"Hebt uw vijanden lief want zij vertellen u uw fouten." (Benjamin Franklin)
RONDEVERSLAG | Veel vaker dan vroeger merk ik dat mensen de Nederlandse spreekwoorden en zegswijzen niet meer beheersen. Als je niet meer weet wat ermee bedoeld wordt, mis je niet alleen een deel van de Nederlandse spreekcultuur, maar is tevens de kans groot dat je ze niet op de juiste wijze gebruikt.
Het verhaspelen van zegswijzen, spreekwoorden en uitdrukkingen leidt vaak tot humoristische situaties, maar wekken natuurlijk op den duur alleen nog maar de lachlust op van diegenen die wel weten hoe het moet. En dat is eigenlijk erg jammer...
Is dat nou werkelijk zo erg, dat verhaspelen? Ik vind van wel, want spreekwoorden door elkaar halen is als het paard achter de hoorns van de koe spannen. En zeg nou zelf, dat is toch het laatste wat je wenst? Het goed formuleren van een spreekwoord is echt niet zo moeilijk. Een blind paard kan de was doen, maar toch gaat het vaak jammerlijk fout.
Nu wil ik natuurlijk geen kwaad bloed zaaien door te zeggen dat we de zaak in ons onderwijs over een nieuwe boeg moeten gooien, maar het kan geen kwaad de schuld in eigen boezem te zoeken, waarover ik vanzelfsprekend niet verder met een zweep over een willekeurige school ga klappen. Het is geen kwestie van opnieuw het ei uitvinden, de oplossing ligt zo klaar als een blondje in het verleden, maar dan moeten er wel zeikers op hun koppen worden geslagen, want je kunt nu eenmaal geen ei breken zonder het te breken.
Het wordt tijd dat het onderwijs weer wat meer aandacht aan het juiste gebruik van spreekwoorden en zegswijzen gaat besteden. Tijd om die ondergesneeuwde kindjes weer uit de losse mouw te schudden. Doen we dat niet, dan hangt binnenkort de onwetendheid als een zwaard van Damocles om onze nek en blijf ik tot in lengte van weken mijn gal hier luchten. Het lijkt nu wel alsof ik er de gek mee zit te scheren, maar dat is natuurlijk zo helder als gras en helemaal waar.
Er zijn nog veel meer voorbeelden, maar ik laat het hierbij. Je moet een open deur niet dicht trappen dus nu maar snel naar de wedstrijdverslagen vol met verspreekwoorden en miszegswijzen van de tiende ronde:
"Vanavond begin van de play-offs. In de laatste drie ronden kan de top vier weer tegen elkaar loten - met verwisselde kleuren. Dat zou voor mij betekenen wit tegen Wim Platje of zwart tegen Hans Nunnikhoven of Dick Korteland.
Prognose: Ik heb met zwart een beter track-record dan met wit. Twee uit drie moet zeker mogelijk zijn, maar waarschijnlijk niet genoeg voor het kampioenschap. Bij winst tegen Hans Nunnikhoven moet het kunnen. Maar tot nog toe heb ik één keer remise tegen Hans bereikt. Hij is meervoudig clubkampioen. Op naar De Willige Dame."
Aldus Pearl Uyttenhove een dag voor de aanvang van de tiende ronde. Aangezien Hans absent moest laten gaan werd het voor Pearl dus inderdaad een partij met wit tegen Wim.
Na 1.d4 Pf6 2.Lg5, de Trompowsky-opening, verliep de partij aanvankelijk vrij rustig. Lang bleef de stand in evenwicht totdat Wim het zwakke 21...Ld7 produceerde en problemen kreeg met een oprukkende vrije d-pion van wit. Pearl kwam zeer goed te staan, maar de aanval liep in eerste instantie vast op een zwarte muur van verdedigers. Toen besloot Pearl alles uit de kan te trekken en het onderste uit de kast te halen om te winnen en offerde hij, naar hij dacht tijdelijk, de dame voor een toren om een pionpromotie te bereiken. Dat viel Wim wel even blauw op zijn dak, maar onder het motto "Met opgeven heeft nog nooit iemand een partij gewonnen" speelde hij door en vond zowaar de weerlegging van het offer. Een fout van Wim had Pearl alsnog de winst kunnen brengen, maar in plaats daarvan nodigde Wim zijn tegenstander even later uit om mat in één te dreigen. Dat deed Pearl - dooie honden bijten immers niet - om er vervolgens achter te komen dat aan eeuwig schaak niet meer te ontkomen viel. Pearl Uyttenhove - Wim Platje ½−½
Cor Paans schrijft over zijn partij met zwart tegen Dick Korteland: "In het begin van de partij was het in evenwicht. Dick kreeg de overhand doordat ik na het slaan van het paard op f3 hem weliswaar met een dubbelpion opzadelde en een open g-lijn gaf, maar uiteindelijk bleek dat geheel niet belangrijk.
Waar ik in de de partij op zat te loeren was het opschuiven van de d-pion. Maar ja, op zet 13 had ik het moeten doen, maar liet ik het na en speelde ik zeer dom de toren naar c8. Aangezien deze direct aangevallen kon worden door een loper of pionwinst kon opleveren voor Dick, was dat niet zo handig. Stom zetverlies kon ik Jisk dan ook meedelen, waar ik even voor Willie moest spelen.
Er waren deze avond nogal wat trage Willies, want regelmatig moest ik toch verschillende Willies verzoeken om een zet te gaan doen bij Jisk en daar had ik het tamelijk druk mee Zo druk dat ik ook vergat mijn klok in te drukken op de momenten dat ik Willie was. Op zet 28 gaan de dames van het bord af en bied ik remise aan. Dick die door had dat ik het druk gehad had in de Willie-organisatie vergunde mij deze grootmoedig. Dank je wel Dick." Dick Korteland - Cor Paans ½−½ (Commentaar van de redactie: Schoonmaker blijf bij je leest!)
John van Waardenberg koos voor het Italiaans als opening van zijn keuze tegen Rob Truijens. Rob maakte er met 3...Le7 de Hongaarse verdediging van. Dat betekent een solide speelwijze. John zette de partij trouwens ook heel rustig op. Kalm aan dan breekt het treintje niet. Alles wees op een lange partij, waarin vooralsnog kleine voordeeltjes werden nagestreefd. Toch maakte Rob in de opening een foutje, wat hem een pion op f7 en de rokade kostte. Een klein voordeel inderdaad, maar beter één kogel door de hand dan tien in de rug, nietwaar? Langzaam maar zeker werd de stand steeds beter voor John die een tweede pion buit maakte. Rob bleef stinkend zijn best doen, maar na dameruil en ruil van een stel torens kon de witte h-pion aan de race naar de overkant beginnen die ook bereikt werd. De dame er weer afslaan kon slechts ten koste van een stuk. John van Waardenberg - Rob Truijens 1−0
Van de partij tussen Ton van der Breggen en Piet Schuller kan ik helaas niets anders melden dan de uitslag: Ton van der Breggen - Piet Schuller 0−1
Ruben Schilt is een gambiet-fan. Hij schotelde Fons Claessen deze keer een koningsgambiet voor. Fons weigerde echter de gambietpion aan te nemen en offerde zelf een pion voor een voorsprong in ontwikkeling en aanvalskansen. Aan aanvallen kwam Fons in eerste instantie echter niet echt toe. De aanval is de beste belediging zal Ruben gedacht hebben, maar ook zijn initiatief vervlakte. Fons trachtte de winst te forceren door een stuk te offeren op de damevleugel. De kots gaat tenslotte voor de baat uit. Net op het moment dat Ruben ging aantonen dat het offer niet gerechtvaardigd was, maakte hij zelf een grote fout, die hem de dame kostte. Het eindspel van dame plus vijf pionnen tegen toren, loper en vier pionnen was gewonnen voor Fons tot hij pardoes de dame weggaf. De bewering dat niets zo moeilijk is als het winnen van een gewonnen stelling klopte ook hier weer als een koe en is werkelijk een waarheid als een zwerende vinger. Ruben Schilt - Fons Claessen 1−0
Jisk Liemburg had weinig moeite om te winnen van de weer vrij chaotisch opererende Willie Damen. Na een soort van driepaardenspel bleef Jisk rustig afwachten of er iemand, en zo ja, wie er dan aan zijn bord zou verschijnen. Hij liet al snel geen banaan meer heel van de vijandelijke stelling. Tenslotte kwam onverwachts de aap uit de broekspijp: een dodelijke paardvork op dame en koning maakte het karwei af. Jisk Liemburg - Willie Damen 1−0
Gijs van Willigen en Koos van Dalen speelden een ouderwetse Philidor-verdediging. Gijs kwam veel beter uit de opening. De eerste klap is doorgaans een spaander waard, maar Gijs pakte niet door en verzuimde een pionnetje op d6 mee te pikken. Een paar zetten later kon dat onder vrijwel winnende omstandigheden alsnog, maar weer liet Gijs Koos ontsnappen. Die maakte daar gebruik van door bij de eerste de beste gelegenheid schennis te stoppen en een pion te winnen. Gijs liet dat niet op zich zitten en won de pion op d6 terug, maar zag niet dat die intussen wel heel erg giftig was. Koos viel de witte dame aan. Gijs dacht hetzelfde te kunnen doen met de dame van Koos, maar had overzien dat die zich via een schaak in veiligheid kon brengen terwijl Gijs' dame op de volgende zet dus wel werd gearresteerd. Gijs van Willigen - Koos van Dalen 0−1
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.