Ronde 1: “Verlangen naar hout” 2

"Verlangen is een goed verdriet" (Frederik Batten)

RONDEVERSLAG | Volgens de rekenmeesters zaten er honderd en elf dagen tussen de laatste ronde van de vorige competitie en de start van de nieuwe. De wereld draaide ondertussen onverstoorbaar door met al zijn rampspoed, oorlogsgeweld en klimaatverandering, maar bij de Willige Dame heerste 111 dagen lang diepe rust op een drietal tussentijdse berichtjes op de website na dan.

Dat het kennelijk lang genoeg had geduurd en dat velen van ons het onderhand toch wel weer eens tijd vonden om achter het bord plaats te nemen bewijst de opkomst in de eerste ronde: van de 24 intern spelende leden verschenen er 20 aan de borden. De ergste trauma's uit de vorige competitie waren waarschijnlijk na een lange en zeer warme zomer voldoende verdrongen en de bereidheid om de wekelijkse martelgang te ondernemen was blijkbaar weer groot genoeg. Het verlangen naar de 32 houtjes kreeg zo langzamerhand de overhand. Ik heb jullie allemaal in ieder geval al die dagen heel erg gemist, maar daar word ik sinds kort gelukkig redelijk adequaat voor behandeld.

De traditie schrijft voor dat de eerste ronde vooraf wordt gegaan door de officiële huldiging van de kampioen van de vorige competitie en de nummers twee en drie. Praeses Cor Paans blikte even kort terug en reikte de bij de podiumplaatsen behorende prijzen uit aan Naomi Snikkers, die als derde was geëindigd, Johan Went die beslag had gelegd op de tweede plaats en Hans Nunnikhoven die kampioen werd.

De spelerskaarten waren door de computer voor de eerste indeling geschud en brachten Ton van der Breggen met wit tegen Wim Vink als eerste partij. Zo te horen was het daarbij Oud-Hollands gezellig in de doorschuifvariant van de Caro-Kann. Ik ving de woorden 'veldwachter' en 'koddebeier' op uit het gesprek tussen beide spelers en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het niet altijd over schaken ging, tenzij er een Koddebeiervariant van een Bromsnor-opening bestaat. Ton dacht een paard te winnen, sloeg het ros met zijn dame om er vervolgens achter te komen dat hem dat de dame kostte. Ton achteraf: "Ik ruilde een paard voor een dame..." Je zult maar om een paard verlegen zitten: "A horse, a horse! I’d give my kingdom for a horse!" (Richard III - William Shakespeare)

Hans Nunnikhoven kreeg met wit de in De Klockelaer steeds beter spelende Jisk Liemburg als opponent. Jisk verloor weliswaar, maar na afloop liet Hans hem zien hoe hij beter had kunnen spelen en de partij had kunnen winnen. Hans begon de competitie derhalve met een 'Hansje'.

Dick Korteland speelde toch echt tegen Piet Schuller ook al stond er op zijn notatieformulier Piet 'Smulders' vermeld. In een geweigerd damegambiet werd Piet door de witte stukken langzaam maar zeker naar de rand van de afgrond gespeeld. Dick won een pion, later nog een en toen de derde in een dubbel toreneindspel van het bord verdween gaf Smulders het op.

In de ruilvariant van het Koningsindisch kwam Anne Meeldijk bevredigend uit de opening tegen Naomi Snikkers die met zwart speelde en voorafgaand aan de partij alle sinds de aanvang van het zomerreces in de haardracht van de spelers aangebrachte veranderingen uitvoerig de revue liet passeren. Ook de in de tussentijd nieuw aangeschafte brillen werden door haar feilloos opgemerkt. 17. b4 van Anne was geen beste zet. Naomi maakte daar alert gebruik van en won een centrumpion. Met actief stukkenspel leek Anne naar een onafwendbare nederlaag te worden gespeeld, maar hij kreeg toch nog een kans op remise die hij met 32. f4 ook leek te grijpen. Op de volgende zet verspeelde hij echter zijn kans op een puntendeling. Naomi greep haar kans wel, won nog een pion en het punt.

Johan Went had 46 zetten nodig om met wit het punt tegen Erik Brok binnen te slepen. Erik verdedigde zich lange tijd uitstekend tegen de runner-up van de vorige competitie. In het Geweigerd Damegambiet verloor Erik Brok op de 20e zet de kwaliteit, maar Johan had geruime tijd, tot 11 uur, nodig om dat voordeeltje om in winst om te zetten. Erik was niet ontevreden over zijn spel.

Ook John van Waardenberg en Pieter Sandijck speelden een Geweigerd Damegambiet, de Semi-Tarraschvariant om precies te zijn. Aan het einde van de openingsfase begon John een beetje te dwalen en kreeg Pieter goede kansen op de zege. Hij overzag echter pionwinst. John zag het licht en ontsnapte. Na dameruil was er voor beiden niets meer te halen ook al kwam John nog een pion voor.

De snelste partij van de avond was die tussen Gijs van Willigen en Koos van Dalen. Met de Philidorverdediging behaalde Koos enig voordeel in de opening hetgeen uiteindelijk in winst resulteerde.

Pearl Uyttenhove 'gambiette' er lustig op los in het begin van zijn partij tegen Wim Platje. Wim nam het Koningsgambiet met beide handen aan en behield gedurende de hele partij de pion voorsprong. Wel moest hij zich secuur verdedigen tegen de aanvallen van Pearl. Een tweede pion werd later Wims' deel, maar dat bleek niet genoeg voor de winst, zodat tot remise besloten werd.

Tabitha Snikkers rokeerde niet en begon meteen de stelling van Fons Claessen te bestoken met pionnen op de koningsvleugel en in het centrum. "Altijd lastig om daartegen te spelen", aldus Fons. "De open lijnen en de koningsaanval deden me de das om".

"Daar zit je nou de hele avond voor te spelen...", verzuchtte Rob Truijen na zijn partij tegen Cor Paans. De langst durende partij van de avond werd door Cor in het eindspel gewonnen. Een paard en een pion hield hij over en dat eindspel zou hij volgens Rob ongetwijfeld hebben gewonnen, zodat hij na vele uren spelen opgaf.

De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's najaar 2018".

Sponsor van deze ronde:

Nick Kimenai - Speler van De Willige Dame