"Iedereen wil naar de Hemel, maar niemand wil dood." (Joe Louis)
RONDEVERSLAG | In deze inleiding wil ik terugkomen op de belofte die ik in het verslag over de achtste ronde deed. Ik schreef daar: "Er is namelijk nog een voorval dat ik heb meegemaakt en moeilijk rationeel te verklaren valt, maar daarover wellicht later."
En aangezien later inmiddels nu is geworden zal ik het voorval hier melden, hoewel ik mijn twijfels heb of ik dat wel zou moeten doen. Maar belofte maakt schuld en dus: Ik was 17 en de andere jongens van mijn eerste bandje hadden vermogender ouders dan ik. Zij gingen in de vakantie naar Torremolinos en dat zat er voor mij niet in. Nu hoorde ook Chris min of meer tot de groep. Hij bespeelde geen instrument, maar rommelde wat met elektriciteit, kabels en snoeren en hij had een harmonium tot een lichtorgel omgebouwd. Als wij optraden ranselde hij met een enorme dynamiek de toetsen en dan flitsten er achter de band allemaal gekleurde lampen op. Psychedelische rock avant la lettre. Hij en ik waren het jaar ervoor in de vakantie op de brommer door België en Luxemburg langs de jeugdherbergen getrokken en zoiets zouden we nu ook weer doen. Vlak voor de vakantie had ik in een weekend een hele nare droom. Ik droomde dat het niet goed ging met mijn vriend. Het was stikdonker en hij verkeerde in nood, want hij kon slechts met de grootste moeite ademhalen. Meer details had ik niet, maar het was genoeg om met een naar gevoel wakker te worden. Terwijl ik 's morgens vroeg nog in bed lag werd er aangebeld. Vreemd voor zo vroeg op een zondagmorgen. Even later kwam mijn moeder de trap op, opende mijn slaapkamerdeur en zei met verstikte stem dat er iets vreselijks was gebeurd. Ik hoorde mezelf zeggen: "Ik weet het. Chris is dood..." Dat bleek zo te zijn. Hij was ergens in de buurt van Woudrichem door een automobilist van zijn Solex gereden en had die nacht in het ziekenhuis tevergeefs voor zijn leven gevochten... Ik heb eigenlijk achteraf nooit geprobeerd een verklaring voor dit bizarre fenomeen te vinden. Het leek me van meet af aan onbegonnen werk en het voelde op de een of andere manier toch logisch.
Gelukkig komen er ook plezieriger onverklaarbare 'te zeer toevalligheden om toeval te kunnen zijn' voor. Van recenter datum is deze: Ik had een aantal keren een 'zoek en vindspel' op de computer gespeeld. Op de afbeelding helemaal bovenaan dit verslag zie je een zoekplaat uit het computerspel 'Letters from Nowhere'. Ik wist dus van de meeste te zoeken voorwerpen waar ze zich op de locaties bevonden. Gusta wist dat niet, want ze speelde het spel pas voor de eerste keer. Onderaan in de plaat staan de voorwerpen genoemd, die je moet zoeken. Er staat bijvoorbeeld 'Begin alfabet'. Dat moet dus de letter 'A' zijn. Als je tijdens het spel op de onderste helft van de deur op de 'A' klikt dan heb je het gezochte gevonden en verdwijnt die opdracht uit de lijst. Nu zat Gusta naarstig naar alle voorwerpen te zoeken en dat viel niet mee. Totdat ik toevallig even achter haar ging staan en in gedachten ging meezoeken. Voor mij was dat na zoveel keer spelen natuurlijk niet zo moeilijk. En toen gebeurde er iets heel vreemds. Iedere keer als ik mijn blik vestigde op een te zoeken voorwerp in de plaat vond Gusta hem binnen enkele seconden. Keek ik naar de 'Libel' dan had ze die in een oogwenk gevonden. Keek ik naar de 'Waaier'? Geen punt ze had hem zo. Ogen gevestigd op 'Jerrycan'? Binnen geen tijd 'hebbes'. Het was onmogelijk voor haar om mij te zien, want ik stond immers achter haar. Ook was er geen reflectie in de monitor. Het gebeurde ook niet zomaar een enkele keer. Nee, het gebeurde tientallen keren, ook op voor haar tot dan toe volkomen onbekende locaties in het spel. Ze zegt dat ik een sterke zender ben, want ze ontvangt mijn woordloze aanwijzingen heel gemakkelijk. Het zal wel. Gelukkig heb ik in de tijd dus maar een stuk of vijf van deze ervaringen gehad. Niet genoeg om je zorgen over te maken. Tussen de voorvallen liggen steeds voldoende jaren om ze te vergeten.
Toch gaat de fantasie soms nog wel eens met mijn gedachten aan de haal over dergelijke paranormale ervaringen. Het zou toch wel gemakkelijk zijn als je, op het moment dat je het hard nodig hebt tijdens een schaakpartij, even een lijntje kunt open gooien naar je esoterische raadgevers aan gene zijde van de Styx. Eerst met je innerlijke ouija-bord een geestelijk contactverzoek versturen en dan komt er iets door, zo van: "Hallo, Bobby hier, waar kan ik je mee van dienst zijn?"
"Eh.., ja, uh.., meneer Fischer.., met Wim.. ik eh.. heb hier de keuze tussen de toren naar f8 of de andere toren naar f4. Ehh.., wacht even, ik denk de astrale projectie van de stelling even aan u door.. Ziet u hem?"
"Even kijken Wim.. Aahh! Jazeker! Ik zie de stelling. Er zitten wel wat spettertjes fluïdum op en het geheel ziet er een beetje Spasskies uit, maar.. O, o, o, wat ben ik weer lollig vandaag.. Snap je hem ook? Spasskies? Laat maar.. Even zien.. Ja, ik begrijp je probleem.."
"O gelukkig, wat beveelt u in dit geval aan? Wat is volgens u de beste zet"
"Eens even kijken. Oeps.. Ik zie dat Max en Jan-Hein er aankomen. Die hebben zeker in de gaten dat ik een Nederlander aan het adviseren ben. Ze beweren, dat we de markt voor raadgevers met of zonder aura eerlijker moeten verdelen, maar daarover staat niets in het handboek dat Peter bij de poort uitreikt als je aankomt. Ja hoor, ik zie het al.. Speel gerust 25...Tf4 knul. Dat wint absoluut volgens mij. Wacht even, ik laat Max en Jan-Hein.. Hee, daar is Boris ook.. Ik laat ze er alle drie toch ook maar even naar kijken.. Zou ik vanwege de conflicten vroeger nooit gedaan hebben, maar hier kom je echt tot rust.. Hallo Wim?"
"Ja, meneer Fischer.."
"Toren f4!! We zijn unaniem in onze mening. Spelen die zet gozer! Veel succes, enne leg ze om hè! Doei!"
Bij nader inzien toch maar niet. Zo wil je natuurlijk niet winnen en bovendien lijkt het wel of ik propaganda zit te maken voor een partijtje valsspelen... Wel, dat was de inleiding voor deze keer en nu snel door naar de uitgebreide wedstrijdverslagen van de negende ronde:
Klassementsaanvoerder Hans Nunnikhoven ontmoette dan eindelijk Wim Platje, een treffen, dat tweemaal door beider afwezigheid was uitgesteld. Het werd gesloten Spaans en wel de Tsjigorinverdediging. Hans stelde de opmars d4-d5 een paar maal ten onrechte uit, want het had hem zeker de betere stelling opgeleverd. Nu kwam Wim zelf op zet 15 met d5 en bevrijdde zich hiermee van de witte druk. Het middenspel gaf na het foutieve 19.fxe3 van wit een langdurig zwart initiatief te zien. Met elke zet verslechterde de positie van Hans. Wim kwam een pion voor, maar miste de winst met 25...Tf4. Hij speelde in plaats daarvan het verdedigende 25...Tf8 en bood remise aan. Wim Platje zal achteraf, na consultatie van het electronisch computerbrein, nog het meest ontevreden zijn over het resultaat, maar als je 'het' niet ziet, dan verdien je 'het' ook niet, wat dat 'het' dan ook moge zijn. Volgende week staat dezelfde partij vanwege de playoffs waarschijnlijk weer op de rol. Hans Nunnikhoven - Wim Platje ½−½
Bijna vanzelfsprekend stond na 1.d4 Pf6b 2.Lg5 de Trompowski-opening op het bord, de favoriete opening van Pearl Uyttenhove, die Dick Korteland tegenover zich de zwarte stukken zag leiden. Dat gebeurde na de opening vrij agressief. Dick mobiliseerde een toren op de h-lijn na de opmars h7-h5-h4. 13...Th5 was een hele sterke en Pearl had daar geen afdoende antwoord op. Hij verloor een pion, de rokade en nog een pion en kreeg van Dick daarna geen kans meer. Met een aardig schijnoffer van de dame trok Dick bekwaam het punt naar zich toe. Pearl: "Ik weet niet wat er allemaal gebeurde, ik zat nogal te prutsen geloof ik..." Pearl Uyttenhove - Dick Korteland 0−1
Nadat in de partij tussen Cor Paans en Ruben Schilt de opening voor Cor was geweest, ging er in het middenspel iets helemaal mis met de voorzitter. Ruben kwam een loper voor en toen er een gedekte zwarte pion op de tweede rij verscheen gaf niemand meer een stuiver voor de kansen van Cor. Bovendien was zijn bedenktijd bedenkelijk geslonken. Met nog anderhalve minuut op de klok was Cor gedwongen tot snel zetten. De enige troef van Cor, een vrije a-pion, stond op het punt om ook nog verloren te gaan en zijn stelling was rijp voor de totale sloop. En toen maakte Ruben, met nog 28 minuten op de klok, een fatale beginnersfout. Hij ging mee in het tempo van Cor en begon ook snel te schaken. Dat zag Paans, de oude geslepen vos, maar al te graag. Twee witte torens dreigden even later plotseling mat op de zevende rij en Ruben blunderde bij het voorkomen daarvan een toren weg. Nu was de toren van Cor machtiger dan de loper van Ruben. Wat zwarte pionnen sneuvelden en even later gaf zwart in verloren positie op. Commentaar van Ruben: "Shit!!!" Het positieve is de geleerde les: dit zal hij nooit meer doen. Cor Paans - Ruben Schilt 1−0
Nagekomen commentaar op de partij van Cor: "In de opening kwam ik zeker niet onaardig te staan, maar naarmate de partij vorderde maak ik wat verkeerde keuzes, wat o.a. zou leiden tot dameruil en dat was onnodig. Daardoor gaf ik mijn voordeel weg. Nog gekker wordt het in zet 25, waar ik een totaal verkeerde keus maak en dat leidt tot een verplichte ruil van paard of loper. Ik kies voor de loper aangezien veel van mijn pionnen op zwart staan, maar uiteindelijk was slaan met het paard veel beter geweest.In zet 36 ben ik ook effe de weg helemaal kwijt, want daar laat ik na een toren te slaan. Dat ik uiteindelijk de partij toch nog win, mag dan ook wel een Trinitatiswondertje heten."
In een Italiaanse partij kwam Fons Claessen met de witte stukken beduidend beter uit de startblokken dan Rob Truijens. Het centrum en de damevleugel werden vastgelegd en Fons kreeg alle ruimte om te manoeuvreren. Rob verdedigde zich echter actief en kwam bevredigend te staan. 17...Lg4 was echter een fout, die een pion kostte. Fons kwam in gewonnen positie met een mooie vrijpion op e6, won een tweede pion, had met 37.e7+ aan het langste eind kunnen trekken, maar blunderde onbegrijpelijkerwijs plotseling een stuk weg en kwam tot overmaat van ramp nog in een matnet terecht ook. Fons Claessen - Rob Truijens 0−1
Ton van der Breggen kreeg te maken met de bundeling van schaakkracht die Willie Damen heet. Een tegen allen dus en Ton deed zijn uiterste best in wat begon als een Caro-Kann, omdat Cor Paans als eerste moest antwoorden op de openingszet van Ton: 1.e4 Cor:c6. In het eindspel verloor Ton echter een toren en die materiële achterstand kon hij niet meer goed maken. Ton van der Breggen - Willie Damen 0−1
De Richter-Rauzervariant van het open Siciliaans is in handen van Jisk Liemburg een machtig wapen en dat ondervond zwartspeler Piet Schuller, maar in het begin van de partij was er nog weinig van te merken. De Richter-aanval 7.Pxc6 levert zwart eigenlijk best een mooi centrum op na 7...bxc6. Piet kwam beter uit de opening. Door een fout van Piet aan het begin van het middenspel kreeg hij ten koste van de dame en een pion slechts een toren en een loper terug en toen er daarna door een tweede fout nog een toren verloren ging vond Piet het welletjes. Jisk Liemburg - Piet Schuller 1−0
Zoals altijd zette Gijs van Willigen na 1.e4 van tegenstander Koos van Dalen met 1...d6 de Pirc-verdediging op het bord. Het was het begin van een lange partij van 59 zetten. Gijs kreeg gedurende de eerste 20 zetten de betere stelling en won niet alleen een pion, maar ook partijwinst kon niet veraf meer zijn. Een aantal zwakkere zetten brachten echter weer Koos in het voordeel. Koos won een loper. Gijs had er drie pionnen voor. De partij eindigde vrij abrupt toen het vervoer van Koos arriveerde en deze keer kennelijk niet kon wachten, zodat er tot remise besloten werd. Volgens Gijs waren de beste kansen op dat moment voor Koos. Koos van Dalen - Gijs van Willigen ½−½
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.