Viertal: “Lichtpuntje in de duisternis” 1

Drie van de tegenstanders van het viertal van De Willige Dame, leden van "De Pionier" (inderdaad, uit Hellevoetsluis), hadden de parkeergarage aan de Veemarkt in ieder geval gevonden, maar stonden buiten nog even te twijfelen over wat de juiste richting naar de Vriesestraat nummer 20 was. Op mijn: "Komt u voor het schaken?", antwoordden ze bevestigend, zodat ik - "Loopt u maar met mij mee" - meteen voor stadsgids kon spelen.

Voor de preciezen en naadje-kous-weters onder ons: Hellevoetsluis ligt dus op Voorne, dat meestal in een adem genoemd wordt met Putten. Net als het eiland van Dordrecht bestond het gebied Voorne-Putten vroeger uit veen, kleigronden en moerassen en ik liep me daarom onderweg af te vragen wie van deze afstammelingen van stoere inpolderaars en dijkwerkers ik zometeen aan het bord als tegenstander zou gaan treffen om me meteen daarna te realiseren dat Hellevoetsluis op 30 april 2017 al 38756 inwoners had en velen daarvan qua afstamming derhalve zeker niet hun voorvaderlijke wortels in het zompig veen en de taaie klei zouden hebben.

Ik prees mezelf in een moeite door dat ik dit soort demografische kennis gelukkig altijd direct paraat heb en deze niet achteraf bij het schrijven van een verslag eerst in Wikipedia hoef op te zoeken. Ook met mijn historische parate kennis zit het wel snor. Zo had ik de heren onderweg ook zonder problemen kunnen vertellen dat de vesting Hellevoetsluis in het begin van de 17e eeuw is aangelegd om de oorlogs- en handelshaven te versterken en dat in de tijd dat Hellevoetsluis marinehaven was hier de door Piet Hein buitgemaakte zilvervloot aan wal werd gebracht. Daar heb ik echt geen on-line encyclopedieën voor nodig. Ik sprak het niet uit, maar ik dacht het wel: "We zullen nog wel eens zien wie hier de Zilvervloot vanavond verovert."

"Schaefer, Albert Schaefer", zo stelde mijn tegenstander van de avond zich met onmiskenbaar Duitse tongval aan mij voor. "Bond, James Bond", lag als antwoord op mijn lippen, maar ik kon me nog net inhouden. "Geen Hellevoeter, maar een Oosterbuur", dacht ik en plaatste hem gemakshalve qua afkomst, naar analogie met Voorne-Putten, Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee, maar in Baden-Baden. Na afloop bleek hij een zeer aimabel persoon te zijn, die grote belangstelling had voor de kapel, de predikantenlijsten aan de wanden en voor de website van De Willige Dame. Mijn favoriete Duitse leuze is natuurlijk "Wein, Weib und Gesang", maar eine gemütliche Partie werd het niet. Integendeel, er werd zwaar slag geleverd. Ik kon in een lange Spaanse partij met een wat vreemd aandoend 3. .., g6 van Albert enige malen verkregen voordeel niet uitbouwen en moest af en toe heel precies verdedigen om niet in het nadeel te komen. Een aangeboden paardruil scheepte zwart op met een dubbelpion en nadat hij nog een pion verloor kon ik in het toreneindspel dat volgde de zwakten in de zwarte stelling uitbuiten en het punt 'einkassieren'.

Een-nul voor De Willige Dame zult u nu wellicht denken, maar helaas... op dat moment was de stand reeds ½ - 2½ voor onze tegenstanders. Niet geheel volgens zijn eigen regels betreffende het aanbieden van remise - overleg eerst met de captain - was Cor Paans remise overeengekomen met Wim van Schie. Wellicht is Cor zo vaak zelf leider van een team dat hij dat even vergeten was. Achteraf gaf Cor overigens aan dat hij het in de partij "enorm had laten liggen", zodat we achteraf ... In ieder geval kon het op dat moment bij een stand van ½ - ½ nog alle kanten op.

Fons Claessen speelde een aanvankelijk prima partij met zwart tegen Martijn van Dam. De partij was lang in evenwicht tot Fons een pion verloor. In een toreneindspel met wederzijdse pionnen trachtten beiden te promoveren, maar de ver opgerukte pion van Fons kon nog door een vijandelijke toren worden achterhaald, terwijl een pion van Martijn onvermijdelijk zou gaan promoveren en bovendien nog met schaak, zodat Fons de eer aan zijn tegenstander moest laten. ½ - 1½.

Piet Schuller rokeerde lang met zwart en zag onmiddellijk een witte horde op zich afkomen. Piet verdedigde zich lange tijd prima, maar uiteindelijk kwam zijn stelling zo onder druk te staan door de dreigingen van Leo Stelloo, dat hij het spoor bijster raakte en even later de partij op moest geven. ½ - 2½.

Een minuscuul lichtpuntje met ongeveer de helderheid van een gloeiende spijker in de diepe duisternis van de onderste regionen van klasse 2A van de viertallencompetitie is wel dat we nu, na deze kleine nederlaag, de laatste plaats voor minstens een week hebben overgedaan aan het viertal van Messemaker dat op een ½ bordpunt afstand staat met een wedstrijd minder.

Klik hier voor de volledige uitslagen van deze wedstrijd.

De ranglijst en een overzicht van alle uitslagen vind je nadat de competitieleider van de RSB deze heeft bijgewerkt via "Extern" ⇒ "DWD-viertal Klasse 2A".

Op de website van De Pionier werd op 4 februari over deze wedstrijd het volgende geschreven:

Het eerste viertal speelde al op dinsdagavond in Dordrecht. Dat bleek achteraf de nodige voeten in de aarde te hebben gehad, ook al had het team gelukkig helemaal niets van de ontstane commotie gemerkt (ze speelden gelukkig in een andere zaal, zie daarvoor ook "Ja, maar hij begon..." op de website van De Willige Dame!).

Aan het eerste bord speelde Wim van Schie een goede partij tegen een op papier gelijkwaardige tegenstander. Daarom werd er op een gegeven moment ook een remiseaanbod gedaan en dat aanbod werd ook aangenomen.

Martijn van Dam vond ook tijd tussen zijn studie door om weer eens mee te spelen. Hij had enkele dagen geleden een winstpartij geboekt tegen één van de spelers van het eerste Pionierteam en de verwachtingen waren dus ook hooggespannen. Maar hij leek het aan bord 2 moeilijk te hebben tegen deze tegenstander met een iets lagere rating. Toch wist hij op zeker moment een pionnetje te winnen en ging dus voordelig het toreneindspel in. Toch ging ook dat niet helemaal van een leien dakje, hoewel Martijn uiteindelijk toch een pion zijn ultieme doel wist te laten bereiken en daardoor het volle punt wist te behalen.

Teamleider Leo Stelloo ontwikkelde aan bord 3 een stelling met ongelijke rochades, wat in veel partijen tot spannende zaken wil leiden, zo ook hier. Maar Leo hield zijn hoofd koel en overrompelde zijn tegenstander in de verdere partij. Toch had hij nog de nodige tijd nodig om tenslotte zelf ook het volle punt te scoren.

Dan tenslotte Albert Schaefer aan bord 4. Hij speelde tegen de secretaris van de RSB en wist het deze nog wel moeilijk te maken. Aangezien Albert zijn beide andere deelnames dit seizoen bij dit viertal beide tot winst had weten te voeren werd er nog wel wat van hem verwacht. Maar ditmaal bleek hij niet opgewassen tegen de voor hem opgeworpen problematiek en werd hij de enige Pionier die het punt aan de tegenstander moest laten.