RONDEVERSLAG | Het is, vind ik, altijd een beetje flauw om een stukje te laten beginnen met: 'Ik droomde onlangs dat...' Toch kan ik daar deze ene keer niet onder uit om de simpele reden dat ik onlangs iets droomde...
Ik had de avond voor de droom naar een Sf-film zitten kijken, waarin buitenaardse wezens voorkwamen. Én natuurlijk bezochten die de aarde. Én vanzelfsprekend kwamen ze met kwade bedoelingen. Én uiteraard kwamen ze hun boosaardige plannen uitvoeren in de VS. Voor de filmindustrie bestaat de aarde immers voor het grootste deel uit de USA. In werkelijkheid is volgens mij de kans dat 'Aliens' zelfs maar in de buurt komen van de aarde miniem. Ga maar eens na:
Er zijn in ons sterrenstelsel, 'de Melkweg', ruwweg zo'n 500 miljard sterren. In het waarneembare heelal komen al even ruwweg zo'n honderd miljard sterrenstelsels voor. Die zijn niet allemaal even groot als ons eigen melkwegstelsel. Als we voor het gemak aannemen dat een gemiddeld sterrenstelsel honderd miljard sterren telt, dan zijn er in het waarneembare heelal dus honderd miljard keer honderd miljard sterren. Dat zijn er tien triljard - een één met tweeëntwintig nullen. Dat zijn meer sterren dan er zandkorrels op aarde bestaan. Niet dat ik die ter controle geteld heb, maar dat komt later nog wel.
Rond een flink deel van die sterren beschrijven planeten hun banen. Er zijn er inmiddels genoeg ontdekt, die in de zogenaamde bewoonbare zone, niet te koud, niet te heet, rond hun ster cirkelen. Hebben we dan misschien buren die we kunnen ontmoeten? Een groot probleem is de afstand. Veel van die planeten bevinden zich op tientallen, honderdtallen, ja zelfs miljoenen lichtjaren afstand. Een lichtjaar is geen periode maar een afstand. Om precies te zijn 9.460.730.472.580.800 meter. Laten we het afronden op 9,5 duizend miljard kilometer. Onze raketten gaan ongeveer met een snelheid van 40.000 kilometer per uur (ontsnappingssnelheid). Op dit moment zouden wij daar dus grofweg 2.37.500.000 uur voor nodig hebben. Een jaar duurt 8760 uren, dus dat is ongeveer een dikke 27000 jaar reistijd over één lichtjaar.
Ik vind het best begrijpelijk dat een beetje Buitenaardseling, Alien, ET, na een paar duizend jaar reizen helemaal vergeten is dat hij van plan was om in de tuin van John Doe net ten noorden van Memphis Tennessee te landen om van daaruit een verwoestende invasie te starten. Maar de oplossing is natuurlijk dat we vanwege één of andere kromming van de ruimtetijd door een wormgat een stukkie kunnen afsnijden. Neem een A4'tje. Zet bovenaan een 'A'. Zet onderaan een 'B'. De afstand tussen die twee is de lengte van het A4'tje. Pak de uiteinden. Krom het papier, zodat de 'A' en de 'B' op elkaar komen te luggen. Prik met je pen of potlood een gat van de 'A' naar de 'B' en ziedaar... een wormhole. Je stapt zonder afstand af te leggen zo van de ene plaats in de ruimte naar een andere, waar dat eerst niet mogelijk was.
Nu naar mijn droom. In mijn droom kwamen ze wel, maar ze hadden helemaal geen kwade bedoelingen. Degenen die via het wormgat in mijn tuin, net naast de vijver landden zagen er in het begin weliswaar een beetje afstotelijk uit, maar ze waren absoluut heel vriendelijk. Menselijk zelfs. Ze vraten als dijkers. Ze rookten als een ketter, zopen als een tempelier en ze konden in een mum van tijd beter schaken dan ik, hun leermeester. Niet dat daar veel voor nodig is natuurlijk, maar toch zelfs in een droom behoorlijk confronterend. Tijdens een groot feest maakten ze er een sport van om de mensen, zelfs de grootmeesters, te verslaan met een dame-offer of een stikmat...
Toen ik wakker werd was het hele huis een puinhoop. Alsof er dagenlang feestgevierd was door een hossende carnavalsmeute. Op het dressoir lagen drie foto's die ik hierbij na lang aarzelen toch maar publiceer. Ik geloof het zelf niet en vraag me af wie er in staat is om zo'n grap met me uit te halen...
Op naar de ET-loze wedstrijden uit ronde zeven:
Koploper Pearl Uyttenhove kwam met de zwarte stukken tegenover Willem Weerdesteijn te zitten en na 1.d4 c5 kwam er een 'Old Benoni' op het bord. Van de zwarte zijde van het bord zag het er verder nogal Koningsindisch uit. Na een twintigtal zetten miste Pearl een voortzetting die hem groot stellingvoordeel had kunnen opleveren en lang zag het er niet naar uit dat er nog een beslissing zou vallen. Die kwam wel. Nadat een aktie van Pearl op de damevleugel door Willem nog bekwaam onschadelijk was gemaakt, verloor hij plotseling een pion en al even onverwachts een kwaliteit. Willem gaf meteen op. Pearl leidt het klassement nu met 100 punten meer dan de nummer twee, Jisk Liemburg. (Willem Weerdesteijn - Pearl Uyttenhove 0−1)
En toch speelde John van Waardenberg het Pools (Orang-Oetan, Sokolsky) tegen Wim Platje. Wel laste hij na 1.b4 e5 de zet 2.a3 in en week zo wat af van voorgaande partijen. Dat heet dan enigszins overdreven de Bugayev-Attack. Al snel verdwenen de dames van het bord en na de opening stond zwart iets beter. Wim kon daar echter door het zeer solide spel van John totaal geen gebruik van maken. (John van Waardenberg - Wim Platje ½−½)
Toch wel verrassend was de overwinning van Jisk Liemburg, met wit, op Wim Jongeneel. De kampioen van de laatste competities speelde het Spaans met Jisk mee en verloor na dameruil een pion in het begin van het middenspel. Wel nam Wim daarna het initiatief. Jisk beperkte zich tot verdediging en stond lange tijd best wel prettig. Ook een zwarte toren op de eerste rij was niet verontrustend, want een witte toren op de tweede rij bood voldoende tegenwicht. Wim ging remise door zetherhaling uit de weg en toen Jisk de toren van de tweede rij afhaalde en Wim een fout maakte kwam Jisk gewonnen te staan. Hij speelde het eindspel keurig naar winst. (Jisk Liemburg - Wim Jongeneel 1−0)
In het Dame-indisch dat in de partij Jan Siebelink versus Rob Truijens op het bord kwam, was Jan degene die, met wit, wat beter uit de opening kwam ook al miste hij een kans op pionwinst. De stukken van Jan kwamen beter te staan dan die van Rob en dat waarborgde een langdurig en steedsin kracht toenemend initiatief. Langzaam maar zeker werd Rob weggedrukt en met mat in drie in het vooruitzicht legde Rob de koning om. (Jan Siebelink - Rob Truijens 1−0)
Piet Schuller speelde met wit en trof Koos van Dalen. Hij nam deze avond in de partij een paar beslissingen die strategisch niet zo goed uitpakten. In de opening moest hij toestaan dat de dames al vlot verdwenen. Het witte centrum bestond uit pionnen op e3 en e5 en dat leek niet erg op een centrum. Koos had dan ook de betere stelling en begon de zwakke punten in de witte configuratie onder vuur te nemen. Een penning van de toren over de d-lijn leidde het verlies van twee pionnen in en toen daar even later nog een toren bij kwam hield Piet het voor gezien. (Piet Schuller - Koos van Dalen 0−1)
Erik Brok speelde een systeem met d4, Pf3, Lf4 en e3, een soort van Londonsysteem, tegen Pieter Hofstee, maar al heel snel slaagde Pieter erin om de loper op f4 voor een paard te ruilen. Toch was het Erik die bij de overgang naar het middenspel over de beste papieren beschikte. Het meepikken van een pionnetje op a6 was niet zo'n goed idee. Het gevolg was dat Erik er naast een dubbele f-pion nu ook een geïsoleerde d-pion bij kreeg. Het eindspel gingen beiden in met twee torens en zeven pionnen in een gelijke stand. Een fout van Erik werd onmiddellijk afgestraft, waardoor Pieter een toren en de partij won. (Erik Brok - Pieter Hofstee 0−1)
Ook in de partij tussen Fons Claessen en Gijs van Willigen kwam er bij de met wit spelende Fons een systeem met d4, Pf3, Lf4 en e3, een soort van Londonsysteem dus, op het bord. Ook hier sneuvelde de loper op f4 al snel. Hier door toedoen van zijn zwarte collega. Gijs pakte in het vervolg een pion op f4 mee en kwam in het vervolg zeer goed te staan. Langzamerhand begon het tij echter te keren. Fons won een pion terug en kreeg de kans op kwaliteitswinst. Die greep hij niet, maar hij buitte even later wel de zwarte zwakte van pion c6 uit. Er volgde nog een pionwinst en dameruil, waardoor Gijs niets anders overbleef dan, na nog enig verzet, op te geven. (Fons Claessen - Gijs van Willigen 1−0)
Cor Paans speelde tegen Michel Verheij, die zo langzamerhand een geduchte tegenstander begint te worden. Het werd een Engelse opening en Cor zond het volgende karakteristiekje in: "Het pionnetje dat ik in zet zes won, was uiteindelijk de inleiding van mijn winst. In de langste partij van de avond bleef het heel lang gelijk opgaan. Ook de dubbelpion op de f-lijn,maakte Michels stelling wat lastiger. Nadat hij zijn torens verdubbeld had op de g-lijn en mijn koning op g1 stond moest ik heel goed blijven opletten. Gelukkig kon ik met mijn twee torens de verdediging aardig dicht timmeren. Na zet 35 wordt het mogelijk mijn pion langzaam naar voren te schuiven en ja, dat betekende natuurlijk ook dat Michel op zijn verdediging moest letten. Langzaam maar zeker was Michels tijd ook krap geworden en zo eindigde deze spannende partij in mijn voordeel." (Cor Paans - Michel Verheij 1−0)
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Alle foto's van deze ronde kun je zien bij "Intern" ⇒ "Foto's".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.
Sponsor van deze ronde:
Fons Claessen - Speler van De Willige Dame