"Hij is iemand die van het fatsoen van een ander houdt" (Jules Romains)
RONDEVERSLAG | Het is uitermate spannend aan de top van de ranglijst. Met nog twee ronden te gaan staat John van Waardenberg op kop met 779 punten, op slechts vier puntjes gevolgd door Cor Paans, terwijl ook Pieter Hofstee met 765,3 nog een grote kanshebber op de titel is.
Er is altijd één partij die het langst duurt. Degenen die nog niet naar huis zijn gegaan en geïnteresseerd zijn in de afloop van de langste worstelpartij van de avond verzamelen zich rond het bord waar de laatst overgebleven gladiatoren nog verwikkeld zijn in een bittere strijd. Tegenwoordig houden de meeste toeschouwers dan wel een gepaste afstand aan. Eigenlijk moeten ze in deze barre corona-tijden ook een mondkapje op.
Maar er zijn er ook die een stoel pakken en aanschuiven aan de speeltafel om maar zo goed mogelijk zicht te hebben op de verwikkelingen en ik heb het wel eens gezien, dat kijkers zowat over de schouders van de spelers heen hingen om maar niets van de partij te hoeven missen. Zelfs zijn er personen, die hun mond niet kunnen houden en fluisterend de naar hun mening beste voortzetting aan anderen mededelen. Meestal zijn het de spelers van de club, die een middelmatige rating bezitten, maar ervan overtuigd zijn dat dat door onfortuinlijke omstandigheden buiten henzelf slechts van tijdelijke aard is. Na afloop zullen ze wel eens eventjes laten zien wat die twee dilettanten aan het bord allemaal hebben gemist in hun berekeningen.
Gelukkig blijkt meestal dat ze het zelf niet helemaal juist hebben gezien. Schaken blijft moeilijk. Het ergst echter zijn kijkers die met spelers die een gewonnen positie bereikt hebben in gesprek gaan. Het is immers toch een kwestie van tijd voor er opgegeven gaat worden? Ik heb het een keer meegemaakt dat mijn tegenstander inderdaad veel beter stond dan ik en op zo'n gesprek inging. Het was op een rapidschaaktoernooi dat naar ik meen in een vroegere speelruimte van SC Groothoofd aan het Steegoversloot gehouden werd. De heren babbelden honderduit terwijl ik probeerde om in verloren stelling een uitweg naar remise te vinden. Dat gezwets aan je hoofd is natuurlijk niet bevorderlijk voor de concentratie en ook nog redelijk onbeschoft. Ik besloot dan ook om de heren enige schaaketiquette bij te brengen op een alternatieve manier.
Ik drukte de klok in, maar ik deed geen zet en voegde mijn tegenstander toe: "De heren kunnen gerust in hun eigen tijd doorpraten hoor, daar heb ik geen enkel bezwaar tegen." Verbouwereerd staarde mijn tegenstander me aan. Even wist hij niets uit te brengen, maar toen zei hij: "U heeft de klok ingedrukt!" "Ja", zei ik, "het zou eventueel kunnen zijn dat ik me vergis, maar volgens mij zijn schaakklokken daar doorgaans voor hè?" Na enig nadenken: "Je hebt geen zet gedaan!" (Ineens was ik geen "u" meer maar een "je") "Dat klopt helemaal, nu geeft de klok dan ook babbeltijd aan en geen bedenktijd meer", zei ik, "en als u bent uitgekletst mag u bij de toernooileiding gaan melden dat u heeft gewonnen dankzij onfatsoenlijk gedrag. Ik heb de twijfelachtige eer de heren te groeten. Goedendag."
Misschien niet zoals het hoort, maar ik vond dat ze het er ook naar gemaakt hadden. Overigens, als ik deze anekdote vertel, dan wil ik het verhaal nog wel eens eindigen met het door mij van het bord en de tafel vegen van alle schaakstukken. Een verhaal wordt immers pas echt interessant al de verteller gaat liegen nietwaar?
Waarom ik dit schrijf? Ach, zomaar omdat het bij me opkwam. Bij De Willige Dame komt zoiets natuurlijk nooit voor... Het verslag van ronde 13:
John en Cor troffen elkaar in de dertiende ronde. In de ruilvariant van de Caro-Kann werden al snel de dames geruild en lag het initiatief bij de met wit spelende John, die door een foutje van Cor een pion op de damevleugel won en daarmee een vrije b-pion creëerde. Er volgde een lang eindspel, waarin wit af en toe een beetje voordeel had, maar dat ook weer door wat minder secure zetten te doen, kwijt raakte. Cor miste een hele goede kans om de remise veilig te stellen en een pion terug te winnen, maar greep hem niet. Het na torenruil resterende eindspel, wit: K+L+3pi zwart: K+P+2pi, had remise moeten zijn, maar Cor deed met 44...Pb5 een afgrijselijke zet, die hem zijn paard kostte. Al het harde werken, het zwoegen naar de verlossende remise waren ineens tevergeefs. Schaken kan een mentaal heel harde sport zijn. John rondde de partij daarna bekwaam af door zijn enig overgebleven pion op g8 in de adelstand te verheffen. John van Waardenberg - Cor Paans 1−0
Pieter Hofstee kon dankzij zijn zege met wit op Dick Korteland in het spoor van John en Cor blijven. De manier waarop Pieter het punt binnenhaalde was niet alledaags, althans voor een partijtje tegen Dick. Doorgaans is hij een lastige tegenstander. Daar leek het ook in deze Nimzo-Indische partij ook deze keer op. Minieme voordeeltjes en een enkele kans op een betere stelling voor Pieter waren er wel, maar op de 25ste zet van wit geeft de computer een score van 0,000. Potremise dus. Maar Dick zal van 25...Kh8 niet hebben verwacht dat het de partij helemaal weg zou geven. Dat bleek wel zo te zijn en met een paar krachtzetten toonde Pieter dat ook aan. Na 28 zetten was het ineens helemaal over. Pieter Hofstee - Dick Korteland 1−0
Bij Rob Truijens tegen Hans Nunnikhoven bracht Hans na 1.e4 met 1...e6 zijn vertrouwde Franse opening op het bord. Het werd een ruilvariant, waarin Rob ervoor koos om het initiatief aan Hans te laten. Het eindspel met ieder twee torens en zes pionnen begon met licht voordeel voor Hans. Rob greep echter faliekant mis met 25.cxd4, omdat dat Hans voorzag van twee verbonden vrijpionnen op c4 en d4. Slechts ten koste van een toren kon Rob promotie van de c-pion tegenhouden. Rob Truijens - Hans Nunnikhoven 0−1
Gijs van Willigen koos maar weer voor 1...d6 tegen 1.e4 van Wim Platje, die bij de overgang naar het middenspel door een onnauwkeurigheidje van Gijs een pion kon veroveren. De witte stelling werd langzamerhand steeds beter en nadat Gijs zijn loper liet insluiten was het ook in deze partij aan een niet meer te stuiten vrije c-pion van wit om de partij te beslissen. Wim Platje - Gijs van Willigen 1−0
Vier keer had Ton van der Breggen het schijnoffer Pf6xe4 in de opening kunnen spelen die Piet Schuller met 1. Pc3 inluidde. Dat deed hij niet en er ontstond na het ineenschuiven van de pionnenketens een langdurig strategisch gevecht. Pas op de 22ste zet ging met 22.hxg5 de eerste pion in de doos. Erg jammer, dat Ton even later vergat dat er nog een loper instond. Toen even later de witte dame de zwarte koningstelling binnen kon dringen restte Ton niets anders dan opgeven. Piet Schuller - Ton van der Breggen 1−0
De nieuwe ranglijst en een overzicht van de uitslagen vind je via "Intern" ⇒ "Ranglijst".
Reacties zijn altijd welkom. Plaats ze helemaal onderaan bij "Een reactie plaatsen". Je e-mailadres wordt niet zichtbaar bij de publicatie.