WEDSTRIJDVERSLAG | Als je alle wedstrijden in een competitie verliest eindig je met nul punten. Je bent immers de reeks wedstrijden begonnen met nul punten en daar is niets bij gekomen, omdat je geen punten behaald hebt.
Dat klinkt logisch en geloof me, dat is het ook. De woorden 'nul', 'niets' en 'geen' in de kop van dit verslag laten wat dat betreft geen ruimte voor iets anders dan de afwezigheid van welke hoeveelheid dan ook. Minder dan niets bestaat immers niet.
Ja maar, zult u wellicht zeggen, hoe kan het dan dat we bij bijvoorbeeld wel spreken van -10 graden? Onder nul dus. Wel, dat betreft simpelweg een temperatuurschaal vernoemd naar de Zweedse astronoom Anders Celsius, waar de heren Reaumur, Fahrenheit en Kelvin andere gedachten over hadden, en die niets met het mathematische niets te maken heeft.
Het is derhalve onmogelijk dat een schaakteam de competitie beëindigd met minder punten dan waarmee het de competitie begonnen is. Je begint met nul en daar komt iets bij of er komt niets bij. Toch staat er op de ranglijst van de tweede klasse A van de RSB-viertallencompetitie dat het viertal van De Willige Dame geëindigd is met 1 minus 2 punten. In de wiskunde, waar we met het grootste gemak met negatieve getallen kunnen rekenen is van het sommetje 1 min 2 de uitkomst: -1. Tja, in de wiskunde kan dat natuurlijk, maar ik heb nog nooit in een wiskundige realiteit geschaakt en u, wed ik, ook niet.
We dienen dus het fenomeen van lager te eindigen dan er begonnen is, zien te verklaren. Ik ga hier vanzelfsprekend voorbij aan de bewering dat er twee strafpunten van het ene behaalde matchpunt zouden kunnen zijn afgetrokken, omdat iedereen wel inziet dat dat net zoiets is als vijf peren van vier appels aftrekken. Nee, de verklaring moet gevonden worden op de manier waarop ook Albert Einstein tot het inzicht kwam dat er niet zo iets is als een ruimte en een tijd, maar dat er slechts sprake is van één ruimtetijd waarin tijd geen constante grootheid maar relatief is.
De even elegante als onthutsende conclusie die getrokken moet worden komt voort uit de volgende redenering: Als je op nul begint en op -1 eindigt, kan dat niets anders betekenen dan dat je bent geëindigd voor je begonnen bent. Aangezien het natuurlijk onmogelijk is om te eindigen voor je begint, moet daaruit wel geconcludeerd worden dat er geen sprake kan zijn geweest van een begin en je dus ook nooit bent begonnen!
Als het viertal, zoals we zojuist hebben bewezen, nooit aan de competitie begonnen kan zijn, dan heeft het team dus ook nooit verloren. En daaruit volgt dan uiteindelijk het onomstotelijk vaststaande bewijs dat ze, zelfs in een nooit begonnen competitie, ongeslagen kampioen moeten zijn geworden aangezien ze niet hebben kunnen verliezen... Derhalve: Van Harte Gefeliciteerd Heren!
Hier volgt dus het verslag van een nooit gespeelde wedstrijd tussen RSR Ivoren V2 en De Willige Dame V1, waaruit onvermijdelijk volgt dat dit verslag niet kon worden geschreven en u het op dit moment vanzelfsprekend ook niet kunt lezen.
Aan het vierde bord speelde Rob Truijens met zwart tegen de 13-jarige Circe Janse. Het is altijd uitkijken als je speelt tegen de aanstormende jeugd en dat bleek ook hier. Circe mag dan wellicht een aardig meisje zijn, maar aan het bord kende ze geen mededogen. Rob leverde al snel een loper in en daarna werd het van kwaad tot erger. Rob: "Ik verloor een loper en daarna leek m'n stelling wel een plumpudding die in elkaar stortte". 1-0.
Aan bord drie trof ook Piet Schuller een jeugdige schaker. Qian Huang was met zijn 13 jaar al even medogenloos als het dametje naast hem. Een dubbelaanval op loper en toren kostte Piet naar voorbeeld van buurman Rob ook een loper. Daarna was het verdedigen geblazen. Piet deed dat goed, maar verloor uiteindelijk toch. In de nabespreking toonde Qian zich een heel aardige en voorkomende tegenstander, die Piet er onder andere op wees hoe hij Qians dame had kunnen winnen. Dat Qian een talent is bewees hij de volgende dag door het winnen van het Corry Vreeken jeugdtoernooi. 2-0.
Fons Claessen zat aan het eerste bord en speelde tegen Leonardo Ayala, de zoon van RSB-voorzitter Angelo. Aanvankelijk zag het er helemaal niet naar uit, dat een van beide spelers het hele punt zou kunnen opeisen, maar kleine foutjes van Fons leverden Leonardo wat pionnetjes op. Toen het er meer dan drie werden hield Fons de partij voor gezien. 3-0.
Op bord twee werd harde strijd geleverd door Wim Platje, die het met zwart opnam tegen teamcaptain Shakir Salih. In de hoofdvariant van het Tweepaardenspel ging wit in de aanval en dreigde met de batterij Lb2-Dc3 allerlei onaangenaams voor de gerokeerde zwarte koning. Wim bleef echter kalm en na dameruil bleef er van Shakirs aanval weinig meer over. Shakir weigerde een remise-aanbod van Wim en kwam met de koningsvleugelpionnen ondersteund door loper en toren opnieuw tot een, wellicht winnende, aanval, die echter door een mindere zet niet doorsloeg. Wim won een loper, gaf een paard voor twee pionnen en bereikte een gewonnen stelling. Met een 3-0 achterstand, vier minuten op de schaakklok en ver na elf uur besloot Wim opnieuw remise aan te bieden, zodat Dordrecht nog voor het sluiten van de stadspoorten om middernacht zou kunnen worden bereikt. Shakir kon niet anders dan het aanbod met een verwonderd gezicht accepteren. 3½-½.
Het viertal dankt bij dezen natuurlijk ook de invallers van het afgelopen seizoen. Willem Weerdesteijn hielp het viertal één keer uit de brand en pakte meteen de winst. Cor Paans viel driemaal in en haalde daar anderhalf punt voor het viertal uit. De viertallencompetitie is een competitie die bedoeld is om meer spelers meer te kunnen laten spelen. Degradatie en promotie zijn niet mogelijk, want het plezier staat voorop. Ondanks de deze keer wat mindere resultaten hebben we allemaal, al was het dan ook voornamelijk tijdens de autoritten, bijzonder veel lol gehad.
Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.
De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-viertal Klasse 2A".