"Bij armoede ontbreekt veel, bij hebzucht alles." (Publilius Syrus)
RONDEVERSLAG | Samen schuifelen ze over de winkelstraat. Zoals iedere avond waren ze bij elkaar gekomen bij de grote houten bank die tegenwoordig bij het standbeeld van de jongens van de Witt staat...
Daar hebben ze zoals gewoonlijk afgesproken. Doorgaans blijven ze er maar heel even rondkijken en dan gaan ze weer gauw op weg, want het trekt aan ze. Onweerstaanbaar als altijd. Nu lopen ze langzaam via de Voorstraat de Vriesestraat in op weg naar de tapperij, die vroeger, toen de vorige eigenaar er nog was, gewoon café heette.
"Zeg Tinus", zegt Bertus, "zouwe de prijze van een kouwe klets straks ook zo hard omhoog gaan as de bezine. Vanwege de inflaasie bedoel ik..."
"Nou, as je het mijn vraagt, maar dat doe je toch nooit", zegt Tinus, "dan zou dat best wel is zo kenne weze. Eigelijk weet ik het wel zeker. Netuurlijk hoop ik dat het meevalt, maar dat zal wel weer niet. Ik hou nou aan het end van me geld altijd al een stuk maand over en as het zo door gaat heb ik van de armoe geeneens geen ontlasting meer."
Bertus kijkt zijn vaste metgezel enigszins verbaasd aan. Doorgaans is Tinus niet zo gauw uit het veld geslagen, maar nu maakt hij toch een wat terneergeslagen indruk.
"Kom op Tinus", we hebbe toch altijd genoeg cente gehad voor een vloeibare boterham. Beetje poffe hier en daar. 't Schijnt dattewe nog wat toeslage tegoed hebbe ook. 'Komp vast wel goed en zo niet, dan kenne we altijd nog op het ete bezuinige."
"Jij hep makkelijk prate", zegt Tinus, "maar as ik boe roep in me portemonnee dan ken je de echo hore."
"Ja, en hij is van uienleer. Als je d'r in kijk springen de tranen in je oge zeker. Ik ken dat. Nou, ik ben ook af en toe zo arm als Job op de mesthoop met een paar kerkratte. Ik hep ook af en toe geen luis om dood te drukke en geen nagel om amme reet te krabbe, maar achter de wolleke schijnt altijd weer de zon hoor Tinus. Inflaasie of geen inflaasie."
"Bij mijn legge de muizen dood voor de kast", sipt Tinus, "en die er over zijn hebbe traantjes in d'r oogies. Ik hep geeneens geen geld om de schimmel van de kaas te snijje. Ik zit tegewoordig met de gordijne dicht te ete, zo errug is het al."
"Wat jij nodig hep is zo'n goudgele witgerande rakker ", zegt Bertus, "Krijg je van mijn. Ik hou je vrij vanavond. Ik heb toevalleg een heel zootje lege flesse ingeleverd vandaag." "Zal je wel erges gejat hebbe", zegt Tinus, "Kijk maar uit, jij met je goudgele witgerande rakker. Voor je 't weet staat er een advocaatje met slagroom voor je rooie neus..."
Ze lopen langs een paar verlichte ramen. Achter het linkse raam zitten acht mannen in een te kleine kamer dicht opeengepakt aan vier borden te schaken. In de ruimte aan de andere kant van de monumentale buitendeur is de wat grotere kamer afgeladen vol met nog eens twaalf schakende mannen.
"Ik denk dat die lui uit die tepijtezaak *) hier in dat dwarsstraatje gegooid zijn", zegt Bertus. "Nou, as je het mijn vraagt, maar dat doe je toch nooit", zegt Tinus, "dan zou het mijn niet verbaze as ze de huur niet meer op konde brenge. Mot je ze zien. As haringe in een ton. Inflaasieschaak... 't Mot nie gekker worde..."
*) Zie: Ronde 10 "In oriëntaalse sferen"
Gijs van Willigen kwam wat beter uit de opening, een Caro-Kann, dan Pieter Hofstee. Pieter wist na afloop te vertellen dat het in de variant was die naar de Joods-Oekraïense grootmeester David Bronstein is genoemd. De computer bevestigt dat het de Bronstein-Larsenvariant is. In ruil voor de open g-lijn moet zwart wel de verdubbeling van de f-pion toestaan. Gijs weerde zich wat je noemt kranig tegen de koploper en stond bij het begin van het middenspel zeker niet minder dan zijn tegenstander. Na dameruil op zet 13 taxeert de schaakelektronica de stelling tot aan de 25ste zet als volkomen in evenwicht. Dan komt er met 25.Kc2 een kink in de kabel. Wit verspeelt er een pion mee en in kort tijdsbestek sneuvelen nog een pion en een stuk. De zwarte h-pion beslist daarna de partij. Niettemin een prima partij van Gijs. Ik voorspel voor ronde 10 minstens een remise voor Gijs als hij zal aantreden tegen Fons Claessen. (Gijs van Willigen - Pieter Hofstee 0−1)
De opening 1.d4 d5 2.Lg5 staat genoteerd als de Hodgson-aanval, maar mag ook "Trompowsky tegen 1...d5" genoemd worden. De gewone Trompowsky ontstaat na 1.d4 Pf6 2.Lg5. Pearl Uyttenhove bracht hem, de Hodgson-aanval dus, op het bord tegen Hans Nunnikhoven, die met 2...Dd6 meteen het avontuur op zocht. Wit ging wat te vroeg met de dame op stap, wat hem nogal wat tempi kostte, maar Hans profiteerde daar niet van. Door een onnauwkeurigheid van Pearl, 23.Pe5 in plaats van 23.Dc2, werd de witte stelling plotseling vrijwel onhoudbaar. Hans won een pion en in het nauw gedreven gaf Pearl een paard weg en op (zeugma). Pearl kennende laat hij zich echter niet zo gemakkelijk uit het veld slaan, zodat mijn voorspelling voor volgende week luidt dat hij toch een heel goede kans maakt om van John van Waardenberg te winnen. (Pearl Uyttenhove - Hans Nunnikhoven 0−1)
Al dan niet per ongeluk kwam er in de partij John van Waardenberg - Koos van Dalen een echte Benoni op het bord. Koos kijkt doorgaans niet op een pion, maar er zomaar eentje weggeven zonder er iets voor terug te krijgen in de vorm van enige compensatie is toch niet bevorderlijk voor een goede afloop. Ook een vroege dameruil helpt dan niet mee. John speelde de hele partij verder met de wind mee, won nog een pion en in een toreneindspel met twee verbonden vrijpionnen liet hij Koos verder geen kans meer. (John van Waardenberg - Koos van Dalen 1−0)
De partij tussen Ruben Schilt en Han van Gorkom is mij helaas niet overgeleverd en is derhalve in de deemsterende wereld van de wel gespeelde doch voor eeuwig vergeten meesterwerken opgegaan. Wellicht kan het Ruben niet veel schelen, maalt hij er niet om, dan wel zal het hem worst wezen. (Ruben Schilt - Han van Gorkom 0−1)
In een geweigerd damegambiet maakte witspeler Willem Weerdesteijn op de achtste zet met e4 een Weerdesteijniaanse fout, die voor hem heel ongunstig had kunnen aflopen. Michel Verheij speelde een aangevallen paard echter terug naar f6 in plaats van vooruit naar c3, waar het voor behoorlijk wat witte hoofdbrekens had kunnen zorgen. Twee zetten later vergat Michel een paard terug te slaan en waren de rollen plots omgedraaid. Michel: "Ik had even zin om weg te lopen". Tot de 38ste zet bleef Michel zich hardnekkig verzetten, maar niet verliezen met een stuk achter tegen een speler van het kaliber van Willem is een vrijwel onmogelijke opgave. Met een Weerdesteijn in deze vorm tip ik hem als winnaar van de partij die hij de volgende keer tegen Piet Schuller zal gaan spelen. (Willem Weerdesteijn - Michel Verheij 1−0)
Een openingsfout in een gesloten Spanjaard kostte de met zwart spelende Ton van der Breggen een pion tegen Jisk Liemburg. Jisk bouwde onmiddellijk aan een sterk centrum en kwam al vroeg heel erg goed te staan. Een misgreep van Jisk, 13.Lg5, werd door Ton niet benut om weer terug in de partij te komen. Een witte vrijpion op de e-lijn trok daarna alle aandacht naar zich toe. Bij de verdediging tegen de witte opmars sneuvelde een zwart paard en toen een tegenaanval van Ton op de h-lijn strandde gaf hij op. Beide spelers observerend kan ik voor de volgende week niet anders voorspellen dan dat ze allebei wel eens het punt zullen kunnen gaan pakken. (Jisk Liemburg - Ton van der Breggen 1−0)
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.
Sponsor van deze ronde:
Erik Brok - Speler van De Willige Dame