Wie hij was maakte ik jaren geleden mee tijdens een terugtocht van een bezoek aan het TATA Steel-toernooi in Wijk aan Zee. Paul en ik hadden bij het toernooi wel even contact, maar gingen onze eigen weg ook bij de terugreis.
Het was zwaar noodweer en de treinen reden amper meer, alles met veel wachten en overstappen. In Haarlem was van een trein geen sprake meer maar gelukkig ging er nog een bus. Na een heel lange reis en overstappen in Den Haag kwam ik aan in Rotterdam. De metro reed gelukkig en daarmee kwam ik op het Zuidplein. Er bleek nog een bus te staan die de reis richting Dordrecht wel wilde proberen. Het was al heel laat en al flink over twaalven.
Tot mijn grote verrassing stapte ook Paul de Roos daar in. Hij bleek langs een heel andere route van Wijk aan Zee in Rotterdam te zijn gekomen.
De bus wilde net vertrekken toen er twee heel jonge dames, meisjes nog, instapten. Zij wilden de chauffeur wel betalen, maar hadden geen geld. Ze hadden wel treinkaartjes, maar hadden er uiteraard niet op gerekend met een bus te moeten reizen. Paul bedacht zich geen moment, stond op, ging naar de chauffeur en betaalde de reis voor de meisjes. Zij waren natuurlijk heel dankbaar. En ik had een prachtige inkijk gekregen op wie Paul de Roos was.
Tom van Bokhoven (de gelukkige bezitter van een fraai schilderij van zijn hand.)
