Zo dat is eruit. En ik raak de rest van mijn leven geen schaakstuk meer aan! Als jullie dat maar even in jullie oren willen knopen. (Tot morgen dan. Of misschien overmorgen of zo.) Had ik even de pest in over mijn nederlaag in de wedstrijd tegen 3-Torens uit Berkel en Rodenrijs. Zelden zo de bram in gehad. En mijn team ook nog in de steek gelaten op de koop toe. Ze zullen me nu wel op de reservebank zetten en stevig twee-componentair vastlijmen of me verbannen naar de tribune.
Maar misschien is het verstandig als ik even verslag doe van de wedstrijd en wat er aan voorafging: Aangezien ik die avond met het viertal in de consistoriekamer tegen het derde viertal van 3-Torens zou spelen had ik besloten om wat vroeger weg te gaan om te helpen borden, stukken en klokken gereed te maken voor de wedstrijd. Vol goede moed stapte ik in de auto, draaide de contactsleutel om en ... Niets! Dood als een pier die accu. Mismoedig zette ik de knop van de verlichting op de uitstand.
Hersenen schakelen koortsachtig naar mogelijkheden. Oplossingen. Bus? Taxi? Auto jatten? Toch maar John gebeld. Briefje met zijn 06 ligt gelukkig nog naast m'n computer. John ging gelukkig ook spelen en pikte me voor de deur op. Service van De Willige Dame! Redder in nood.
Vreemd, ik krijg ineens het onbehaaglijke gevoel dat ik bovenstaande tekst ergens anders al eens eerder heb gezien... Hmm, nou, dan maar naar de partijen:
Piet Schuller kreeg aan het derde bord te maken met een visueel gehandicapte speler. Deze had zijn eigen speciale bord bij zich. Het formaat was wat kleiner dan het standaardbord waarop Piet de door zijn tegenstander mondeling doorgegeven zetten moest uitvoeren, waarna Piet hetzelfde deed met zijn eigen zetten. Piet kweet zich niet alleen voorbeeldig van zijn extra taak, maar kreeg ook goede kansen. Misschien had een verdubbeling van de torens hem de winst kunnen brengen, maar Piet liet dat na en de partij eindigde in remise. Piet zal er vrede mee hebben gehad. ½-½. 
Fons Claessen was deze keer veroordeeld tot zwart aan het eerste bord. Zijn tegenstander zette een Italiaan op het bord en Fons antwoordde op 3. Lc4 met Le7, de Hongaarse verdediging of kortweg: het Hongaars. De opening heeft haar naam te danken aan een correspondentiewedstrijd tussen de schaakteams van Parijs en Boedapest, 1842-'45, waarin het Hongaarse team zegevierde. Jakow B. Estrin schrijft in zijn boek 'Drie open schaakopeningen': "De zwarte stelling vertoont hier geen zwakke plekken, zodat het wit moeilijk zal vallen voorwaarden te scheppen voor een scherpe strijd, die zo kenmerkend is voor het Italiaans, Evans-gambiet of Tweepaardenspel". Allemaal heel aardig natuurlijk, maar Fons werd opgezadeld met een dubbelpion. Die werd later buitgemaakt en kreeg gezelschap van nog twee pionnen. Dat werd Fons in een toreneindspel te machtig. ½-1½. 
Rob Truijens had de reis vanuit het verre zuidwesten, Zeeland, gemaakt om zijn reglementair verplichte tweede partij voor het viertal te komen spelen. Aan bord vier had hij gedurende de hele partij een overwicht, maar zijn tegenstander bood taai weerstand. Winst van enkele pionnen bleken echter ook hier in een dubbel toreneindspel de doorslag te geven en Rob vierde derhalve zijn rentree na lange tijd met een overwinning. 1½-1½ 
Alles hing dus af van de partij die ik tegen Jan Breugem speelde. Met wit was ik in de Löwenthalvariant van het Siciliaans terechtgekomen, maar veel voordeel haalde ik er niet uit. Ik begon een pionnenstorm(pje) op de koningsvleugel, maar werd verrast door een kwaliteitsoffer tegen een loper en een pion, waar later nog een pion bijkwam. Voor een paard en twee pionnen had ik compensatie in de vorm van een toren, maar ik kon nogmaals pionverlies niet voorkomen. Het zwarte pionnencentrum leek winnend, maar dat viel tegen.
Ik rammelde er, volgens Stockfish, een serie hele goede zetten uit, won twee pionnen terug en kwam gewonnen te staan. Maar te vroeg met de vrije a-pion opstomen bracht me groot nadeel. Jan maakte vervolgens op zijn beurt een grote fout. Ik ruilde de toren tegen zijn loper en kon het punt gaan incasseren. Wat er toen gebeurde tart alle beschrijvingen. Met nog 10 seconden op de klok had ik de keuze uit twee zetten. De ene was absoluut winnend. De andere absoluut verliezend. Te gefocust op het halen van een dame zette ik in tijdnood (alweer) mijn pion op a7 en dat was dus precies de verkeerde. 1½-2½. 
In deze stelling heeft wit op e4 met zijn toren de loper geslagen en de zwarte koning moest op e4 terugslaan. Ke2 is nu natuurlijk winnend, maar ik speelde met de vlag op vallen a7?? en kon na Kd3! opgeven.
Inmiddels ben ik van de ernstigste depressieve verschijnselen afgeholpen door mijn hypnotherapeut die alle herinneringen aan deze traumatische ervaring uit mijn geheugen zal trachten te wissen. Zelf voel ik meer voor de aanpak van Cees 'Blauwbilgorgel' Buddingh'. Die beschouwde een verliespartij als zijnde niet gespeeld.
Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd
De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-viertal Klasse 2A".
Alle foto's vind je bij "Extern" ⇒ "Foto's 2017-2018".