel ergens onverwachts een aap uit een mouw.

Menigmaal ook begeef je je in complicaties waarvan je de gevolgen niet helemaal en nog vaker helemaal niet kunt overzien. Je besluit moedig dan maar op hoop van zegen de knuppel in het hoenderhok te gooien en de kat de bel aan te binden. Welgemoed denk je de koe wel eventjes bij de horens te kunnen vatten. Als de kippen ben je erbij en je denkt dat je dat varkentje wel even kunt wassen, maar je steekt je in een wespennest, je begeeft je in een slangenkuil. En dan is de beer los. Je denkt een koele kikker te zijn en wel even in troebel water te kunnen gaan vissen, maar voor je het weet schiet je een bok en ben je in de aap gelogeerd.

Je tegenstander blijkt een vos te zijn die wel zijn haren verliest, maar niet zijn streken. Hij maakt je met een schijnoffer blij met een dode mus en jij bent de huid van de beer al aan het verkopen voordat hij geschoten is. Als een kat in het nauw maak je tevergeefs rare sprongen. Een ezel stoot zich in 't gemeen geen tweemaal aan dezelfde steen, maar jij doet dat wel en als het kalf dan eenmaal verdronken is, rest je niets anders dan de put te dempen. Als een lam ben je naar de slachtbank geleid door die kwal van een vent. Uilskuikens winnen alleen maar de poedelprijs.

 
Klassementsleider Cor Paans verstevigde zijn leidende positie met een overwinning op zijn naaste belager Pieter Hofstee. En dat nog wel met zwart ook! We laten Cor aan het woord: "Pieter opende met 1.f4, de Bird-opening, en ik speelde daarop 1...d5. Ik heb dat wel meer tegen me gehad, maar dat is al lang geleden. Pieter ontwikkelde zijn stelling en ik probeerde zo goed mogelijk mijn verdediging te spelen, rustig aan en kijken waar eventueel mogelijkheden zouden komen. Pieter speelde vlotter dan ik. Ik gebruikte meer tijd, hij had duidelijk de overhand en het initiatief. Halverwege de partij heb ik remise aangeboden. De stelling leek aardig dicht en ik had meer tijd verbruikt dus dat leek me tegen de ongeslagen Pieter wel een handige. Pieter speelde liever door natuurlijk.

Op zet 25 (of 26, 27, etc., want ik had slecht genoteerd en dan is alles mogelijk) grijp ik met mijn paard een pion op f4 en daardoor kreeg Pieter meteen schaak van mijn dame. Vervolgens sloeg dat paard ook nog een pion op h3. Bovendien kon ik het paard vervolgens veilig terugspelen naar g5. Dus stond ik twee pionnen in de plus. En aangezien mijn koning aardig verdedigd stond probeerde ik mijn b- en c-pion op te spelen. Ik kwam wel in de laatste 5 minuten, dus noteren hoefde niet meer. Ik dacht "kat in het bakkie" en speelde op de damevleugel frivool de pionnen voorwaarts. Ik haalde er ook nog een toren naar toe voor de ondersteuning en dat had ik niet moeten doen!!! Ik schrok me de blubber en dacht "Oh jee...". Ik kreeg namelijk een schaak voor de broek en de moed zakte me in de schoenen. Gelukkig was er nog een heel goed veld te vinden voor mijn koning en toen de storm was gaan liggen gaf Pieter op." Pieter Hofstee - Cor Paans 0−1

 
In de ruilvariant van het Slavisch ontwikkelden Dick Korteland en John van Waardenberg hun stukken volgens de regelen der kunst en leek er een voorzichtige en weinig avontuurlijke partij in het verschiet te liggen. John greep echter met 19...Ph5 en 20...fxg3 rampzalig mis en kwam volkomen verloren te staan. "Opgeven kan altijd nog", zal John gedacht hebben en even later, toen Dick verzuimde een stuk te winnen en een wat mindere voortzetting koos, werd het zowaar nog remise door herhaling van zetten. Waarmee maar weer eens bewezen werd dat John niet alleen zijn haren niet verliest, maar ook niet zijn streken. Dick Korteland - John van Waardenberg ½−½

 
Piet Schuller koos in het Siciliaans voor de Drakenvariant als verdediging tegen 1.e4 van Hans Nunnikhoven. Direkt na de wederzijdse rokades ging Piet in de fout door niet te berusten in pionverlies, maar in te gaan op stukkenruil die na een tussenzet van Hans uitmondde in stukverlies voor Piet. Sint Joris van Nunnikhoven liet zich niet van zijn doel afleiden, doodde met gedegen spel de draak en kon na een zet of veertig de winst in de kronieken bijschrijven. Hans Nunnikhoven - Piet Schuller 1−0

 
Wim Platje speelde met wit de de doorschuifvariant van het Frans tegen Ruben Schilt en kwam prima uit de opening. Een onbegrijpelijke blunder leverde Wim echter in plaats van torenwinst paardverlies op. Drie pionnen voor het stuk waren gezien de stelling bij lange na niet genoeg compensatie voor de achterstand, dus zag het er donker uit voor de witspeler. In de rest van de partij weigerde Wim zich als een lam naar de slachtbank te laten voeren, verdedigde hij zich als een leeuw (of iets wat daarop lijkt) en zadelde hij Ruben keer op keer met problemen op. Deze loste ze echter stuk voor stuk bekwaam op en leek regelrecht op de winst af te stevenen. Wim kreeg echter een grote kans op remise, maar verwierp in zijn berekeningen de reddende zet als zijnde niet afdoende. Ook een tweede kans op remise liet Wim liggen en na een fase waarin onduidelijk was of zwart wel zou kunnen winnen maakte Wim alsnog de beslissende fout en moest hij na 66 zetten zijn koning omleggen. Dat omleggen deed hij echter niet. Wel feliciteerde hij Ruben met een verdiend punt. Wim Platje - Ruben Schilt 0−1

 
De Schotse opening die Gijs van der Willigen hanteerde in zijn partij tegen Ton van der Breggen zal de laatste niet zo geweldig zijn bevallen. Al snel stond de dame van Gijs op g7 om na de pion van dat adres ook de toren met postcode h8 buit te gaan maken. Dat deed Gijs echter niet, omdat hij (waarschijnlijk) dacht een snel mat te kunnen geven op f7, maar dat bleek te optimistisch gedacht. De pion voorsprong, de betere stelling en de vluchtende zwarte koning gaven Gijs een langdurig initiatief. Met vijf pionnen meer ontpopte Gijs zich allengs tot een echte veelvraat. (Nu we het toch over dieren hebben...) Toen de voorsprong gegroeid was tot een loper, een toren en drie pionnen kon mat niet meer uitblijven. Gijs van Willigen - Ton van der Breggen 1−0

De volgorde van zetten die Koos van Dalen na zijn eerste zet 1.f4 koos leidde in de opening tot een wel heel onorthodoxe stelling met een pionstructuur van a2, c2, d4, e2, f4, g2 en h4. Tegenstander Rob Truijens volgde wel de weg van de gezonde opbouw en kwam derhalve beter uit de opening. Een mooi paard op e4 dat niet meer door pionnen kon worden verdreven, een echte octopus zoals dat heet in jargon, en een pion in het voordeel. Wat wil je nog meer? Nog een pion zal Rob gedacht hebben, maar hij verloor er ook weer een. Erger was dat zijn winnend voordeel verdween. De partij stevende lang op remise af totdat Koos door onnauwkeurigheid de kwaliteit en wat pionnen ging verliezen. Langzaam werd hij door Rob van het bord gezet. Koos van Dalen - Rob Truijens 0−1

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".

Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.